مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۱۴۱
وقت گل می گون و می گلگون است رضیالدین آرتیمانی : مقطعات و غزلیات ناتمام
۷
داند آنکس که ز دیدار تو بر خوردار است امیر پازواری : دوبیتیها
شمارهٔ ۱۳۶
امیر گنه: اون ره نظرِ خدا بو نهج البلاغه : حکمت ها
انفاق مال در حال حیات
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> يَا اِبْنَ آدَمَ كُنْ وَصِيَّ نَفْسِكَ فِي مَالِكَ وَ اِعْمَلْ فِيهِ مَا تُؤْثِرُ أَنْ يُعْمَلَ فِيهِ مِنْ بَعْدِكَ صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۶۱۷
چو برگ سبز کز باد خزانی زرد میگردد رضاقلی خان هدایت : فردوس در شرح احوال متأخرین و معاصرین
بخش ۵۶ - منظور شیرازی
نام شریفش آقامحمد ابراهیم. صاحب طبع سلیم. با محتشمان جلیس و با فقیران انیس. صفاتش پسندیده و اخلاقش حمیده. بسیار لطیف و ظریف. طبعش عالی و شریف. از اهل ذوق و وجدان و از سلاک مسلک ایمان. ظاهرش دلپسند و باطنش فیض مند. غالب اوقات موطنش شیراز و بین الاماثل ممتاز. به حکم استعداد و قربت و قابلیت فطرت در حضرت سلطان زمان و دارای صاحبقران از ندمای خلوت محسوب شد. در سفر و حضر خاصه در هنگام غنودن، سرکار خسروی حکایات چند از رموز حمزه به طوری خوش و طرزی دلکش با اشعار مناسب آمیخته بر آن تکلم میکرد تا باعث آرام و خواب حضرت شهریاری میگردید و در آن اوقات به خدمت جناب شیخ عارف الصمدانی حاجی محمد جعفر همدانی رسید و ارادت گزید. پس از آن خدمت جناب حاج محمد رضای همدانی را دریافت و در راه سلوک شتافت. غرض، از معاصرین و با فقیرش نهایت وداد و کمال اتحاد است. در سنهٔ ۱۲۵۴ وفات یافت و از اوست: وحشی بافقی : مثنویات
در ستایش کاخ میرمیران
ای مقیمان این خجسته مقام فرخی یزدی : رباعیات
شمارهٔ ۱۸۸
آن را که نفوذ و اقتدارات بود رشیدالدین میبدی : ۳۵- سورة الملائکة- مکیة
۱ - النوبة الاولى
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ بنام خداوند فراخ بخشایش مهربان، الْحَمْدُ لِلَّهِ ستایش نیکو اللَّه را، فاطِرِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ کردگار هفت آسمان و هفت زمین و نو سازنده آن، جاعِلِ الْمَلائِکَةِ رُسُلًا آفریدگار که فریشتگان را رسولان کرد، أُولِی أَجْنِحَةٍ خداوندان پرها مَثْنى وَ ثُلاثَ وَ رُباعَ پرهاى دوان و سوان و چهاران یَزِیدُ فِی الْخَلْقِ ما یَشاءُ مىفزاید در آفرینش آفریده خویش آنچه خواهد، إِنَّ اللَّهَ عَلى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ (۱) اللَّه بر همه چیز تواناست. نهج البلاغه : حکمت ها
استفاده از فرصت ها
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> إِضَاعَةُ اَلْفُرْصَةِ غُصَّةٌ صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۴۶۸
یک دم که به کف باده گلرنگ نداریم نظیری نیشابوری : غزلیات
شمارهٔ ۴۴
از چاه غبغبش به درآورده ماه را صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۵۹۸
دل ز مهر بوالهوس آزاد کن صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۱۴۳۴
از جهان آب و گل بگذر سبک چون گردباد ادیب الممالک : قصاید
شمارهٔ ۷۰
دی در هوای صحبت یاران غمگسار امیرخسرو دهلوی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
گزیدهٔ غزل ۷۹
بیا کز رفتنت جانم خراب است نظامی گنجوی : هفت پیکر
بخش ۳۵ - شکایت کردن هفت مظلوم
اولین شخص گفت با بهرام فریدون مشیری : مروارید مهر
ما، همان جمع پراکنده...
