کلیم کاشانی : رباعیات
شمارهٔ ۶۴
دست هوسم را ز درم بیزاریست امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۵۳۵
سودای خوبان کم نشد، زین جان غم فرسود من صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۱۳۶۱
کشاکش رگ جان من اختیاری نیست صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۰۹
چو تار چنگ، فلک چون نمی نواخت مرا عطار نیشابوری : باب بیست و نهم: در شوق نمودن معشوق
شمارهٔ ۸
چون مرغ دلم به دام هستی در شد صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۶۳۸
سرو بستان حیا غنچه جبین می باید رشیدالدین میبدی : ۱۹- سورة مریم- مکیّة
۴ - النوبة الثانیة
قوله تعالى: «جَنَّاتِ عَدْنٍ» نصب بدل من قوله الجنّة، و قیل هو نصب على المدح، و عدن فى معنى اقامة، یقال عدن بالمکان، اذا اقام به. جنّات بجمع گفت از بهر آن که هر مؤمنى را جدا گانه بهشتى خواهد بود، و گفتهاند هر مؤمنى را چهار بهشت است چنان که در سورة الرّحمن آن را بیان کرد و گفت: «وَ لِمَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ جَنَّتانِ» پس از آن گفت: «وَ مِنْ دُونِهِما جَنَّتانِ»، و پیغامبر (ص) آن را بیان کرده و گفته: «جنتان من ذهب آنیتهما و ما فیها، و جنتان من فضة آنیتها و ما فیها. و ما بین القوم و بین ان ینظروا الى ربهم الا رداء الکبریاء على وجهه فى جنة عدن». خیالی بخارایی : غزلیات
شمارهٔ ۲۵۴
هرگز به جهان چیزی جز یار نمی ماند ادیب الممالک : مقطعات
شمارهٔ ۲۱۷ - نکوهش عدلیه عصر قاجار
نشان عدل چه جوئی در این دو سر قافان امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۶۹۵
گذرد مهی و یک شب به منت گذر نباشد صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۰۸
به خنده ای بنواز این دل خراب مرا شاه نعمتالله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۸
چشم ما شد به نور او بینا مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۷۷۴
قاصد پی اینکه بنده خندان نشود عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۳۲
پیشگاه عشق را پیشان که یافت عطار نیشابوری : دفتر اول
در ذات و صفات و توحید حضرت باری تعالی فرماید
تعالی اللّه زهی ذات و صفاتت فریدون مشیری : گناه دریا
ای امید نا امیدی های من
برتن خورشید میپیچد به ناز، چادر نیلوفری رنگ غروب. مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۱۰۸
مینروم هیچ ازین خانه من سعدی : مفردات
بیت ۳۵
هر که دندان به خویشتن بنهاد شاه نعمتالله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۴۷
کردگار از کرم عیانم کرد صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۰۷
گداخت دیدن آن روی بی نقاب مرا
شمارهٔ ۶۴
دست هوسم را ز درم بیزاریست امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۵۳۵
سودای خوبان کم نشد، زین جان غم فرسود من صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۱۳۶۱
کشاکش رگ جان من اختیاری نیست صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۰۹
چو تار چنگ، فلک چون نمی نواخت مرا عطار نیشابوری : باب بیست و نهم: در شوق نمودن معشوق
شمارهٔ ۸
چون مرغ دلم به دام هستی در شد صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۶۳۸
سرو بستان حیا غنچه جبین می باید رشیدالدین میبدی : ۱۹- سورة مریم- مکیّة
۴ - النوبة الثانیة
قوله تعالى: «جَنَّاتِ عَدْنٍ» نصب بدل من قوله الجنّة، و قیل هو نصب على المدح، و عدن فى معنى اقامة، یقال عدن بالمکان، اذا اقام به. جنّات بجمع گفت از بهر آن که هر مؤمنى را جدا گانه بهشتى خواهد بود، و گفتهاند هر مؤمنى را چهار بهشت است چنان که در سورة الرّحمن آن را بیان کرد و گفت: «وَ لِمَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ جَنَّتانِ» پس از آن گفت: «وَ مِنْ دُونِهِما جَنَّتانِ»، و پیغامبر (ص) آن را بیان کرده و گفته: «جنتان من ذهب آنیتهما و ما فیها، و جنتان من فضة آنیتها و ما فیها. و ما بین القوم و بین ان ینظروا الى ربهم الا رداء الکبریاء على وجهه فى جنة عدن». خیالی بخارایی : غزلیات
شمارهٔ ۲۵۴
هرگز به جهان چیزی جز یار نمی ماند ادیب الممالک : مقطعات
شمارهٔ ۲۱۷ - نکوهش عدلیه عصر قاجار
نشان عدل چه جوئی در این دو سر قافان امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۶۹۵
گذرد مهی و یک شب به منت گذر نباشد صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۰۸
به خنده ای بنواز این دل خراب مرا شاه نعمتالله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۸
چشم ما شد به نور او بینا مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۷۷۴
قاصد پی اینکه بنده خندان نشود عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۳۲
پیشگاه عشق را پیشان که یافت عطار نیشابوری : دفتر اول
در ذات و صفات و توحید حضرت باری تعالی فرماید
تعالی اللّه زهی ذات و صفاتت فریدون مشیری : گناه دریا
ای امید نا امیدی های من
برتن خورشید میپیچد به ناز، چادر نیلوفری رنگ غروب. مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۱۰۸
مینروم هیچ ازین خانه من سعدی : مفردات
بیت ۳۵
هر که دندان به خویشتن بنهاد شاه نعمتالله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۴۷
کردگار از کرم عیانم کرد صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۰۷
گداخت دیدن آن روی بی نقاب مرا
