مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۴۰۳
آمدهام که سر نهم، عشق تو را به سر برم یغمای جندقی : مراثی و نوحهها
شمارهٔ ۱۷
زین عجب نشگفت اگر آمد شگفتی ها پدید سعدی : مفردات
بیت ۷۷
کدام قوت و مردانگی و برنایی نهج البلاغه : حکمت ها
اعتدال در مدح و ستایش
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> اَلثَّنَاءُ بِأَكْثَرَ مِنَ اَلاِسْتِحْقَاقِ مَلَقٌ وَ اَلتَّقْصِيرُ عَنِ اَلاِسْتِحْقَاقِ عِيٌّ أَوْ حَسَدٌ ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۱۱۰ - پاسخ فرخ
شکر خداکه دوره غربت بسر رسید نهج البلاغه : حکمت ها
نشانه هاى ايمان
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> اَلْإِيمَانُ أَنْ تُؤْثِرَ اَلصِّدْقَ حَيْثُ يَضُرُّكَ عَلَى اَلْكَذِبِ حَيْثُ يَنْفَعُكَ وَ أَلاَّ يَكُونَ فِي حَدِيثِكَ فَضْلٌ عَنْ عَمَلِكَ وَ أَنْ تَتَّقِيَ اَللَّهَ فِي حَدِيثِ غَيْرِكَ نظامی گنجوی : هفت پیکر
بخش ۳ - معراج پیغمبر اکرم
چون نگنجید در جهان تاجش هلالی جغتایی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۰۶
کار من فریاد و افغانست، دور از یار خویش مولوی : دفتر ششم
بخش ۶۴ - باقی قصهٔ فقیر روزیطلب بیواسطهٔ کسب
آن یکی بیچارهٔ مفلس ز درد صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۹۶۷
چشم قدح به جلوه مینای باده است صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۳۶۶
ساقی دهن شیشه ما باز به لب کرد عرفی شیرازی : غزلها
غزل شمارهٔ ۵۰۱
چون زخم تازه دوخته ز خون لبالبم ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۱۰۸ - پیشگویی
بهارا بهل تا گیاهی برآید صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۹۷۰
در دیار ما که جان از بهر مردن میدهند رشیدالدین میبدی : ۵- سورة المائدة- مدنیة
۱۵ - النوبة الثانیة
قوله تعالى: یَوْمَ یَجْمَعُ اللَّهُ الرُّسُلَ اى اذکر یوم یجمع اللَّه الرسل، و هو یوم القیامة، فیقول اللَّه ما ذا اجابکم قومکم حین دعوتموهم الى طاعتى و توحیدى. این سؤال توبیخ است، یعنى که از پیغامبران سؤال کند تا امت را بدان توبیخ کند، چنان که جاى دیگر گفت: وَ إِذَا الْمَوْؤُدَةُ سُئِلَتْ بِأَیِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ انما تسئل لیوبخ قاتلوها. عطار نیشابوری : خسرونامه
رسیدن گل و هرمز در باغ و سرود گفتن بارباب
چو دایه آن دو دلبر را چنان دید مفاتیح الجنان : صلوات بر حجج طاهره (ع)
صلوات بر محمد بن على (ع)
اللّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدِ بْنِ عَلِی بْنِ مُوسَی عَلَمِ التُّقی، وَنُورِ الْهُدَی، وَمَعْدِنِ الْوَفاءِ، وَفَرْعِ الْأَزْکیاءِ، وَخَلِیفَةِ الْأَوْصِیاءِ، وَأَمِینِک عَلَی وَحْیک. اللّهُمَّ فَکما هَدَیتَ بِهِ مِنَ الضَّلالَةِ، وَاسْتَنْقَذْتَ بِهِ مِنَ الْحَیرَةِ، وَأَرْشَدْتَ بِهِ مَنِ اهْتَدی، وَزَکیتَ بِهِ مَنْ تَزَکی، فَصَلِّ عَلَیهِ أَفْضَلَ مَا صَلَّیتَ عَلَی أَحَدٍ مِنْ أَوْلِیائِک، وَبَقِیةِ أَوْصِیائِک، إِنَّک عَزِیزٌ حَکیمٌ. صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۳۰۰
سالک از منزل نزدیک شکایت دارد ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۱۰۷ - راه عمل
نخلی که قد افراشت به پستی نگراید واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۳۲۹
