جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۰۵
زفیض فکر شب ها چون به دور شمع، پروانه عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۸۶
چون خط شبرنگ بر گلگون کشی امام سجاد علیه‌السلام : رساله حقوق
حق کسی که کار خوبی برای تو نموده است
وأما حق ذى المعروف عليك فأن تشكره و تذكر معروفه و تنشر له المقالة الحسنة وتخلص له الدعاء فيما بينك وبين الله سبحانه؛ فإنك إذا فعلت ذلك كنت شكرته سرا وعلانية ؛ ثم إن أمكن مكافأته بالفعل كافأته وإلا كنت مرصدا له موطنا نفسك عليها امام سجاد علیه‌السلام : با ترجمه حسین انصاریان
دعای 1 ) دعا در توحید و ستایش حق‌تعالی
وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا ابْتَدَأَ بِالدُّعَاءِ بَدَأَ بِالتَّحْمِيدِ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ الثَّنَاءِ عَلَيْهِ ، فَقَالَ خیام : راز آفرینش [ ۱۵-۱]
رباعی ۴
ای دل تو به ادراکِ معمّا نرسی، جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۰۴
بسکه در شادی و غم با خلق یک رنگ است کوه ملک‌الشعرای بهار : کارنامهٔ زندان
گفتار هفتم در سیاست و شرط ریاست
آنچه اکنون سیاستش خوانی سعدی : باب دوم در اخلاق درویشان
حکایت شمارهٔ ۶
زاهدی مهمان پادشاهی بود چون به طعام بنشستند کمتر از آن خورد که ارادت او بود و چون به نماز برخاستند بیش از آن کرد که عادت او تا ظنّ صلاحیت در حق او زیادت کنند ملک‌الشعرای بهار : غزلیات
شمارهٔ ۱۲
رقم قتل ما به دست حبیب جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۰۲
گشته بی لعل تو خم در دل میخانه گره سهراب سپهری : شرق اندوه
پاراه
نه تو می پایی، و نه کوه. میوه این باغ: اندوه، اندوه. نظام قاری : مخیّل‌نامه (در جنگ صوف و کمخا)
بخش ۷ - تعرض کردن حبر با مخیل در مجلس کمخا
در آن بارگه حبر آمد بپیش حزین لاهیجی : صفیر دل
بخش ۱۲ - سفیر خامهٔ بلند صریر به هوش افزایی مرزبانان حکمت پذیر
چنین است فرمان که حق را نهان مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۸۲
جامه سیه کرد کفر نور محمد رسید عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲
روز و شب چون غافلی از روز و شب نهج البلاغه : حکمت ها
ضرورت گرفتن حق خلافت
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> لَنَا حَقٌّ فَإِنْ أُعْطِينَاهُ وَ إِلاَّ رَكِبْنَا أَعْجَازَ اَلْإِبِلِ وَ إِنْ طَالَ اَلسُّرَى رشیدالدین میبدی : ۳۵- سورة الملائکة- مکیة
۱ - النوبة الاولى
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ بنام خداوند فراخ بخشایش مهربان، الْحَمْدُ لِلَّهِ ستایش نیکو اللَّه را، فاطِرِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ کردگار هفت آسمان و هفت زمین و نو سازنده آن، جاعِلِ الْمَلائِکَةِ رُسُلًا آفریدگار که فریشتگان را رسولان کرد، أُولِی أَجْنِحَةٍ خداوندان پرها مَثْنى وَ ثُلاثَ وَ رُباعَ پرهاى دوان و سوان و چهاران یَزِیدُ فِی الْخَلْقِ ما یَشاءُ مىفزاید در آفرینش آفریده خویش آنچه خواهد، إِنَّ اللَّهَ عَلى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ (۱) اللَّه بر همه چیز تواناست. مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۳۵۱
تا گوش بود سوی سلامت باشد اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۳۹۶
آنکه فرشته را ازو دست امید کوته است صفای اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۹
