صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۱۷۰
می نماید صد گره را یک گره زنار عشق
محتشم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۷۸
با وجود آن که پیوند آن پری از من برید
اوحدی مراغه‌ای : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۳۰
چو نام او همی گویی به نام خود قلم در کش
میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۳۱
چون شود با ما اگر رسم ستم کمتر کنی
صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۰۹۶
تا دیده محو روی تو شد کامیاب شد
کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۹
خطت سبز و لبت مشک و گلاب است
سنایی غزنوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۴
در دل آن را که روشنایی نیست
ابوالحسن فراهانی : مفردات
شمارهٔ ۶
نمی دانم سرشکم تا یکی خون در جهان باشد
ملا احمد نراقی : منتخب غزلیات و قطعات
شمارهٔ ۱۱
دانی که یار حاجت ما کی روا کند
سعدی : غزلیات
غزل ۲۷۹
فراق را دلی از سنگ سخت تر باید
صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۵۳۱
در صدف چشم محال است گهر باز کند
واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۱۳۵
رفیق راه طلب، راه را رفیق خوش است
امیرعلیشیر نوایی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۴ - تتبع مخدوم در طور خواجه
بیا که پیر مغان در سبو شراب انداخت
اوحدی مراغه‌ای : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۸۵
دلبران جمله غلام لب چون نوش تواند
امیر معزی : قصاید
شمارهٔ ۴۴
ایام و‌َرد و موسم عید پیمبرست
عارف قزوینی : تصنیفها
شمارهٔ ۴ - نکنم اگر چاره
نکنم اگر چاره دل هر جائی را
همام تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۲۱۶
ای گل از غنچه کی برون آیی
اوحدالدین کرمانی : الباب الثانی: فی الشرعیّات و ما یتعلق بها
شمارهٔ ۸۲ - الحقیقة
این مردمک دیده سحرگه برخاست
سلیم تهرانی : مثنویات
شمارهٔ ۴ - در قحط سال
ز بس شد فعل بد، غماز چون مشک
فیض کاشانی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۹
ای فیض بسی موعظه گفتی گفتی