سیف فرغانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۴۲
رفتی و نام تو ز زبانم نمی رود جامی : دفتر اول
بخش ۶۶ - حکایت ساده دلی که در خواب دزد جامه ها و دستارش ببرد و ازارش گذاشت و او ازار از پای کشید و در سر بست تا سرش برهنه نباشد
ابلهی رخت خود به خواب سپرد جامی : دفتر اول
بخش ۱۶۳ - تفسیر قوله تعالی: قل ان کنتم تحبون الله فاتبعونی یحببکم الله
با نبی گفت ایزد متعال فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۹۱
بیاد منزل سلمی بر اطلال و دمن گردم محمد بن منور : فصل اول - حکایات کرامات شیخ
حکایت شمارهٔ ۲
کمال الدین بوسعید عمم گفت کی با پدرم خواجه بوسعید و جدم خواجه بوطاهر رحمةاللّه علیهم به سرخس شدیم، پیش نظام الملک به سلام، گفت در آن وقت که شیخ بوسعید قدس اللّه روحه العزیز به طوس آمده، من کودک بودم. با جمعی کودکان بر سر کوی ترسایان ایستاده بودم، شیخ میآمد با جمعی، چون فرا نزدیک ما رسید روی به جمع خویش کرد و گفت هر کرا میباید کی خواجۀ جهان را بیند اینک آنجا ایستاده است، و اشارت بما کرد ما در یکدیگر مینگریستیم به تعجب کی، تا این سخن کرامیگوید، که ما همه کودکان بودیم و ندانستیم. امروز از آن تاریخ چهل سالست، اکنون معلوم شد کی این اشارات بما میکردست. مسعود سعد سلمان : رباعیات
شمارهٔ ۷۶
امروز جهان بهار از ایران ملکست یغمای جندقی : بخش اول
شمارهٔ ۱۶۲ - به دوستی نگارش یافته
رقیمه کریمه این دفعه از باب تاخیر جواب خطاب حضرت خالی از عتابی نبود اعتراضی صواب است و پرسشی بی جواب. اگر در مقابله اقامت معذرت اندیشم گناهی دور از مغفرت خواهد بود. اولی آنکه بر ذلت اعتراف آرم و لغزش را انصاف دهم، یارب از هر چه خطا رفت هزار استغفار. اکنون که حامل راه سپار سامان مقصود است عرض وجودی فرض افتاد و ذمت بندگی را ادای شرط ضراعت فرض آمد. چه حاصل که نه خامه محرم راز روان است و نه نامه امین اسرار نهان. راز عاشق و معشوق را دل به دل تواند گفت این نه شیوه قاصد و این نه کار مکتوب است.کی باشد دست ها را دولت آغوش خیزد و مقالات ضمایر به ملاقات لب و گوش. باری به خیالت زنده ام و جمالت را به وجه یکتائی پرستنده، قیاسی جز تمهید اساس قربت نیست و رضوان وطن دوران انجمن مسعودت الا نیران غربت نه، بیت: ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۲۹
کی حال فتاده هرزه گردی داند ترانه های کودکانه : بخش اول
پروانه رنگ رنگ زیبا
پروانه رنگ رنگ زیبا شاه نعمتالله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۷۰
وقتی که نباشد این خیال من و تو امیر معزی : قصاید
شمارهٔ ۱۶۵
بر طرف مه از عنبر چنبر کشد آن دلبر شاه نعمتالله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰۰۵
دل طالب یار و یار در دل اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۹۹۷
خوش آنکه پیش تو دور از دیار خود گریم مسعود سعد سلمان : رباعیات
شمارهٔ ۱۴۰
ترسم ما را ستارگان چشم کنند اقبال لاهوری : پیام مشرق
چه گویم نکتهٔ زشت و نکو چیست
چه گویم نکتهٔ زشت و نکو چیست مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۶۵۳
آمد بر من دوش مه یغمائی ظهیرالدین فاریابی : رباعیات
شمارهٔ ۳۵
دی چشم تو را سحر مطلق می زد فرخی یزدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۸۵
آن خم که بود مدام در جوش، منم سیف فرغانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۷۶
دلبرا اندوه عشقت شادی جان آورد بابافغانی : غزلیات
شمارهٔ ۴۵۲
