غبار همدانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۶
بر مشامم بوی جانان میرسد ایرانشان : کوش‌نامه
بخش ۲۱۶ - پیروزی کوش و بیهوش شدن قباد و بازگشت ایرانیان
به هنگام شب کوش را با قباد فخرالدین عراقی : فصل دهم
سر آغاز
عاشقان در کمین معشوقند مسعود سعد سلمان : رباعیات
شمارهٔ ۶
روزی بر من همی نیایی صنما مشتاق اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۳۸
چشم سفید شد برهت گل‌عذار من رشیدالدین وطواط : قصاید
شمارهٔ ۸۹ - در فتح جند و مدح علاء الدوله نصرت دین ابوالمظفر اتسز خوارزمشاه
ای سمن ساق ترک سیم عذار سلمان ساوجی : قطعات
قطعه شمارهٔ ۱۴۵
هر چه تا غایت به نام او مقرر بوده است قاآنی شیرازی : قطعات
شمارهٔ ۲۷
امید عیش مدار از جهان بوقلمون هاتف اصفهانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۵
دو چشمم خون فشان از دوری آن دلستانستی یغمای جندقی : بخش سوم
شمارهٔ ۳۱ - وصیت نامه دیگری در دو قسمت
به تحقیق بدانید آنچه هست در کار معاش و معاد من به خصوص معاد من، فرزندی احمد است و آنچه نیست من اگر بر جای ملک نقاله پس از دم رحلت بر زمین کوفتن، ریسمان بر لنگ من ببندد و از پیشگاه سرکار کشته نینوا سلام الله علیه به دخمه گاه ابوحنیفه که درکات گرفتاری است اندازد، با او حرف و ایرادی ندارم. هر قدر افزون در حمایت او کوشند، هم چنان کم است. کار اندیش مردانگی و مروت باش. مرا از باطلاق گور به. گوری رهایی بخش، و او را از خلاب گرفتاری آزاد کن. ابراهیم را تازه تربیت می کنم، ترا خدا قسم دستیار من باش تا سیم مرد راستین سلسله و ساعد آستین اسلام طایفه شود. شاه نعمت‌الله ولی : دوبیتی‌ها
دوبیتی شمارهٔ ۶۴
با محیط عشق او دریا بر ما شبنم است واعظ قزوینی : رباعیات
شمارهٔ ۱۱۶
دردی که بسوی چاره ساز آیی کو؟ صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۷۱ - جواهر العلوم و الانباء و المعارف
جواهرها کز آن کس نیست واقف الهامی کرمانشاهی : خیابان اول
بخش ۱۰۰ - رسیدن نامه ی ابن زیاد و سرراه گرفتن حر برامام علیه السلام
چو کارفریضه بپرداختند سید حسن غزنوی : قصاید
شمارهٔ ۴۰ - در مدح بهرام شاه غزنوی گوید
اکنون که تر و تازه بخندید نوبهار الهامی کرمانشاهی : گزیدهٔ منظومهٔ «حسن منظر»
شمارهٔ ۱
ای از تو محیط مرکز خاک امیرشاهی سبزواری : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۰
سرو ما را هر زمان دل میکشد سوی دگر جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۹۷۵
عجب ز غنچه به آن لعل همسری کردن واعظ قزوینی : رباعیات
شمارهٔ ۱۷
حسنت، روزی که دست و شمشیر افراخت شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۴۶
رندان همه مستند و می از جام ندانند
شمارهٔ ۲۶
بر مشامم بوی جانان میرسد ایرانشان : کوش‌نامه
بخش ۲۱۶ - پیروزی کوش و بیهوش شدن قباد و بازگشت ایرانیان
به هنگام شب کوش را با قباد فخرالدین عراقی : فصل دهم
سر آغاز
عاشقان در کمین معشوقند مسعود سعد سلمان : رباعیات
شمارهٔ ۶
روزی بر من همی نیایی صنما مشتاق اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۳۸
چشم سفید شد برهت گل‌عذار من رشیدالدین وطواط : قصاید
شمارهٔ ۸۹ - در فتح جند و مدح علاء الدوله نصرت دین ابوالمظفر اتسز خوارزمشاه
ای سمن ساق ترک سیم عذار سلمان ساوجی : قطعات
قطعه شمارهٔ ۱۴۵
هر چه تا غایت به نام او مقرر بوده است قاآنی شیرازی : قطعات
شمارهٔ ۲۷
امید عیش مدار از جهان بوقلمون هاتف اصفهانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۵
دو چشمم خون فشان از دوری آن دلستانستی یغمای جندقی : بخش سوم
شمارهٔ ۳۱ - وصیت نامه دیگری در دو قسمت
به تحقیق بدانید آنچه هست در کار معاش و معاد من به خصوص معاد من، فرزندی احمد است و آنچه نیست من اگر بر جای ملک نقاله پس از دم رحلت بر زمین کوفتن، ریسمان بر لنگ من ببندد و از پیشگاه سرکار کشته نینوا سلام الله علیه به دخمه گاه ابوحنیفه که درکات گرفتاری است اندازد، با او حرف و ایرادی ندارم. هر قدر افزون در حمایت او کوشند، هم چنان کم است. کار اندیش مردانگی و مروت باش. مرا از باطلاق گور به. گوری رهایی بخش، و او را از خلاب گرفتاری آزاد کن. ابراهیم را تازه تربیت می کنم، ترا خدا قسم دستیار من باش تا سیم مرد راستین سلسله و ساعد آستین اسلام طایفه شود. شاه نعمت‌الله ولی : دوبیتی‌ها
دوبیتی شمارهٔ ۶۴
با محیط عشق او دریا بر ما شبنم است واعظ قزوینی : رباعیات
شمارهٔ ۱۱۶
دردی که بسوی چاره ساز آیی کو؟ صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۷۱ - جواهر العلوم و الانباء و المعارف
جواهرها کز آن کس نیست واقف الهامی کرمانشاهی : خیابان اول
بخش ۱۰۰ - رسیدن نامه ی ابن زیاد و سرراه گرفتن حر برامام علیه السلام
چو کارفریضه بپرداختند سید حسن غزنوی : قصاید
شمارهٔ ۴۰ - در مدح بهرام شاه غزنوی گوید
اکنون که تر و تازه بخندید نوبهار الهامی کرمانشاهی : گزیدهٔ منظومهٔ «حسن منظر»
شمارهٔ ۱
ای از تو محیط مرکز خاک امیرشاهی سبزواری : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۰
سرو ما را هر زمان دل میکشد سوی دگر جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۹۷۵
عجب ز غنچه به آن لعل همسری کردن واعظ قزوینی : رباعیات
شمارهٔ ۱۷
حسنت، روزی که دست و شمشیر افراخت شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۴۶
رندان همه مستند و می از جام ندانند
