مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۸۵۶
صنما چگونه گویم، که تو نور جان مایی؟
مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰۶۳
عزم رفتن کرده‌یی چون عمر شیرین یاد دار
مفاتیح الجنان : زیارت امام رضا (ع)
زیارت امام رضا (ع) معروف به جوادیه
نویسنده گوید: علاّمه مجلسی در «بحارالانوار»، از برخی نوشته های گذشتۀ اصحاب زیارتی برای حضرت امام رضا(علیه السلام) نقل کرده که معروف به «جوادیه» است و در آخر آن زیارت است که: نماز زیارت و تسبیح بجا آر و آن را به آن حضرت هدیه کن، آنگاه بگو: «اللّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ یَا اللّهُ الدَّائِمُ...» و این دعا را تا آخر آن نقل کرده، پس هر زمان آن زیارت را در آن مشهد مقدّس خواندی، این دعا را ترک مکن.
صائب تبریزی : قصاید
شمارهٔ ۲۹ - ایضا در وصف زاینده رود
می شود جان تازه از بوی بهار زنده رود
مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۴۵
آمدم تا رو نهم بر خاک پای یار خود
مولوی : دفتر اول
بخش ۱۵۱ - دعا کردن بلعم با عور کی موسی و قومش را از این شهر کی حصار داده‌اند بی مراد باز گردان و مستجاب شدن دعای او
بلعم باعور را خلق جهان
صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۹۹۳
عرق چو بر رخت از گرمی شراب آید
صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۴۸۴
محو چون خواهی شد آخر محو آن رخسار شو
صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۳۴
روی از عالم بگردان گر لقا می بایدت
ادیب صابر : قطعات
شمارهٔ ۳۵
ای روی تو چو خلد و لبانت چو سلسبیل
کوهی : غزلیات
شمارهٔ ۳۶
نیست گر بر سر زلفین توام سود انیست
صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۹۷۴
افتاده کار ما را با یار شوخ و شنگی
صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۱۲۳
سوز دل برداشت آخر پرده از کارم چو شمع
سعدی : غزلیات
غزل ۳۹۸
نظر از مدعیان بر تو نمی‌اندازم
مفاتیح الجنان : زیارات مخصوصه امام حسین (ع)
زیارت امام حسین (ع)در اول رجب و نیمه آن و نیمه شعبان
از امام صادق(علیه السلام) روایت شده: هرکه در روز اول ماه رجب امام حسین(علیه السلام) را زیارت کند، البته حق تعالی او را بیامرزد.
عطار نیشابوری : باب چهل و یكم: در صفت بیچارگی عاشق
شمارهٔ ۱۸
چون حسن و جمال جاودان داری تو
ملک‌الشعرای بهار : کارنامهٔ زندان
حکایت عمالقه
خود شنیدی حدیث عوج عناق
همام تبریزی : رباعیات
شمارهٔ ۴۵
عشق تو جوان است جوان خواهد بود
صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۵۶۷
با خموشی هستی از نیکان عالم بی سخن
عطار نیشابوری : باب چهل و هفتم: در معانیی كه تعلق به شمع دارد
شمارهٔ ۵۰
شمعم که ز خود نهان فرو میگریم