رویت همه آتشست و آبست
شمارهٔ ۱۰۰۵
زفیض فکر شب ها چون به دور شمع، پروانه عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۸۶
چون خط شبرنگ بر گلگون کشی امام سجاد علیه‌السلام : رساله حقوق
حق کسی که کار خوبی برای تو نموده است
وأما حق ذى المعروف عليك فأن تشكره و تذكر معروفه و تنشر له المقالة الحسنة وتخلص له الدعاء فيما بينك وبين الله سبحانه؛ فإنك إذا فعلت ذلك كنت شكرته سرا وعلانية ؛ ثم إن أمكن مكافأته بالفعل كافأته وإلا كنت مرصدا له موطنا نفسك عليها امام سجاد علیه‌السلام : با ترجمه حسین انصاریان
دعای 1 ) دعا در توحید و ستایش حق‌تعالی
وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا ابْتَدَأَ بِالدُّعَاءِ بَدَأَ بِالتَّحْمِيدِ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ الثَّنَاءِ عَلَيْهِ ، فَقَالَ خیام : راز آفرینش [ ۱۵-۱]
رباعی ۴
ای دل تو به ادراکِ معمّا نرسی، جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۰۴
بسکه در شادی و غم با خلق یک رنگ است کوه ملک‌الشعرای بهار : کارنامهٔ زندان
گفتار هفتم در سیاست و شرط ریاست
آنچه اکنون سیاستش خوانی سعدی : باب دوم در اخلاق درویشان
حکایت شمارهٔ ۶
زاهدی مهمان پادشاهی بود چون به طعام بنشستند کمتر از آن خورد که ارادت او بود و چون به نماز برخاستند بیش از آن کرد که عادت او تا ظنّ صلاحیت در حق او زیادت کنند ملک‌الشعرای بهار : غزلیات
شمارهٔ ۱۲
رقم قتل ما به دست حبیب جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۰۲
گشته بی لعل تو خم در دل میخانه گره سهراب سپهری : شرق اندوه
پاراه
نه تو می پایی، و نه کوه. میوه این باغ: اندوه، اندوه. نظام قاری : مخیّل‌نامه (در جنگ صوف و کمخا)
بخش ۷ - تعرض کردن حبر با مخیل در مجلس کمخا
در آن بارگه حبر آمد بپیش حزین لاهیجی : صفیر دل
بخش ۱۲ - سفیر خامهٔ بلند صریر به هوش افزایی مرزبانان حکمت پذیر
چنین است فرمان که حق را نهان مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۸۲
جامه سیه کرد کفر نور محمد رسید عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۲
روز و شب چون غافلی از روز و شب نهج البلاغه : حکمت ها
ضرورت گرفتن حق خلافت
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> لَنَا حَقٌّ فَإِنْ أُعْطِينَاهُ وَ إِلاَّ رَكِبْنَا أَعْجَازَ اَلْإِبِلِ وَ إِنْ طَالَ اَلسُّرَى رشیدالدین میبدی : ۳۵- سورة الملائکة- مکیة
۱ - النوبة الاولى
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ بنام خداوند فراخ بخشایش مهربان، الْحَمْدُ لِلَّهِ ستایش نیکو اللَّه را، فاطِرِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ کردگار هفت آسمان و هفت زمین و نو سازنده آن، جاعِلِ الْمَلائِکَةِ رُسُلًا آفریدگار که فریشتگان را رسولان کرد، أُولِی أَجْنِحَةٍ خداوندان پرها مَثْنى وَ ثُلاثَ وَ رُباعَ پرهاى دوان و سوان و چهاران یَزِیدُ فِی الْخَلْقِ ما یَشاءُ مىفزاید در آفرینش آفریده خویش آنچه خواهد، إِنَّ اللَّهَ عَلى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ (۱) اللَّه بر همه چیز تواناست. مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۳۵۱
تا گوش بود سوی سلامت باشد اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۳۹۶
آنکه فرشته را ازو دست امید کوته است صفای اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۹
رویت همه آتشست و آبست
