سیدای نسفی : شهر آشوب
شمارهٔ ۳۳۷ - خمیرگیر
شوخ خمیرگیر به پل هشت می زند ابوالفرج رونی : قصاید
شمارهٔ ۷۹ - در جواب نظم نجم دین نامی گفته
گلی سوی خلد برین می فرستم همام تبریزی : رباعیات
شمارهٔ ۹۱
ای منزل دوست خوش هوایی داری نظیری نیشابوری : غزلیات
شمارهٔ ۳۴
بر رخ شکستم از خطا رنگ امید و بیم را طبیب اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۵۳
از خشم و کین نگاه تو کارم بجان رسد نظیری نیشابوری : غزلیات
شمارهٔ ۱۴۷
مانده ام با دلی از هجر عزیزان مجروح سیدای نسفی : غزلیات
شمارهٔ ۴۶۲ - قطعه
فلک رتبه سبحانقلی خان که باشد رشیدالدین میبدی : ۵۷- سورة الحدید
۲ - النوبة الثالثة
قوله: أَ لَمْ یَأْنِ لِلَّذِینَ آمَنُوا أَنْ تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِکْرِ اللَّهِ، الآیة. فرمان درگاه عزت است و خطاب حضرت الهیت بساکنان سراى آدمیت و خویشتن بینان عالم انسانیت که هنوز گاه آن نیامد که عمامه خواجگى از سر بنهند و جامه خویشتن بینى از تن برکشند و خود را بر عتبه عبودیت بنعت مذلت بیفکنند و حق ما را گردن نهند. عرفی شیرازی : غزلها
غزل شمارهٔ ۳۵۳
کی دلم شاد از می ناب و نوای نی شود ابوعلی عثمانی : باب ۴ تا ۵۲
باب بیست و ششم - در عُبودیّت
قالَ اللّهُ تَعالی وَاعْبُدْ رَبِّکَ حَتّی یَْأتِیَکَ الْیَقیِنُ. افسر کرمانی : رباعیات
شمارهٔ ۴
ای آنکه به حسن غرّه بر خویشتنی ملا احمد نراقی : مثنوی طاقدیس
بخش ۲۳۰ - حدیث:المجاز قنطرة الحقیقه
عشق باشد لیک اگر نی صد مرض فیاض لاهیجی : رباعیات
شمارهٔ ۱۹
فیّاض دگر عشق عبارت دادست سیدای نسفی : غزلیات
شمارهٔ ۲۴۴
دل چون مطیع گشت چراغ نظر شود اوحدی مراغه‌ای : جام جم
در راستی
راستی کن، که راستان رستند عرفی شیرازی : غزلها
غزل شمارهٔ ۴۸۵
تا کی دهم به دست تماشا زمام چشم میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۵
بحر اندیشه فرو برده به یک بار مرا ملا احمد نراقی : مثنوی طاقدیس
بخش ۲۱۱ - بیان در اشاره به اسرار صلوة و افعال آن به قول بعض از اهل معرفت
آن اذان و آن اقامه نفخ صور اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۳۳۴
دل که خونم خورد ای حور نه پنداری ازوست قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۵۴۸
هر ذره غمت ز عالمی شادی به