نهج البلاغه : حکمت ها
ارزش راز دارى و خوشرويى
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> صَدْرُ اَلْعَاقِلِ صُنْدُوقُ سِرِّهِ صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۶۰۴
عیش امروز علاج غم فردا نکند صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۹۴۳
از سنگلاخ دنیا، ای شیشهبار بگذر خاقانی : قطعات
شمارهٔ ۱۴۷
منصب تدریس خون گوید از آنک صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۱۳۱۵
کنون که شیشهٔ می مالکالرّقاب شده است ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۶۵۱
ای ذات تو در صفات اعیان ساری نهج البلاغه : خطبه ها
پذيرش حكميت
<strong> و من خطبة له عليهالسلام </strong> <strong> بعد ليلة الهرير </strong> رشیدالدین میبدی : ۱۱- سورة هود - مکیة
۷ - النوبة الاولى
قوله تعالى: وَ لَمَّا جاءَتْ رُسُلُنا لُوطاً و چون فرستادگان ما بلوط آمدند سِیءَ بِهِمْ اندوهگن شد بایشان وَ ضاقَ بِهِمْ ذَرْعاً و تنگ دل شد بایشان وَ قالَ و گفت: هذا یَوْمٌ عَصِیبٌ (۷۷) این روزى است سخت بر من گران و صعب. سعدالدین وراوینی : باب نهم
داستانِ پیاده و سوار
راسو گفت : شنیدم که وقتی مردی جامه فروش رزمهٔ جانه دربست و بر دوش نهاد تا بدیهی برد فروختن را سواری اتّفاقاً با او همراه افتاد. مرد از کشیدنِ پشتواره بستوه آمد و خستگی در او اثر کرد. بسوار گفت: ای جوانمرد، اگر این پشتوارهٔ من ساعتی در پیش گیری، چندنک من پارهٔ بیاسایم، از قضیّتِ کرم و فتوّت دور نباشد . سوار گفت: شک نیست که تخفیف کردن از متحمّلانِ بار کلفت در میزانِ حسنات وزنی تمام دارد و از آن ببهشت باقی توان رسید، فَاَمَّا مَن ثَقُلَت مَوَازِینُهُ فَهُوَ فِی عِیشَهٍٔ رَاضِیَهٍٔ ؛ امّا این بارگیرِ من دوش را لبِ هر روزه جو نیافتست و تیمارِ بقاعده ندیده، امروز قوّت آن ندارد که او را بتکلیفِ زیادت شاید رنجانید، درین میان خرگوشی برخاست، سوار اسب را در پیِ او برانگیخت و بدوانید ، چون میدانی دو سه برفت، اندیشه کرد که اسبی چنین دارم، چرا جامهایِ آن مرد نستدم و از گوشهٔ بیرون نرفتم. والحقّ جامه فروش نیز از همین اندیشه خالی نبود که اگر این سوار جامهایِ من برده بودی و دوانیده ، بگردش کجا رسیدمی ؟ سوار بنزدیکِ او باز آمد و گفت : هَلا جامها بمن ده تا لحظهٔ بیاسائی ، مرد جامه فروش گفت : برو که آنچ تو اندیشیدهٔ ، من هم از آن غافل نبودهام، این بگفت و زاغ را فرو شکست و بخورد. این فسانه از بهر آن گفتم تا تو از جهتِ عقاب همه نیکو نیندیشی و از خطفهٔ صواعق او ایمن نباشی و رفتن بدان مقام و دریافتن آن مطلب چنان سهل المأخذ ندانی که نصیبهٔ هر قدمی از آستانِ قصرِ این تمنّی جز قصور نیست حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۸
چو به ترک تاز بردی دل مستمند ما را ابن یمین فَرومَدی : قصاید
شمارهٔ ١۵٠ - وله ایضاً در مدح شهاب الدین زنگی
بهارست ای پسر در ده ز بهر رفع دلتنگی صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۶۴۶
لاله از رشک رخت خون جگر می گرید صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۳۶۰
خون دل است باده گلفام عاشقان صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۶۰۸
بغیر شهد خموشی کدام شیرینی است ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۱۵۹ - گروه لئام
افتادهایم سخت به دام جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۹۴۰
کی کمال مرد بدخو بر کسی گردد عیان صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۰۷۶
ساقیا صبح است می از شیشه در پیمانه کن صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۰۴۶
دل هر کس به تعظیم سخن از جا نمی خیزد ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۱۵۸ - تشبیب و بهاریه
رسید گاه بهار و گه سماع و مدام عطار نیشابوری : باب پنجاهم: در ختم كتاب
شمارهٔ ۷
رفتیم و ز ما زمانه آشفته بماند