موج، می آمد، چون کوه و به ساحل می خورد ! جامی : دفتر سوم
بخش ۱۳ - حکایت پیر زالی که راه بر سنجر گرفت و از بیراهی یک دو ظالم دادخواهی کرد و ظلم ایشان را از راه برداشت
بود در مرو شاهجان زالی صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۰۸۵
روزی که حرف عشق مرا بر زبان گذشت
شمارهٔ ۱۴۱
وقت گل می گون و می گلگون است رضیالدین آرتیمانی : مقطعات و غزلیات ناتمام
۷
داند آنکس که ز دیدار تو بر خوردار است امیر پازواری : دوبیتیها
شمارهٔ ۱۳۶
امیر گنه: اون ره نظرِ خدا بو نهج البلاغه : حکمت ها
انفاق مال در حال حیات
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> يَا اِبْنَ آدَمَ كُنْ وَصِيَّ نَفْسِكَ فِي مَالِكَ وَ اِعْمَلْ فِيهِ مَا تُؤْثِرُ أَنْ يُعْمَلَ فِيهِ مِنْ بَعْدِكَ صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۶۱۷
چو برگ سبز کز باد خزانی زرد میگردد رضاقلی خان هدایت : فردوس در شرح احوال متأخرین و معاصرین
بخش ۵۶ - منظور شیرازی
نام شریفش آقامحمد ابراهیم. صاحب طبع سلیم. با محتشمان جلیس و با فقیران انیس. صفاتش پسندیده و اخلاقش حمیده. بسیار لطیف و ظریف. طبعش عالی و شریف. از اهل ذوق و وجدان و از سلاک مسلک ایمان. ظاهرش دلپسند و باطنش فیض مند. غالب اوقات موطنش شیراز و بین الاماثل ممتاز. به حکم استعداد و قربت و قابلیت فطرت در حضرت سلطان زمان و دارای صاحبقران از ندمای خلوت محسوب شد. در سفر و حضر خاصه در هنگام غنودن، سرکار خسروی حکایات چند از رموز حمزه به طوری خوش و طرزی دلکش با اشعار مناسب آمیخته بر آن تکلم میکرد تا باعث آرام و خواب حضرت شهریاری میگردید و در آن اوقات به خدمت جناب شیخ عارف الصمدانی حاجی محمد جعفر همدانی رسید و ارادت گزید. پس از آن خدمت جناب حاج محمد رضای همدانی را دریافت و در راه سلوک شتافت. غرض، از معاصرین و با فقیرش نهایت وداد و کمال اتحاد است. در سنهٔ ۱۲۵۴ وفات یافت و از اوست: وحشی بافقی : مثنویات
در ستایش کاخ میرمیران
ای مقیمان این خجسته مقام فرخی یزدی : رباعیات
شمارهٔ ۱۸۸
آن را که نفوذ و اقتدارات بود رشیدالدین میبدی : ۳۵- سورة الملائکة- مکیة
۱ - النوبة الاولى
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ بنام خداوند فراخ بخشایش مهربان، الْحَمْدُ لِلَّهِ ستایش نیکو اللَّه را، فاطِرِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ کردگار هفت آسمان و هفت زمین و نو سازنده آن، جاعِلِ الْمَلائِکَةِ رُسُلًا آفریدگار که فریشتگان را رسولان کرد، أُولِی أَجْنِحَةٍ خداوندان پرها مَثْنى وَ ثُلاثَ وَ رُباعَ پرهاى دوان و سوان و چهاران یَزِیدُ فِی الْخَلْقِ ما یَشاءُ مىفزاید در آفرینش آفریده خویش آنچه خواهد، إِنَّ اللَّهَ عَلى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ (۱) اللَّه بر همه چیز تواناست. نهج البلاغه : حکمت ها
استفاده از فرصت ها
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> إِضَاعَةُ اَلْفُرْصَةِ غُصَّةٌ صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۴۶۸
یک دم که به کف باده گلرنگ نداریم نظیری نیشابوری : غزلیات
شمارهٔ ۴۴
از چاه غبغبش به درآورده ماه را صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۵۹۸
دل ز مهر بوالهوس آزاد کن صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۱۴۳۴
از جهان آب و گل بگذر سبک چون گردباد ادیب الممالک : قصاید
شمارهٔ ۷۰
دی در هوای صحبت یاران غمگسار امیرخسرو دهلوی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
گزیدهٔ غزل ۷۹
بیا کز رفتنت جانم خراب است نظامی گنجوی : هفت پیکر
بخش ۳۵ - شکایت کردن هفت مظلوم
اولین شخص گفت با بهرام فریدون مشیری : مروارید مهر
ما، همان جمع پراکنده...
موج، می آمد، چون کوه و به ساحل می خورد ! جامی : دفتر سوم
بخش ۱۳ - حکایت پیر زالی که راه بر سنجر گرفت و از بیراهی یک دو ظالم دادخواهی کرد و ظلم ایشان را از راه برداشت
بود در مرو شاهجان زالی صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۰۸۵
روزی که حرف عشق مرا بر زبان گذشت
