عبید زاکانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱
بکشت غمزهٔ آن شوخ بی‌گناه مرا اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۸۷
سوختم چون لاله چشمی بر دل چاکم فکن اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۹۹۵
عمریست که من خاک ره درد کشانم اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۷۶
خواهی که عاشقانه سماعت کند خوشان صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۹۰۰
خراب‌حالی این قصرهای محکم را فروغی بسطامی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۲
تا دل به هوای وصل جانان دادم کمال‌الدین اسماعیل : قطعات
شمارهٔ ۵۴ - فی السّفینة الصاحب نظام الدّین
درین سفینه نگه کن به چشم معنی بین فروغی بسطامی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۵۱
پرده برانداختی، چهره برافروختی امیر معزی : قصاید
شمارهٔ ۲۰۱
تا خزان زد خیمهٔ کافورگون در کوهسار حافظ : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۶۴
خیز و در کاسه ی زر آب طربناک انداز رهی معیری : رباعیها
مسعود
مسعود که یافت عز و جاه از لاهور عطار نیشابوری : باب چهل و هفتم: در معانیی كه تعلق به شمع دارد
شمارهٔ ۱۱۲
چون شمع یک آغشتهٔ تنها بنمای سیدای نسفی : شهر آشوب
شمارهٔ ۴۴ - جامه باف
کجاست آن پسر جامه باف خانه او یغمای جندقی : غزلیات ناتمام
شمارهٔ ۴۴
یار، جان می‌طلبد، سر نگذارم چه کنم؟ امیر معزی : قصاید
شمارهٔ ۱۴۰
تا مبارک رایت شاه جهان آمد پدید اوحدالدین کرمانی : الباب الثالث: فی ما یتعلق باحوال الباطن و المرید
شمارهٔ ۱۹۲
دردی است طمع که نیستش درمانی امیرشاهی سبزواری : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۷
ای خسته ز تو روان مردم امیر معزی : قصاید
شمارهٔ ۳۸۵
شدست روز همه خلق فَرّخ و میمون امیر معزی : قصاید
شمارهٔ ۳۲۵
هست آفتاب روی زمین خسرو زمان قاآنی شیرازی : قطعات
شمارهٔ ۱۲۱
داورا ای که خاک پای ترا
غزل شمارهٔ ۱
بکشت غمزهٔ آن شوخ بی‌گناه مرا اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۸۷
سوختم چون لاله چشمی بر دل چاکم فکن اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۹۹۵
عمریست که من خاک ره درد کشانم اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۷۶
خواهی که عاشقانه سماعت کند خوشان صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۹۰۰
خراب‌حالی این قصرهای محکم را فروغی بسطامی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۲
تا دل به هوای وصل جانان دادم کمال‌الدین اسماعیل : قطعات
شمارهٔ ۵۴ - فی السّفینة الصاحب نظام الدّین
درین سفینه نگه کن به چشم معنی بین فروغی بسطامی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۵۱
پرده برانداختی، چهره برافروختی امیر معزی : قصاید
شمارهٔ ۲۰۱
تا خزان زد خیمهٔ کافورگون در کوهسار حافظ : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۶۴
خیز و در کاسه ی زر آب طربناک انداز رهی معیری : رباعیها
مسعود
مسعود که یافت عز و جاه از لاهور عطار نیشابوری : باب چهل و هفتم: در معانیی كه تعلق به شمع دارد
شمارهٔ ۱۱۲
چون شمع یک آغشتهٔ تنها بنمای سیدای نسفی : شهر آشوب
شمارهٔ ۴۴ - جامه باف
کجاست آن پسر جامه باف خانه او یغمای جندقی : غزلیات ناتمام
شمارهٔ ۴۴
یار، جان می‌طلبد، سر نگذارم چه کنم؟ امیر معزی : قصاید
شمارهٔ ۱۴۰
تا مبارک رایت شاه جهان آمد پدید اوحدالدین کرمانی : الباب الثالث: فی ما یتعلق باحوال الباطن و المرید
شمارهٔ ۱۹۲
دردی است طمع که نیستش درمانی امیرشاهی سبزواری : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۷
ای خسته ز تو روان مردم امیر معزی : قصاید
شمارهٔ ۳۸۵
شدست روز همه خلق فَرّخ و میمون امیر معزی : قصاید
شمارهٔ ۳۲۵
هست آفتاب روی زمین خسرو زمان قاآنی شیرازی : قطعات
شمارهٔ ۱۲۱
داورا ای که خاک پای ترا
