نظامی گنجوی : هفت پیکر
بخش ۲۷ - نشستن بهرام روز یکشنبه در گنبد زرد و افسانه گفتن دختر پادشاه اقلیم دوم
چو گریبان کوه و دامن دشت اوحدالدین کرمانی : الباب السابع: فی خصال الحمیده عن العقل و العلم و ما یحذو جذو هذا النمط
شمارهٔ ۱۴
آن را که حقیقت تو معلوم شود مجیرالدین بیلقانی : ملمعات
شمارهٔ ۱۲
اقبل العید بقدح غلب الدهر و فاز نظامی گنجوی : هفت پیکر
بخش ۶ - ستایش سخن و حکمت و اندرز
آنچه او هم نوست و هم کهن است حاجب شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۱
مئی که باده وصل تو در، دماغ کند نظامی گنجوی : لیلی و مجنون
بخش ۳۶ - نامه مجنون در پاسخ لیلی
بود اول آن خجسته پرگار اقبال لاهوری : رموز بیخودی
در معنی اینکه جمعیت حقیقی از محکم گرفتن نصب العین ملیه است و نصب العین امت محمدیه حفظ و نشر توحید است
با تو آموزم زبان کائنات مولوی : دفتر سوم
بخش ۷۵ - سبب جرات ساحران فرعون بر قطع دست و پا
ساحران را نه که فرعون لعین اسیری لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۲۷
عشق تو مرا ز عالم آزادی داد مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۱۳۷
آن کون خر کز حاسدی، عیسی بود تشویش او نظامی گنجوی : شرف نامه
بخش ۶۲ - باز آمدن اسکندر به روم
بیا ساقی آن باده بردار زود اسیری لاهیجی : اسرار الشهود
بخش ۶۳ - در بیان آنکه انسان هر چه از نیک و بد می‌کند صورت همه در عالم معنی به وی بازگشت خواهد نمود. و تحریض بر آنکه نیکی دربارۀ خلایق موجب رضای خالق است.
از خدا تبلی السر ائر می شنو عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۴۵
رهبان دیر را سبب عاشقی چه بود نظامی گنجوی : شرف نامه
بخش ۶۱ - بیرون آمدن اسکندر از ظلمات
بیا ساقی آن می‌که او دلکشست مهدی اخوان ثالث : زمستان
نظاره
۱ آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۵۰۹
میخوارگان بساط طرب چون بگسترند نظامی گنجوی : شرف نامه
بخش ۶۰ - رفتن اسکندر به ظلمات
بیا ساقی آن خاک ظلمات رنگ عبدالقهّار عاصی : رباعیات
رباعی شمارۀ ۱۴
بی‌گریه و سوز و ساز محزون خفته اوحدالدین کرمانی : الباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا الباب
شمارهٔ ۳۳
عشق تو و بس همنفس من این است امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۵۳
ای جفا آموخته، از غمزه بدخوی خویش
بخش ۲۷ - نشستن بهرام روز یکشنبه در گنبد زرد و افسانه گفتن دختر پادشاه اقلیم دوم
چو گریبان کوه و دامن دشت اوحدالدین کرمانی : الباب السابع: فی خصال الحمیده عن العقل و العلم و ما یحذو جذو هذا النمط
شمارهٔ ۱۴
آن را که حقیقت تو معلوم شود مجیرالدین بیلقانی : ملمعات
شمارهٔ ۱۲
اقبل العید بقدح غلب الدهر و فاز نظامی گنجوی : هفت پیکر
بخش ۶ - ستایش سخن و حکمت و اندرز
آنچه او هم نوست و هم کهن است حاجب شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۱
مئی که باده وصل تو در، دماغ کند نظامی گنجوی : لیلی و مجنون
بخش ۳۶ - نامه مجنون در پاسخ لیلی
بود اول آن خجسته پرگار اقبال لاهوری : رموز بیخودی
در معنی اینکه جمعیت حقیقی از محکم گرفتن نصب العین ملیه است و نصب العین امت محمدیه حفظ و نشر توحید است
با تو آموزم زبان کائنات مولوی : دفتر سوم
بخش ۷۵ - سبب جرات ساحران فرعون بر قطع دست و پا
ساحران را نه که فرعون لعین اسیری لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۲۷
عشق تو مرا ز عالم آزادی داد مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۱۳۷
آن کون خر کز حاسدی، عیسی بود تشویش او نظامی گنجوی : شرف نامه
بخش ۶۲ - باز آمدن اسکندر به روم
بیا ساقی آن باده بردار زود اسیری لاهیجی : اسرار الشهود
بخش ۶۳ - در بیان آنکه انسان هر چه از نیک و بد می‌کند صورت همه در عالم معنی به وی بازگشت خواهد نمود. و تحریض بر آنکه نیکی دربارۀ خلایق موجب رضای خالق است.
از خدا تبلی السر ائر می شنو عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۴۵
رهبان دیر را سبب عاشقی چه بود نظامی گنجوی : شرف نامه
بخش ۶۱ - بیرون آمدن اسکندر از ظلمات
بیا ساقی آن می‌که او دلکشست مهدی اخوان ثالث : زمستان
نظاره
۱ آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۵۰۹
میخوارگان بساط طرب چون بگسترند نظامی گنجوی : شرف نامه
بخش ۶۰ - رفتن اسکندر به ظلمات
بیا ساقی آن خاک ظلمات رنگ عبدالقهّار عاصی : رباعیات
رباعی شمارۀ ۱۴
بی‌گریه و سوز و ساز محزون خفته اوحدالدین کرمانی : الباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا الباب
شمارهٔ ۳۳
عشق تو و بس همنفس من این است امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۵۳
ای جفا آموخته، از غمزه بدخوی خویش
