قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۳۶۹
ساقیا، مست خرابیم، بما جامی آر مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۱۹
ماه امل ارچه زیر میغ است مرا قطران تبریزی : رباعیات
شمارهٔ ۳۱
نیمی ز تنم برنج و نیمی بشکنج غزالی : رکن دوم - رکن معاملات
بخش ۳۸ - باب اول
بدان که خدای تعالی می گوید، «یا ایها الرسل کلوا من الطیبات و اعملوا صالحا یارسولان، آنچه خورید حلال و پاک خورید و آنچه کنید از طاعت، شایسته کنید»، و رسول (ص) برای این گفت که طلب حلال بر همه مسلمانان فریضه است و گفت، «هرکه چهل روز حلال خورد که به هیچ حرام نیامیزد، خدای تعالی دل وی را پرنور کند و چشمهای حکمت از دل وی بگشاید و در یک روایت دوستی دنیا از دل وی ببرد». و سعد از بزرگان صحابه بود. گفت، «یا رسول الله دعا کن تا دعا مرا اجابت بود به هر دعا که کنم». گفت، «حلال خور تا دعا مستجاب شود». و رسول (ص) گفت، «بسیار کس طعام و جامه و غذای وی حرام است، آنگاه دست برداشته دعا می کند، چنین دعا کی اجابت کنند؟» گفت، «خدای تعالی را فرشته ای است بر بیت المقدس. هر شبی منادی می کند که هرکه حرام خورد خدای تعالی از وی خشنود نباشد و از وی نه فریضه پذیرد و نه سنت». و گفت، «هرکه جامه ای خرد به ده درم که یک درم از وی حرام بود، تا آن جامه بر تن وی بود نماز وی نپذیرند». و گفت، «هر گوشتی که از حرام رسته باشد آتش به وی اولیتر». و گفت، «هرکه باک ندارد که مال از کجا به دست آرد، خدای تعالی باک ندارد که وی را از کجا خواهد به دوزخ افکند». و گفت، «عبادت ده جزو است، نه جزو از وی طلب حلال است». و گفت، «هرکه شب به خانه شود مانده از طلب حلال، آمرزیده خسبد و بامداد که برخیزد خدای تعالی از وی خشنود بود». و گفت، «خدای تعالی می گوید کسانی که از حرام پرهیز کنند، شرم دارم که با ایشان حساب کنم». و گفت، «یک دروم از ربوا صعب تر است از سی بار زنا که در مسلمانی بکنند». و گفت، «هرکه مالی از حرام کسب کند، اگر به صدقه دهد نپذیرند و اگر بنهد زاد بود به دوزخ». بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۰۹
دلم چو غنچه در آغوش عافیت تنگ است حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۷۲۷
محیط گوهری از اشک طوفان زای خود دارم شاه نعمت‌الله ولی : متفرقات
و من کلامه
آن کیست که سر مست به بازار بر آمد مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۸۷۷
ای دل بگذر ز عشق و معشوق و دیار سهراب سپهری : زندگی خواب‌ها
فانوس خیس
روی علف ها چکیده ام. مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۸۷۶
ای دلبر عیار دل نیکوفر عطار نیشابوری : باب بیست و ششم: در صفت گریستن
شمارهٔ ۱۰
چون دریائی کنار من از جا خاست مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۸۷۵
ای خاک درت ز آب کوثر خوشتر عطار نیشابوری : بخش شانزدهم
(۵) حکایت آن جوان که زن صاحب جمال خواست و بمرد
جوانی را زنی دادند چون ماه مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۸۷۴
ای بوده سماع آسمانرا ره و در جامی : لیلی و مجنون
بخش ۳۵ - صفت تابستان و خبر یافتن مجنون از رفتن لیلی به حج و همراه شدن با قافله وی
سیاح حدود این ولایت مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۸۷۳
ای آنکه دلت باید در وی منگر آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۵۹
عمری بکعبه و دیر بردیم انتظاری جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۶۰۹
چو زلف خویش چرا عهد یار بشکستند مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۸۷۲
ای آمده ز آسمان درین عالم دیر خاقانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۱۴
