نورعلیشاه : بخش اول
شمارهٔ ۱۱۸
دوشم بخواب ساغر دولت بدست بود آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۴۸
تو را سری در آن موی میان هست نورعلیشاه : بخش اول
شمارهٔ ۱۹۷
ما ابر گهر باریم هی هی جبلی قم قم احمد شاملو : لحظهها و همیشه
حماسه؟
در چارراهها خبری نیست: خاقانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۸۲
ز من گسستی و با دیگران بپیوستی ابن حسام خوسفی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۵
دلا رعنایی سرو از چمن پرس مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۷۹
آن روز که چشم تو ز من برگردد سیدای نسفی : غزلیات
شمارهٔ ۴۱
هجرش آخر کرد خرم جان افگار مرا سلمان ساوجی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۴
گراز تن جان شود معزول، عشقت جای آن دارد ترانه های کودکانه : بخش اول
کاشکی شیر رو می بستم
بارون میاد از آسمون شهریار (سید محمدحسین بهجت تبریزی) : گزیدهٔ غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۲ - طغرای امان
آمد آن شاهد دل برده و جان بازآورد جامی : دفتر اول
بخش ۱۳۸ - در بیان آنکه چون سالک خلیع العذار در مشتهیات نفس و آرزوهای طبع افتاد علامت بعد و امارت طرد اوست از ساحت قرب
پی به مقصود کی برد سالک میرزا قلی میلی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۲۶۶
زاهدا، به ز تو آن رند شرابآلوده قطران تبریزی : رباعیات
شمارهٔ ۶۴
بنگر که چه گفت با دلم چشم براز رضاقلی خان هدایت : روضهٔ اول در نگارش احوال مشایخ و عارفین
بخش ۶ - گلبن چهارم در تبیین ذکر و فکر اهل عرفان
بدان که طریقهٔ اهل معرفت و سلوک، ذکر و فکر است و بیشتر ذکر خفی است که به اجازه مشغول به آن میباشند و ایشان میگویند که ذکر خفی از جلی، افضل است. اولاً بر طبق اخبار، ثانیاً به طریق عقل و ذکر بر چهار قسم است چنانکه قالَ اللّهُ تَعالَی وَاذْکُرْرَبَّکَ فی نَفْسِکَ تَضَرُّعاً و خِیْفَةً وَدُوْنَ الجَهْرِ مِنَ القَوْلِ. در بعضی تفاسیر تضرعاً را تفسیر به جهر و علانیه، و دون الجهر من القول را به حد وسط میان سر و جهر کردهاند و از این آیه سه قسم ذکر جهر و خفی و متوسط بیرون میآید. و این قول را از ابن عباس استاد مفسرین نقل کردهاند و علی بن ابراهیم در آیهٔ اُدْعُوا رَبَّکُمْتَضَرُّعاً وَخُفْیَةً. تضرعاً را به جهر و علانیه تفسیر کرده و خُفْیَةً را به سر و آهسته و خفی از لغات اضداد است به معنی جهر و سر هر دو آمده. نشاط اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۶۴
این خیال خود پرستانند غافل کان جمال نشاط اصفهانی : قطعات
شمارهٔ ۱۳
درون خانه جز بیرون در نیست مسعود سعد سلمان : رباعیات
شمارهٔ ۱۹۱
ای سود و زیان عمر فرسوده بترس نشاط اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۵۷
پای سروی و گوشه ی چمنی حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۵
آتش سودای تو جانم بسوخت
شمارهٔ ۱۱۸
دوشم بخواب ساغر دولت بدست بود آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۴۸
تو را سری در آن موی میان هست نورعلیشاه : بخش اول
شمارهٔ ۱۹۷
ما ابر گهر باریم هی هی جبلی قم قم احمد شاملو : لحظهها و همیشه
حماسه؟
در چارراهها خبری نیست: خاقانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۸۲
ز من گسستی و با دیگران بپیوستی ابن حسام خوسفی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۵
دلا رعنایی سرو از چمن پرس مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۷۹
آن روز که چشم تو ز من برگردد سیدای نسفی : غزلیات
شمارهٔ ۴۱
هجرش آخر کرد خرم جان افگار مرا سلمان ساوجی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۴
گراز تن جان شود معزول، عشقت جای آن دارد ترانه های کودکانه : بخش اول
کاشکی شیر رو می بستم
بارون میاد از آسمون شهریار (سید محمدحسین بهجت تبریزی) : گزیدهٔ غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۲ - طغرای امان
آمد آن شاهد دل برده و جان بازآورد جامی : دفتر اول
بخش ۱۳۸ - در بیان آنکه چون سالک خلیع العذار در مشتهیات نفس و آرزوهای طبع افتاد علامت بعد و امارت طرد اوست از ساحت قرب
پی به مقصود کی برد سالک میرزا قلی میلی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۲۶۶
زاهدا، به ز تو آن رند شرابآلوده قطران تبریزی : رباعیات
شمارهٔ ۶۴
بنگر که چه گفت با دلم چشم براز رضاقلی خان هدایت : روضهٔ اول در نگارش احوال مشایخ و عارفین
بخش ۶ - گلبن چهارم در تبیین ذکر و فکر اهل عرفان
بدان که طریقهٔ اهل معرفت و سلوک، ذکر و فکر است و بیشتر ذکر خفی است که به اجازه مشغول به آن میباشند و ایشان میگویند که ذکر خفی از جلی، افضل است. اولاً بر طبق اخبار، ثانیاً به طریق عقل و ذکر بر چهار قسم است چنانکه قالَ اللّهُ تَعالَی وَاذْکُرْرَبَّکَ فی نَفْسِکَ تَضَرُّعاً و خِیْفَةً وَدُوْنَ الجَهْرِ مِنَ القَوْلِ. در بعضی تفاسیر تضرعاً را تفسیر به جهر و علانیه، و دون الجهر من القول را به حد وسط میان سر و جهر کردهاند و از این آیه سه قسم ذکر جهر و خفی و متوسط بیرون میآید. و این قول را از ابن عباس استاد مفسرین نقل کردهاند و علی بن ابراهیم در آیهٔ اُدْعُوا رَبَّکُمْتَضَرُّعاً وَخُفْیَةً. تضرعاً را به جهر و علانیه تفسیر کرده و خُفْیَةً را به سر و آهسته و خفی از لغات اضداد است به معنی جهر و سر هر دو آمده. نشاط اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۶۴
این خیال خود پرستانند غافل کان جمال نشاط اصفهانی : قطعات
شمارهٔ ۱۳
درون خانه جز بیرون در نیست مسعود سعد سلمان : رباعیات
شمارهٔ ۱۹۱
ای سود و زیان عمر فرسوده بترس نشاط اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۵۷
پای سروی و گوشه ی چمنی حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۵
آتش سودای تو جانم بسوخت
