آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۵۷۷
ای به بالات راست کسوت ناز
فیاض لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۳۷۵
مه را غم هلال تو رنجور می‌کند
فردوسی : پادشاهی نوذر
بخش ۳
چو دشت از گیا گشت چون پرنیان
فیاض لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۳۷۴
ناز تو رخنه در جگر شیر می‌کند
حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۱۳۷
چون جمله تویی بهانه برخاست
امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۵۴۴
دلم زینسان که زار و مبتلا شد
مجیرالدین بیلقانی : شکوائیه
شمارهٔ ۳۵
ما را که سر آمد جهانیم
آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۵۴۹
وه که از ما جز گنه بر می نیاید هیچکار
فیاض لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۳۷۳
آنان که در ادای سخن کوتهی کنند
فیاض لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۳۷۲
خم خانه جای صحبت اشراقیانه است
عطار نیشابوری : باب چهل و ششم: در معانیی كه تعلّق به صبح دارد
شمارهٔ ۳۹
گر صبح شبی واقعهٔ من دیدی
بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲۰۷
آنجاکه طلب محوتوکل شده باشد
امام خمینی : غزلیات
دعوی اخلاص
گر تو آدم‏زاده هستی عَلّم اَلاَسما چه شد؟
فیاض لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۳۷۱
خضر و مسیح اگر گل روی تو بو کنند
ملا هادی سبزواری : غزلیات
غزل شماره ۱۷۵
اَلا یا نَفسُ غُزتُک اَلاَمانی
انوری : مقطعات
شمارهٔ ۲۵۸ - در عذر
بنده گر درهنر عطارد نیست
فیاض لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۳۷۰
هر که این شیرین لبان محو شکر خندش کنند
غالب دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۵
لبم از زمزمه یاد تو خاموش مباد
فیاض لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۳۶۹
به جفا چون بتان قرار کنند
فیاض لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۳۶۸
چه حدِّ غنچه که در پیش یار خنده کند