ملا هادی سبزواری : سؤال و جواب
جواب سؤال
بسمالله الرحمن الرحیم مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۶۱۶
زیکی پستهدهانی صنمی بستهدهانم واعظ قزوینی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۲۳۸
در آن گلشن که خواهد نکهت او جلوه گر گشتن خواجه عبدالله انصاری : مناجات نامه
مناجات شمارهٔ ۱۶
الهی تو دوستان را به دشمنان می نمایی، درویشان را غم و اندوه دهی، بیمار کنی و خود بیمارستان کنی، درمانده کنی و خود درمان کنی، از خاک آدم کنی و بادی چندان احسان کنی، سعداتش بر سر دیوان کنی و به فردوس او را میهمان کنی، مجلسش روضهٔ رضوان کنی، ناخوردن گندم با وی پیمان کنی، و خوردن آن در علم غیب پنهان کنی، آنکه او را زندان کنی و سالها گریان کنی، جباری تو کار جباران کنی، خداوند تو کار خداوندان کنی، تو عتاب و جنگ همه با دوستان کنی. سعدی : غزلیات
غزل ۳۴۷
جزای آن که نگفتیم شکر روز وصال طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۳۷۶
در شب وصل، نمایان شدن صبح فراق سعیدا : رباعیات
شمارهٔ ۴۶
جامی است جهان به دست یک ساقی نیست صوفی محمد هروی : دیوان اطعمه
بخش ۱۲
دانی مراست از لب دلدار آرزو رشیدالدین وطواط : قصاید
شمارهٔ ۴۲ - در مدح وزیر ضیاء الدین عراق بن جعفر
ای آنکه رخت بهار چینست جامی : خردنامه اسکندری
بخش ۷۸ - به ختم پنجمین انگشت از پنجه ا ین کتب پنجگانه که دست قوی بازوان را تاب می دهد به خاتم خاتمه
بیا جامی ای عمرها برده رنج خاقانی : قطعات
شمارهٔ ۱۳۱
فتنه تا اندکی بود صعب است امیر پازواری : دوبیتیها
شمارهٔ ۵۳
سییُو شبه رِهْ مُونِنه (موندنه) ته دِ تا چِشْ سیف فرغانی : غزلیات
شمارهٔ ۶۹
عاشق اینجا از برای دیدن یار آمدست صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۸۵۴
غم دو دیده پر خون ما کجا داری؟ امیرخسرو دهلوی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
گزیدهٔ غزل ۲۹۲
عاقبت را بر زمین گردی نماند صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۱۹۲ - عوالم الجبروت و المکوت و الملک
بود هم عالم جبروت اعلا نهج البلاغه : حکمت ها
رابطه عفو و قدرت
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> أَوْلَى اَلنَّاسِ بِالْعَفْوِ أَقْدَرُهُمْ عَلَى اَلْعُقُوبَةِ مولوی : دفتر پنجم
بخش ۱۶۶ - پشیمان شدن آن سرلشکر از آن خیانت کی کرد و سوگند دادن او آن کنیزک را کی به خلیفه باز نگوید از آنچ رفت
چند روزی هم بر آن بد بعد ازان صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۶۴۲
بوسه را کنج دهان یار دارد گوشه گیر قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۴۵۴
من ز سودای تو سرگشته و سرگردانم
جواب سؤال
بسمالله الرحمن الرحیم مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۶۱۶
زیکی پستهدهانی صنمی بستهدهانم واعظ قزوینی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۲۳۸
در آن گلشن که خواهد نکهت او جلوه گر گشتن خواجه عبدالله انصاری : مناجات نامه
مناجات شمارهٔ ۱۶
الهی تو دوستان را به دشمنان می نمایی، درویشان را غم و اندوه دهی، بیمار کنی و خود بیمارستان کنی، درمانده کنی و خود درمان کنی، از خاک آدم کنی و بادی چندان احسان کنی، سعداتش بر سر دیوان کنی و به فردوس او را میهمان کنی، مجلسش روضهٔ رضوان کنی، ناخوردن گندم با وی پیمان کنی، و خوردن آن در علم غیب پنهان کنی، آنکه او را زندان کنی و سالها گریان کنی، جباری تو کار جباران کنی، خداوند تو کار خداوندان کنی، تو عتاب و جنگ همه با دوستان کنی. سعدی : غزلیات
غزل ۳۴۷
جزای آن که نگفتیم شکر روز وصال طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۳۷۶
در شب وصل، نمایان شدن صبح فراق سعیدا : رباعیات
شمارهٔ ۴۶
جامی است جهان به دست یک ساقی نیست صوفی محمد هروی : دیوان اطعمه
بخش ۱۲
دانی مراست از لب دلدار آرزو رشیدالدین وطواط : قصاید
شمارهٔ ۴۲ - در مدح وزیر ضیاء الدین عراق بن جعفر
ای آنکه رخت بهار چینست جامی : خردنامه اسکندری
بخش ۷۸ - به ختم پنجمین انگشت از پنجه ا ین کتب پنجگانه که دست قوی بازوان را تاب می دهد به خاتم خاتمه
بیا جامی ای عمرها برده رنج خاقانی : قطعات
شمارهٔ ۱۳۱
فتنه تا اندکی بود صعب است امیر پازواری : دوبیتیها
شمارهٔ ۵۳
سییُو شبه رِهْ مُونِنه (موندنه) ته دِ تا چِشْ سیف فرغانی : غزلیات
شمارهٔ ۶۹
عاشق اینجا از برای دیدن یار آمدست صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۸۵۴
غم دو دیده پر خون ما کجا داری؟ امیرخسرو دهلوی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
گزیدهٔ غزل ۲۹۲
عاقبت را بر زمین گردی نماند صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۱۹۲ - عوالم الجبروت و المکوت و الملک
بود هم عالم جبروت اعلا نهج البلاغه : حکمت ها
رابطه عفو و قدرت
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> أَوْلَى اَلنَّاسِ بِالْعَفْوِ أَقْدَرُهُمْ عَلَى اَلْعُقُوبَةِ مولوی : دفتر پنجم
بخش ۱۶۶ - پشیمان شدن آن سرلشکر از آن خیانت کی کرد و سوگند دادن او آن کنیزک را کی به خلیفه باز نگوید از آنچ رفت
چند روزی هم بر آن بد بعد ازان صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۶۴۲
بوسه را کنج دهان یار دارد گوشه گیر قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۴۵۴
من ز سودای تو سرگشته و سرگردانم
