نورعلیشاه : بخش اول
شمارهٔ ۱۶۶
دراین گلشن ز خوبانم گلی بس عبدالقهّار عاصی : رباعیات
رباعی شمارۀ ۳۷
باید علم بهار و باران افراشت نهج البلاغه : حکمت ها
شگفتى هاى خلقت انسان
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> اِعْجَبُوا لِهَذَا اَلْإِنْسَانِ يَنْظُرُ بِشَحْمٍ وَ يَتَكَلَّمُ بِلَحْمٍ وَ يَسْمَعُ بِعَظْمٍ وَ يَتَنَفَّسُ مِنْ خَرْمٍ سعدی : باب هفتم در عالم تربیت
حکایت در فضیلت خاموشی و آفت بسیار سخنی
چنین گفت پیری پسندیده دوش سیف فرغانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۹۰
گر نور حسن نبود رو کی چو ماه باشد سعدی : مثنویات
شمارهٔ ۴۴
بکوش امروز تا گندم بپاشی کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۲۱۷
گر زاهد کم خواره محبت نچشیده است اقبال لاهوری : ارمغان حجاز
دلن بحر است کو ساحل نورزد
دلن بحر است کو ساحل نورزد صائب تبریزی : گزیدهٔ غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۱
آزادهٔ ما برگ سفر هیچ ندارد کلیم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۹۳
غبار کوی تو گر توتیای دیده شود کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۲۱۶
گر حال دل به دوست نه امکان گفتن است سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۸۴۳
اختیار گوشه درمان است، همت می کنم کلیم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۴۱
چشم هر کس گر بیار ماه سیما روشنست کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۲۱۵
گر چه از باران دیده خاک آن کو پر گل است کسایی مروزی : ابیات پراکنده از فرهنگهای لغت
شمارهٔ ۳
جهان جای به تلخی است ، تهی بهر و پر دخت امیر پازواری : دوبیتی‌ها
شمارهٔ ۲۷۲
ویهارْ دَرْآمو، می‌نسیم دَرْآیی صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۳
گر چه محجوب از نظر کرده است بی جایی ترا کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۲۱۴
گر جانب محب نظری با حبیب هست فردوسی : منوچهر
بخش ۱۳
چو آمد ز درگاه مهراب شاد مولوی : ترجیعات
نهم
باز این دل سرمستم دیوانهٔ آن بندست