ارزش راز دارى و خوشرويى
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> صَدْرُ اَلْعَاقِلِ صُنْدُوقُ سِرِّهِ صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۶۰۴
عیش امروز علاج غم فردا نکند صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۹۴۳
از سنگلاخ دنیا، ای شیشهبار بگذر خاقانی : قطعات
شمارهٔ ۱۴۷
منصب تدریس خون گوید از آنک صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۱۳۱۵
کنون که شیشهٔ می مالکالرّقاب شده است ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۶۵۱
ای ذات تو در صفات اعیان ساری نهج البلاغه : خطبه ها
پذيرش حكميت
<strong> و من خطبة له عليهالسلام </strong> <strong> بعد ليلة الهرير </strong> رشیدالدین میبدی : ۱۱- سورة هود - مکیة
۷ - النوبة الاولى
قوله تعالى: وَ لَمَّا جاءَتْ رُسُلُنا لُوطاً و چون فرستادگان ما بلوط آمدند سِیءَ بِهِمْ اندوهگن شد بایشان وَ ضاقَ بِهِمْ ذَرْعاً و تنگ دل شد بایشان وَ قالَ و گفت: هذا یَوْمٌ عَصِیبٌ (۷۷) این روزى است سخت بر من گران و صعب. سعدالدین وراوینی : باب نهم
داستانِ پیاده و سوار
راسو گفت : شنیدم که وقتی مردی جامه فروش رزمهٔ جانه دربست و بر دوش نهاد تا بدیهی برد فروختن را سواری اتّفاقاً با او همراه افتاد. مرد از کشیدنِ پشتواره بستوه آمد و خستگی در او اثر کرد. بسوار گفت: ای جوانمرد، اگر این پشتوارهٔ من ساعتی در پیش گیری، چندنک من پارهٔ بیاسایم، از قضیّتِ کرم و فتوّت دور نباشد . سوار گفت: شک نیست که تخفیف کردن از متحمّلانِ بار کلفت در میزانِ حسنات وزنی تمام دارد و از آن ببهشت باقی توان رسید، فَاَمَّا مَن ثَقُلَت مَوَازِینُهُ فَهُوَ فِی عِیشَهٍٔ رَاضِیَهٍٔ ؛ امّا این بارگیرِ من دوش را لبِ هر روزه جو نیافتست و تیمارِ بقاعده ندیده، امروز قوّت آن ندارد که او را بتکلیفِ زیادت شاید رنجانید، درین میان خرگوشی برخاست، سوار اسب را در پیِ او برانگیخت و بدوانید ، چون میدانی دو سه برفت، اندیشه کرد که اسبی چنین دارم، چرا جامهایِ آن مرد نستدم و از گوشهٔ بیرون نرفتم. والحقّ جامه فروش نیز از همین اندیشه خالی نبود که اگر این سوار جامهایِ من برده بودی و دوانیده ، بگردش کجا رسیدمی ؟ سوار بنزدیکِ او باز آمد و گفت : هَلا جامها بمن ده تا لحظهٔ بیاسائی ، مرد جامه فروش گفت : برو که آنچ تو اندیشیدهٔ ، من هم از آن غافل نبودهام، این بگفت و زاغ را فرو شکست و بخورد. این فسانه از بهر آن گفتم تا تو از جهتِ عقاب همه نیکو نیندیشی و از خطفهٔ صواعق او ایمن نباشی و رفتن بدان مقام و دریافتن آن مطلب چنان سهل المأخذ ندانی که نصیبهٔ هر قدمی از آستانِ قصرِ این تمنّی جز قصور نیست حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۸
چو به ترک تاز بردی دل مستمند ما را ابن یمین فَرومَدی : قصاید
شمارهٔ ١۵٠ - وله ایضاً در مدح شهاب الدین زنگی
بهارست ای پسر در ده ز بهر رفع دلتنگی صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۶۴۶
لاله از رشک رخت خون جگر می گرید صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۳۶۰
خون دل است باده گلفام عاشقان صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۶۰۸
بغیر شهد خموشی کدام شیرینی است ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۱۵۹ - گروه لئام
افتادهایم سخت به دام جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۹۴۰
کی کمال مرد بدخو بر کسی گردد عیان صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۰۷۶
ساقیا صبح است می از شیشه در پیمانه کن صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۰۴۶
دل هر کس به تعظیم سخن از جا نمی خیزد ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۱۵۸ - تشبیب و بهاریه
رسید گاه بهار و گه سماع و مدام عطار نیشابوری : باب پنجاهم: در ختم كتاب
شمارهٔ ۷
رفتیم و ز ما زمانه آشفته بماند