ز دل جز خون نشان در چشم بیحاصل نمی یابم
شمارهٔ ۲۴۲
رفتی و نام تو ز زبانم نمی رود جامی : دفتر اول
بخش ۶۶ - حکایت ساده دلی که در خواب دزد جامه ها و دستارش ببرد و ازارش گذاشت و او ازار از پای کشید و در سر بست تا سرش برهنه نباشد
ابلهی رخت خود به خواب سپرد جامی : دفتر اول
بخش ۱۶۳ - تفسیر قوله تعالی: قل ان کنتم تحبون الله فاتبعونی یحببکم الله
با نبی گفت ایزد متعال فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۹۱
بیاد منزل سلمی بر اطلال و دمن گردم محمد بن منور : فصل اول - حکایات کرامات شیخ
حکایت شمارهٔ ۲
کمال الدین بوسعید عمم گفت کی با پدرم خواجه بوسعید و جدم خواجه بوطاهر رحمةاللّه علیهم به سرخس شدیم، پیش نظام الملک به سلام، گفت در آن وقت که شیخ بوسعید قدس اللّه روحه العزیز به طوس آمده، من کودک بودم. با جمعی کودکان بر سر کوی ترسایان ایستاده بودم، شیخ میآمد با جمعی، چون فرا نزدیک ما رسید روی به جمع خویش کرد و گفت هر کرا میباید کی خواجۀ جهان را بیند اینک آنجا ایستاده است، و اشارت بما کرد ما در یکدیگر مینگریستیم به تعجب کی، تا این سخن کرامیگوید، که ما همه کودکان بودیم و ندانستیم. امروز از آن تاریخ چهل سالست، اکنون معلوم شد کی این اشارات بما میکردست. مسعود سعد سلمان : رباعیات
شمارهٔ ۷۶
امروز جهان بهار از ایران ملکست یغمای جندقی : بخش اول
شمارهٔ ۱۶۲ - به دوستی نگارش یافته
رقیمه کریمه این دفعه از باب تاخیر جواب خطاب حضرت خالی از عتابی نبود اعتراضی صواب است و پرسشی بی جواب. اگر در مقابله اقامت معذرت اندیشم گناهی دور از مغفرت خواهد بود. اولی آنکه بر ذلت اعتراف آرم و لغزش را انصاف دهم، یارب از هر چه خطا رفت هزار استغفار. اکنون که حامل راه سپار سامان مقصود است عرض وجودی فرض افتاد و ذمت بندگی را ادای شرط ضراعت فرض آمد. چه حاصل که نه خامه محرم راز روان است و نه نامه امین اسرار نهان. راز عاشق و معشوق را دل به دل تواند گفت این نه شیوه قاصد و این نه کار مکتوب است.کی باشد دست ها را دولت آغوش خیزد و مقالات ضمایر به ملاقات لب و گوش. باری به خیالت زنده ام و جمالت را به وجه یکتائی پرستنده، قیاسی جز تمهید اساس قربت نیست و رضوان وطن دوران انجمن مسعودت الا نیران غربت نه، بیت: ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۲۹
کی حال فتاده هرزه گردی داند ترانه های کودکانه : بخش اول
پروانه رنگ رنگ زیبا
پروانه رنگ رنگ زیبا شاه نعمتالله ولی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۷۰
وقتی که نباشد این خیال من و تو امیر معزی : قصاید
شمارهٔ ۱۶۵
بر طرف مه از عنبر چنبر کشد آن دلبر شاه نعمتالله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰۰۵
دل طالب یار و یار در دل اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۹۹۷
خوش آنکه پیش تو دور از دیار خود گریم مسعود سعد سلمان : رباعیات
شمارهٔ ۱۴۰
ترسم ما را ستارگان چشم کنند اقبال لاهوری : پیام مشرق
چه گویم نکتهٔ زشت و نکو چیست
چه گویم نکتهٔ زشت و نکو چیست مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۶۵۳
آمد بر من دوش مه یغمائی ظهیرالدین فاریابی : رباعیات
شمارهٔ ۳۵
دی چشم تو را سحر مطلق می زد فرخی یزدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۸۵
آن خم که بود مدام در جوش، منم سیف فرغانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۷۶
دلبرا اندوه عشقت شادی جان آورد بابافغانی : غزلیات
شمارهٔ ۴۵۲
ز دل جز خون نشان در چشم بیحاصل نمی یابم
