یغمای جندقی : رباعیات
شمارهٔ ۴۳
می خور که روانت حکمت افزون روید سیف فرغانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۳۹
ای نرگس تو مست و لب تو شراب رنگ بلند اقبال : غزلیات
شمارهٔ ۴۵۵
عجب ای ترک بی وفا بودی صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۴۹۵ - الورقاء
ز ورقا نفس کلی گشت ملحوظ جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۲
بصرم دیده ی جهان بین است بلند اقبال : غزلیات
شمارهٔ ۷۲
شدآن پری به جلوه و ناگاه روببست شاه نعمت‌الله ولی : مفردات
شمارهٔ ۱۲
اگر در خلق حق را در نیابی ابوالحسن فراهانی : رباعیات
شمارهٔ ۲
زلف و رخ یار مبتلا داشت مرا صفایی جندقی : غزلیات
شمارهٔ ۳۰۴
غمت گرفت فضای دلم چنان که در آن ادیب صابر : رباعیات
شمارهٔ ۷۵
آن شب که ز من جدا شدی ای دلخواه حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۵۵۱
ای عشق، خون دیده مرا در ایاغ ریز میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۳۱۱
شد غرفه به خون جگر آواره تو ابن یمین فَرومَدی : غزلیات
شمارهٔ ۲۳۷
جانا بچشم رحمت بنگر به بینوایان ناصرخسرو : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۳
چون در جهان نگه نکنی چون است؟ رشیدالدین میبدی : ۹- سورة التوبة- مدنیة
۳ - النوبة الثانیة
قوله تعالى: یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا آباءَکُمْ این آیت در شأن قومى آمد که بهجرت آمده بودند و موالاة داشتند با برادران به مکه در دار الشرک و ایشان دست مىافکندند و در خبرها ایشان مىگرائیدند، ربّ العالمین ایشان را از آن نهى کرد و ایشان را بیم داد، گفت: وَ مَنْ یَتَوَلَّهُمْ مِنْکُمْ یا معشر المسلمین بعد نزول هذه الایة، فَأُولئِکَ هُمُ الظَّالِمُونَ اى من یتولّى المشرک فهو مشرک لانّه رضى بشرکه. و قومى از مسلمانان در مکه بماندند، از بهر عیال خویش و پیوند که داشتند هجرت نکردند و مىگفتند: اگر ما یکبارگى از فرزندان و خویشان خود ببریم صنایع و اسباب ما خراب شود و مالى که بکسب بدست آوردهایم ضایع شود و فرزندان و کودکان ضعیف و بیکس بمانند، در شأن ایشان این آیت آمد: قُلْ إِنْ کانَ آباؤُکُمْ وَ أَبْناؤُکُمْ وَ إِخْوانُکُمْ وَ أَزْواجُکُمْ وَ عَشِیرَتُکُمْ. قرائت بو بکر از عاصم و عشیراتکم بالف است، و اقتراف اکتساب است: وَ أَمْوالٌ اقْتَرَفْتُمُوها اى اکتسبتموها، به مکه وَ تِجارَةٌ تَخْشَوْنَ کَسادَها ان یبقى علیکم فلا ینفق، و گفتهاند: وَ تِجارَةٌ تَخْشَوْنَ کَسادَها یعنى البنات الایامى اذا کسدن عند آبائهن و لم یخطبن. نیر تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۱۳۸
نکرد از لابه ای بیمهر اگر خوی تو تغییری اثیر اخسیکتی : قطعات
شمارهٔ ۶۱
در رزم بر فلک زنی ار پر دلی کند ابوالحسن فراهانی : رباعیات
شمارهٔ ۳۵
ما را در دل جز آن گل رعنا نیست قطران تبریزی : قصاید
شمارهٔ ۵۲ - در مدح ابوالمظفر فضلون
تا ترا گرد مه از مشگ سیه پرهون بود سلمان ساوجی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۴
ای ابر بهار خانه پرورده تست
