خیام : ذرات گردنده [۷۳-۵۷]
رباعی ۶۸
زان کوزهٔ میْ که نیست در وی ضرری، ترانه های کودکانه : بخش اول
چک چک باران
چک چک باران از تو آسمان ناصرخسرو : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۸۷
در دلم تا به سحرگاه شب دوشین ابن حسام خوسفی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۱
چو زلف دوست بباید شبی سیاه و دراز عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۷۶
لعل تو به جان فزایی آمد جامی : یوسف و زلیخا
بخش ۳۲ - رفتن برادران پیش پدر و درخواست کردن که یوسف را علیه السلام همراه خود به صحرا برند
جوانمردان که از خود رستگانند ادیب الممالک : قصاید
شمارهٔ ۹۱ - قصیده ناتمام
گفتم تو کیستی کاین احسان به من نمودی ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۱۰
گر پاره کنی مرا ز سر تا به قدم مجد همگر : غزلیات
شمارهٔ ۵۹
گر شبی بر لب شیرین تو فرمان بدهم شاه نعمتالله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۰۲
ما سلطنت فقر به عالم نفروشیم همام تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۱۴۷
در رخت می نگرم صورت جان می بینم الهامی کرمانشاهی : خیابان سوم
بخش ۱۹ - میدان داری تمیم بن قحطبه ی شامی
خبیثی ددی از بزرگان شام الهامی کرمانشاهی : خیابان سوم
بخش ۱۰۷ - خواب دیدن هند زن یزید
گشودند و آمد ملایک زاوج میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۵۶
بنده گر سر بر آستان باشد عسجدی : اشعار باقیمانده
شمارهٔ ۸۴ - وله
ز آن در مثل گذشت که شطرنجیان زنند رضاقلی خان هدایت : روضهٔ اول در نگارش احوال مشایخ و عارفین
بخش ۲۵ - ابراهیم اردوباری
اسمش میرزا ابراهیم و از امیر زادگان آن ولایت بوده و آن از توابع خوی است. در زمان سلطنت شاه جهان هندی به دهلی رفته. در آن مملکت عزت و ثروت وافر و وافی به هم رسانیده. پس از مدتی از تعلقات دنیوی دل سرد و از قیودات ظاهری فرد گردیده، اموال خود را به تاراج داده ودر حلقهٔ فقر پانهاده. آخرالامر به ایران آمده در اصفهان فوت شد. و هم این رباعی از نتایج افکار ابکار اوست: جامی : سلامان و ابسال
بخش ۶۷ - حکایت آن منافق و آن مؤمن صادق که ردای وی را در ردای خود پیچیده در کوره آتش نهاد و ردای منافق بسوخت و ردای مؤمن سالم بماند
دین پرستی کوره آتش به پیش جامی : یوسف و زلیخا
بخش ۱۳ - دسته گل از چمن فضایل سخن چیدن و رشته اتمام سبب کتاب بر آن پیچیدن
پس از پیری و عجز و ناتوانی فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۶۶
ای که هم دردی و هم درمان من ملکالشعرای بهار : ارمغان بهار
فقرۀ ۶۲، ۶۳، ۶۴
سخن چرب گوش، گوش چرب دار، منش فرارون (والا) دارد.
رباعی ۶۸
زان کوزهٔ میْ که نیست در وی ضرری، ترانه های کودکانه : بخش اول
چک چک باران
چک چک باران از تو آسمان ناصرخسرو : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۸۷
در دلم تا به سحرگاه شب دوشین ابن حسام خوسفی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۱
چو زلف دوست بباید شبی سیاه و دراز عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۷۶
لعل تو به جان فزایی آمد جامی : یوسف و زلیخا
بخش ۳۲ - رفتن برادران پیش پدر و درخواست کردن که یوسف را علیه السلام همراه خود به صحرا برند
جوانمردان که از خود رستگانند ادیب الممالک : قصاید
شمارهٔ ۹۱ - قصیده ناتمام
گفتم تو کیستی کاین احسان به من نمودی ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۱۰
گر پاره کنی مرا ز سر تا به قدم مجد همگر : غزلیات
شمارهٔ ۵۹
گر شبی بر لب شیرین تو فرمان بدهم شاه نعمتالله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۰۲
ما سلطنت فقر به عالم نفروشیم همام تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۱۴۷
در رخت می نگرم صورت جان می بینم الهامی کرمانشاهی : خیابان سوم
بخش ۱۹ - میدان داری تمیم بن قحطبه ی شامی
خبیثی ددی از بزرگان شام الهامی کرمانشاهی : خیابان سوم
بخش ۱۰۷ - خواب دیدن هند زن یزید
گشودند و آمد ملایک زاوج میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۵۶
بنده گر سر بر آستان باشد عسجدی : اشعار باقیمانده
شمارهٔ ۸۴ - وله
ز آن در مثل گذشت که شطرنجیان زنند رضاقلی خان هدایت : روضهٔ اول در نگارش احوال مشایخ و عارفین
بخش ۲۵ - ابراهیم اردوباری
اسمش میرزا ابراهیم و از امیر زادگان آن ولایت بوده و آن از توابع خوی است. در زمان سلطنت شاه جهان هندی به دهلی رفته. در آن مملکت عزت و ثروت وافر و وافی به هم رسانیده. پس از مدتی از تعلقات دنیوی دل سرد و از قیودات ظاهری فرد گردیده، اموال خود را به تاراج داده ودر حلقهٔ فقر پانهاده. آخرالامر به ایران آمده در اصفهان فوت شد. و هم این رباعی از نتایج افکار ابکار اوست: جامی : سلامان و ابسال
بخش ۶۷ - حکایت آن منافق و آن مؤمن صادق که ردای وی را در ردای خود پیچیده در کوره آتش نهاد و ردای منافق بسوخت و ردای مؤمن سالم بماند
دین پرستی کوره آتش به پیش جامی : یوسف و زلیخا
بخش ۱۳ - دسته گل از چمن فضایل سخن چیدن و رشته اتمام سبب کتاب بر آن پیچیدن
پس از پیری و عجز و ناتوانی فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۶۶
ای که هم دردی و هم درمان من ملکالشعرای بهار : ارمغان بهار
فقرۀ ۶۲، ۶۳، ۶۴
سخن چرب گوش، گوش چرب دار، منش فرارون (والا) دارد.