در زبان خبطی سخن را از بها می افگند
غزل شمارهٔ ۱۴۰۳
آمدهام که سر نهم، عشق تو را به سر برم یغمای جندقی : مراثی و نوحهها
شمارهٔ ۱۷
زین عجب نشگفت اگر آمد شگفتی ها پدید سعدی : مفردات
بیت ۷۷
کدام قوت و مردانگی و برنایی نهج البلاغه : حکمت ها
اعتدال در مدح و ستایش
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> اَلثَّنَاءُ بِأَكْثَرَ مِنَ اَلاِسْتِحْقَاقِ مَلَقٌ وَ اَلتَّقْصِيرُ عَنِ اَلاِسْتِحْقَاقِ عِيٌّ أَوْ حَسَدٌ ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۱۱۰ - پاسخ فرخ
شکر خداکه دوره غربت بسر رسید نهج البلاغه : حکمت ها
نشانه هاى ايمان
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> اَلْإِيمَانُ أَنْ تُؤْثِرَ اَلصِّدْقَ حَيْثُ يَضُرُّكَ عَلَى اَلْكَذِبِ حَيْثُ يَنْفَعُكَ وَ أَلاَّ يَكُونَ فِي حَدِيثِكَ فَضْلٌ عَنْ عَمَلِكَ وَ أَنْ تَتَّقِيَ اَللَّهَ فِي حَدِيثِ غَيْرِكَ نظامی گنجوی : هفت پیکر
بخش ۳ - معراج پیغمبر اکرم
چون نگنجید در جهان تاجش هلالی جغتایی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۰۶
کار من فریاد و افغانست، دور از یار خویش مولوی : دفتر ششم
بخش ۶۴ - باقی قصهٔ فقیر روزیطلب بیواسطهٔ کسب
آن یکی بیچارهٔ مفلس ز درد صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۹۶۷
چشم قدح به جلوه مینای باده است صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۳۶۶
ساقی دهن شیشه ما باز به لب کرد عرفی شیرازی : غزلها
غزل شمارهٔ ۵۰۱
چون زخم تازه دوخته ز خون لبالبم ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۱۰۸ - پیشگویی
بهارا بهل تا گیاهی برآید صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۹۷۰
در دیار ما که جان از بهر مردن میدهند رشیدالدین میبدی : ۵- سورة المائدة- مدنیة
۱۵ - النوبة الثانیة
قوله تعالى: یَوْمَ یَجْمَعُ اللَّهُ الرُّسُلَ اى اذکر یوم یجمع اللَّه الرسل، و هو یوم القیامة، فیقول اللَّه ما ذا اجابکم قومکم حین دعوتموهم الى طاعتى و توحیدى. این سؤال توبیخ است، یعنى که از پیغامبران سؤال کند تا امت را بدان توبیخ کند، چنان که جاى دیگر گفت: وَ إِذَا الْمَوْؤُدَةُ سُئِلَتْ بِأَیِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ انما تسئل لیوبخ قاتلوها. عطار نیشابوری : خسرونامه
رسیدن گل و هرمز در باغ و سرود گفتن بارباب
چو دایه آن دو دلبر را چنان دید مفاتیح الجنان : صلوات بر حجج طاهره (ع)
صلوات بر محمد بن على (ع)
اللّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدِ بْنِ عَلِی بْنِ مُوسَی عَلَمِ التُّقی، وَنُورِ الْهُدَی، وَمَعْدِنِ الْوَفاءِ، وَفَرْعِ الْأَزْکیاءِ، وَخَلِیفَةِ الْأَوْصِیاءِ، وَأَمِینِک عَلَی وَحْیک. اللّهُمَّ فَکما هَدَیتَ بِهِ مِنَ الضَّلالَةِ، وَاسْتَنْقَذْتَ بِهِ مِنَ الْحَیرَةِ، وَأَرْشَدْتَ بِهِ مَنِ اهْتَدی، وَزَکیتَ بِهِ مَنْ تَزَکی، فَصَلِّ عَلَیهِ أَفْضَلَ مَا صَلَّیتَ عَلَی أَحَدٍ مِنْ أَوْلِیائِک، وَبَقِیةِ أَوْصِیائِک، إِنَّک عَزِیزٌ حَکیمٌ. صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۳۰۰
سالک از منزل نزدیک شکایت دارد ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۱۰۷ - راه عمل
نخلی که قد افراشت به پستی نگراید واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۳۲۹
در زبان خبطی سخن را از بها می افگند