ای چشم پر خمارت دلها فگار کرده
شمارهٔ ۳۶۹
ساقیا، مست خرابیم، بما جامی آر مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۱۹
ماه امل ارچه زیر میغ است مرا قطران تبریزی : رباعیات
شمارهٔ ۳۱
نیمی ز تنم برنج و نیمی بشکنج غزالی : رکن دوم - رکن معاملات
بخش ۳۸ - باب اول
بدان که خدای تعالی می گوید، «یا ایها الرسل کلوا من الطیبات و اعملوا صالحا یارسولان، آنچه خورید حلال و پاک خورید و آنچه کنید از طاعت، شایسته کنید»، و رسول (ص) برای این گفت که طلب حلال بر همه مسلمانان فریضه است و گفت، «هرکه چهل روز حلال خورد که به هیچ حرام نیامیزد، خدای تعالی دل وی را پرنور کند و چشمهای حکمت از دل وی بگشاید و در یک روایت دوستی دنیا از دل وی ببرد». و سعد از بزرگان صحابه بود. گفت، «یا رسول الله دعا کن تا دعا مرا اجابت بود به هر دعا که کنم». گفت، «حلال خور تا دعا مستجاب شود». و رسول (ص) گفت، «بسیار کس طعام و جامه و غذای وی حرام است، آنگاه دست برداشته دعا می کند، چنین دعا کی اجابت کنند؟» گفت، «خدای تعالی را فرشته ای است بر بیت المقدس. هر شبی منادی می کند که هرکه حرام خورد خدای تعالی از وی خشنود نباشد و از وی نه فریضه پذیرد و نه سنت». و گفت، «هرکه جامه ای خرد به ده درم که یک درم از وی حرام بود، تا آن جامه بر تن وی بود نماز وی نپذیرند». و گفت، «هر گوشتی که از حرام رسته باشد آتش به وی اولیتر». و گفت، «هرکه باک ندارد که مال از کجا به دست آرد، خدای تعالی باک ندارد که وی را از کجا خواهد به دوزخ افکند». و گفت، «عبادت ده جزو است، نه جزو از وی طلب حلال است». و گفت، «هرکه شب به خانه شود مانده از طلب حلال، آمرزیده خسبد و بامداد که برخیزد خدای تعالی از وی خشنود بود». و گفت، «خدای تعالی می گوید کسانی که از حرام پرهیز کنند، شرم دارم که با ایشان حساب کنم». و گفت، «یک دروم از ربوا صعب تر است از سی بار زنا که در مسلمانی بکنند». و گفت، «هرکه مالی از حرام کسب کند، اگر به صدقه دهد نپذیرند و اگر بنهد زاد بود به دوزخ». بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۰۹
دلم چو غنچه در آغوش عافیت تنگ است حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۷۲۷
محیط گوهری از اشک طوفان زای خود دارم شاه نعمت‌الله ولی : متفرقات
و من کلامه
آن کیست که سر مست به بازار بر آمد مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۸۷۷
ای دل بگذر ز عشق و معشوق و دیار سهراب سپهری : زندگی خواب‌ها
فانوس خیس
روی علف ها چکیده ام. مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۸۷۶
ای دلبر عیار دل نیکوفر عطار نیشابوری : باب بیست و ششم: در صفت گریستن
شمارهٔ ۱۰
چون دریائی کنار من از جا خاست مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۸۷۵
ای خاک درت ز آب کوثر خوشتر عطار نیشابوری : بخش شانزدهم
(۵) حکایت آن جوان که زن صاحب جمال خواست و بمرد
جوانی را زنی دادند چون ماه مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۸۷۴
ای بوده سماع آسمانرا ره و در جامی : لیلی و مجنون
بخش ۳۵ - صفت تابستان و خبر یافتن مجنون از رفتن لیلی به حج و همراه شدن با قافله وی
سیاح حدود این ولایت مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۸۷۳
ای آنکه دلت باید در وی منگر آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۵۹
عمری بکعبه و دیر بردیم انتظاری جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۶۰۹
چو زلف خویش چرا عهد یار بشکستند مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۸۷۲
ای آمده ز آسمان درین عالم دیر خاقانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۱۴
ای چشم پر خمارت دلها فگار کرده
