فضولی : غزلیات
شمارهٔ ۹۸
نی همین صد روزن از تیر تو بر جسم من است ملک‌الشعرای بهار : مسمطات
سعدی
سعدیا چون تو کجا نادره گفتاری هست اسیر شهرستانی : غزلیات
شمارهٔ ۷۲۷
لب تر نکرده از می هستی پیاله ام مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۸۳۲
می‌آ ید یار و چون شکر میخندد امیرعلیشیر نوایی : غزلیات
شمارهٔ ۲۳ - اختراع
ز عشق هست به دل بار صد هزار مرا قطران تبریزی : قصاید
شمارهٔ ۹۱ - در مدح ابوالخلیل جعفر
همیشه بد بود اندوه و درد فرقت یار غزالی : رکن چهارم - رکن منجیات
بخش ۵۰ - فصل (درجات درویشان)
بدان که درجات درویشان متفاوت است. بشر حاف می گوید که ایشان بر سه درجه اند: یکی آن که نخواهند و اگر دهند نستانند و این قوم با روحانیون در علّیین باشند. و دیگر آن که نخواهد و اگر دهند بستانند و این با مقربان در فردوس باشد. و سوم آن که خواهد، ولکن به ضرورت خواهد و این از اصحاب الیمین باشد. نشاط اصفهانی : رباعیات
شمارهٔ ۲۵
زانجا که نگاهش بمن افتاد رود قطران تبریزی : قصاید
شمارهٔ ۷۵ - در مدح ابوالخلیل جعفر و امیر مملان
دگر فکار نباشد دلم ز هجر نگار وفایی شوشتری : غزلیات
شمارهٔ ۱
بسته ام باز، به پیمانهٔ می پیمان را مجد همگر : غزلیات
شمارهٔ ۶۶
به جان تو که به جان رهی نگاه مکن امیرخسرو دهلوی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
گزیدهٔ غزل ۴۴۰
در حریم کعبه روحانیون یعنی که دل مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۸۳۱
مه‌رویان را یکان یکان برشمرید خاقانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۲
لعلت اندر سخن شکر خاید اوحدالدین کرمانی : الباب العاشر: البهاریات
شمارهٔ ۴۳
ای دل به طبیعت نفسی یکتا شو شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۲۱
رند مستی کو حریف ما شود جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۲۴۳
هست آنچه از زبان تو بیگانه نام ماست واعظ قزوینی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۸۵
لبریز ساغرت زمی ناب گشته است؟ ادیب الممالک : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۹
ای ملک از همتت شد سبز چون بستان گیتی امیرخسرو دهلوی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
گزیدهٔ غزل ۸۳
کشتهٔ تیغ جفایت دل درویش من است
شمارهٔ ۹۸
نی همین صد روزن از تیر تو بر جسم من است ملک‌الشعرای بهار : مسمطات
سعدی
سعدیا چون تو کجا نادره گفتاری هست اسیر شهرستانی : غزلیات
شمارهٔ ۷۲۷
لب تر نکرده از می هستی پیاله ام مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۸۳۲
می‌آ ید یار و چون شکر میخندد امیرعلیشیر نوایی : غزلیات
شمارهٔ ۲۳ - اختراع
ز عشق هست به دل بار صد هزار مرا قطران تبریزی : قصاید
شمارهٔ ۹۱ - در مدح ابوالخلیل جعفر
همیشه بد بود اندوه و درد فرقت یار غزالی : رکن چهارم - رکن منجیات
بخش ۵۰ - فصل (درجات درویشان)
بدان که درجات درویشان متفاوت است. بشر حاف می گوید که ایشان بر سه درجه اند: یکی آن که نخواهند و اگر دهند نستانند و این قوم با روحانیون در علّیین باشند. و دیگر آن که نخواهد و اگر دهند بستانند و این با مقربان در فردوس باشد. و سوم آن که خواهد، ولکن به ضرورت خواهد و این از اصحاب الیمین باشد. نشاط اصفهانی : رباعیات
شمارهٔ ۲۵
زانجا که نگاهش بمن افتاد رود قطران تبریزی : قصاید
شمارهٔ ۷۵ - در مدح ابوالخلیل جعفر و امیر مملان
دگر فکار نباشد دلم ز هجر نگار وفایی شوشتری : غزلیات
شمارهٔ ۱
بسته ام باز، به پیمانهٔ می پیمان را مجد همگر : غزلیات
شمارهٔ ۶۶
به جان تو که به جان رهی نگاه مکن امیرخسرو دهلوی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
گزیدهٔ غزل ۴۴۰
در حریم کعبه روحانیون یعنی که دل مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۸۳۱
مه‌رویان را یکان یکان برشمرید خاقانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۲
لعلت اندر سخن شکر خاید اوحدالدین کرمانی : الباب العاشر: البهاریات
شمارهٔ ۴۳
ای دل به طبیعت نفسی یکتا شو شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۲۱
رند مستی کو حریف ما شود جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۲۴۳
هست آنچه از زبان تو بیگانه نام ماست واعظ قزوینی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۸۵
لبریز ساغرت زمی ناب گشته است؟ ادیب الممالک : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۹
ای ملک از همتت شد سبز چون بستان گیتی امیرخسرو دهلوی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
گزیدهٔ غزل ۸۳
کشتهٔ تیغ جفایت دل درویش من است