شمارهٔ ۴۳
می خور که روانت حکمت افزون روید سیف فرغانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۳۹
ای نرگس تو مست و لب تو شراب رنگ بلند اقبال : غزلیات
شمارهٔ ۴۵۵
عجب ای ترک بی وفا بودی صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۴۹۵ - الورقاء
ز ورقا نفس کلی گشت ملحوظ جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۲
بصرم دیده ی جهان بین است بلند اقبال : غزلیات
شمارهٔ ۷۲
شدآن پری به جلوه و ناگاه روببست شاه نعمت‌الله ولی : مفردات
شمارهٔ ۱۲
اگر در خلق حق را در نیابی ابوالحسن فراهانی : رباعیات
شمارهٔ ۲
زلف و رخ یار مبتلا داشت مرا صفایی جندقی : غزلیات
شمارهٔ ۳۰۴
غمت گرفت فضای دلم چنان که در آن ادیب صابر : رباعیات
شمارهٔ ۷۵
آن شب که ز من جدا شدی ای دلخواه حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۵۵۱
ای عشق، خون دیده مرا در ایاغ ریز میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۳۱۱
شد غرفه به خون جگر آواره تو ابن یمین فَرومَدی : غزلیات
شمارهٔ ۲۳۷
جانا بچشم رحمت بنگر به بینوایان ناصرخسرو : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۳
چون در جهان نگه نکنی چون است؟ رشیدالدین میبدی : ۹- سورة التوبة- مدنیة
۳ - النوبة الثانیة
قوله تعالى: یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا آباءَکُمْ این آیت در شأن قومى آمد که بهجرت آمده بودند و موالاة داشتند با برادران به مکه در دار الشرک و ایشان دست مىافکندند و در خبرها ایشان مىگرائیدند، ربّ العالمین ایشان را از آن نهى کرد و ایشان را بیم داد، گفت: وَ مَنْ یَتَوَلَّهُمْ مِنْکُمْ یا معشر المسلمین بعد نزول هذه الایة، فَأُولئِکَ هُمُ الظَّالِمُونَ اى من یتولّى المشرک فهو مشرک لانّه رضى بشرکه. و قومى از مسلمانان در مکه بماندند، از بهر عیال خویش و پیوند که داشتند هجرت نکردند و مىگفتند: اگر ما یکبارگى از فرزندان و خویشان خود ببریم صنایع و اسباب ما خراب شود و مالى که بکسب بدست آوردهایم ضایع شود و فرزندان و کودکان ضعیف و بیکس بمانند، در شأن ایشان این آیت آمد: قُلْ إِنْ کانَ آباؤُکُمْ وَ أَبْناؤُکُمْ وَ إِخْوانُکُمْ وَ أَزْواجُکُمْ وَ عَشِیرَتُکُمْ. قرائت بو بکر از عاصم و عشیراتکم بالف است، و اقتراف اکتساب است: وَ أَمْوالٌ اقْتَرَفْتُمُوها اى اکتسبتموها، به مکه وَ تِجارَةٌ تَخْشَوْنَ کَسادَها ان یبقى علیکم فلا ینفق، و گفتهاند: وَ تِجارَةٌ تَخْشَوْنَ کَسادَها یعنى البنات الایامى اذا کسدن عند آبائهن و لم یخطبن. نیر تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۱۳۸
نکرد از لابه ای بیمهر اگر خوی تو تغییری اثیر اخسیکتی : قطعات
شمارهٔ ۶۱
در رزم بر فلک زنی ار پر دلی کند ابوالحسن فراهانی : رباعیات
شمارهٔ ۳۵
ما را در دل جز آن گل رعنا نیست قطران تبریزی : قصاید
شمارهٔ ۵۲ - در مدح ابوالمظفر فضلون
تا ترا گرد مه از مشگ سیه پرهون بود سلمان ساوجی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۴
ای ابر بهار خانه پرورده تست
