ملک‌الشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۲۵۵ - خبر نداری
ای ثابتی از من خبر نداری
مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۷۳۲
ای ساقی بادهٔ معانی
ملک‌الشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۲۵۴ - نثار به پیشاهنگان
ای قد تو چون سرو جویباری
عطار نیشابوری : باب هشتم: در تحریض نمودن به فنا و گم بودن در بقا
شمارهٔ ۱
آنها که در این پرده سرایند پدید
مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۲۲۳
ای همه سرگشتگان مهمان تو
ملک‌الشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۲۵۳ - انقراض قاجاریه
بدرود گفت دولت قاجاری
جامی : سلامان و ابسال
بخش ۳ - نعت خواجه ای که ربقه بندگیش طوق گردن سر بلندان است و داغ غلامیش نشان دولت ارجمندان
خواجه ای کش خیل شاهان بنده اند
خواجوی کرمانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۵۲
رخت خورشید را یات جمالست
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۱۴۴
عشقم چنان ربود که دنیا و آخرت
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۲۲
دلدار اگر مرا بدراند پوست
ملک‌الشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۲۵۲ - تغزل
ز عشق خوبروبان حصاری
نهج البلاغه : حکمت ها
بهترین شاعر عرب
<strong> وَ سُئِلَ مَنْ أَشْعَرُ اَلشُّعَرَاءِ </strong> فَقَالَ عليه‌السلام إِنَّ اَلْقَوْمَ لَمْ يَجْرُوا فِي حَلْبَةٍ تُعْرَفُ اَلْغَايَةُ عِنْدَ قَصَبَتِهَا فَإِنْ كَانَ وَ لاَ بُدَّ فَالْمَلِكُ اَلضِّلِّيلُ
صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۲۶۳
از نور وحدت آن که دلش بهره ور شود
خیام : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۷۵
حَیّی که به قدرت سر و رو می‌سازد
خواجوی کرمانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۴۳
حدیث جان به جز جانان نداند
طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۱۹۹
تا نیابد دست بر ما لشکر خونخوار غم
عطار نیشابوری : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۸
ای در غرور نفس به سر برده روزگار
حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۵۴۸
این حوریان مگر ز سماوات می‌رسند
مولوی : دفتر ششم
بخش ۴ - مناجات و پناه جستن به حق از فتنهٔ اختیار و از فتنهٔ اسباب اختیار کی سماوات و ارضین از اختیار و اسباب اختیار شکوهیدند و ترسیدند و خلقت آدمی مولع افتاد بر طلب اختیار و اسباب اختیار خویش چنانک بیمار باشد خود را اختیار کم بیند صحت خواهد کی سبب اختیارست تا اختیارش بیفزاید و منصب خواهد تا اختیارش بیفزاید و مهبط قهر حق در امم ماضیه فرط اختیار و اسباب اختیار بوده است هرگز فرعون بی‌نوا کس ندیده است
اولم این جزر و مد از تو رسید
ملک‌الشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۲۵۱ - کل‌ الصیدفی جوف‌الفرا
چارتن در یک زمان جستند در دوران سری