سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۵۴۳۰ گوهر پیدا شد:
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۴۵
برو به گوهر
گر ناله کنم گوید یعقوب مباش
ور صبر کنم گوید ایوب مباش
اشکسته بخواهدم و چون سر بکشم
بر سر زندم که سر مکش چوب مباش
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۹۴
برو به گوهر
حاشا که کند دل به دگر جا منزل
دور از دل من که گردد از عشق خجل
چشمم چو شکفت غیر آب تو نخورد
هم سرمهٔ دیده‌ای و هم قوت دل
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۱۲۳
برو به گوهر
از بهر تو گر جان بدهم خوش میرم
وز بندهٔ بندهٔ توام خوش میرم
دیوانهٔ آن دو زلف چون زنجیرم
مدهوش دو چشم جادوی کشمیرم
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۱۲۵
برو به گوهر
از چشم تو سحر مطلق آموخته‌ام
وز عشق تو شمع روح‌افروخته‌ام
از حالت من چشم بدان دوخته باد
چون چشم برخسار تو در دوخته‌ام
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۱۳۲
برو به گوهر
از سوز غم تو آتش میطلبم
وز خاک در تو مفرشی میطلبم
از ناخوشی خویش به جان آمده‌ام
از حضرت تو وقت خوشی میطلبم
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۱۳۶
برو به گوهر
از عشق تو گشتم ارغنون عالم
وز زخمهٔ تو فاش شده احوالم
ماننده چنگ شده همه اشکالم
هر پرده که می‌زنی مرا مینالم
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۱۴۰
برو به گوهر
اسرار ز دست دادمی نتوانم
وانرا بسزا گشاد می نتوانم
چیزیست درونم که مرا خوش دارد
انگشت بر او نهادمی نتوانم
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۱۴۶
برو به گوهر
امشب که حریف دلبر دلداریم
یارب که چها در دل و در سر داریم
یک لحظه گل از چمن همی افشانیم
یک دم به شکرستان شکر میکاریم
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۱۵۱
برو به گوهر
امشب که همی رسد ز دلدار سلام
بر دیده و دل خواب حرامست حرام
ماند به سر زلف تو کز بوی خوشت
می‌آورد عطار ز بیم از در و بام
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۱۹۰
برو به گوهر
تا جان دارم بندهٔ مرجان توام
دل جمع از آن زلف پریشان توام
ای نای بنال مست افغان توام
وی چنگ خمش مشو که مهمان توام
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۲۰۳
برو به گوهر
تا میرود آن نگار ما میرانیم
پیمانه چو پر شود فرو گردانیم
چون بگذرد این سر که درین آب و گلست
در صبح وصال دولتش خندانیم
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۲۱۸
برو به گوهر
در چنگ توام بتا در آن چنگ خوشم
گر جنگ کنی بکن در آن جنگ خوشم
ننگست ملامت به ره عشق تو را
من نام گرو کردم و با ننگ خوشم
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۲۶۵
برو به گوهر
عشق تو گرفته آستین می‌کشدم
واندر پی یار راستین می‌کشدم
وانگه گوئی دراز تا چند کشی
با عشق بگو که همچنین می‌کشدم
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۳۲۵
برو به گوهر
مردم رغم عشق دمی در من دم
تا زندهٔ جاوید شوم زان یکدم
گفتی که به وصل با تو همدم باشم
گو با که کجا شرم نداری همدم
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۳۲۹
برو به گوهر
من بر سر کویت آستین گردانم
تو پنداری که من ترا میخوانم
نی نی رو رو که من ترا میدانم
خود رسم منست کاستین جنبانم
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۳۵۱
برو به گوهر
من مهر تو بر تارک افلاک نهم
دست ستمت بر دل غمناک نهم
هر جا که تو بر روی زمین پای نهی
پنهان بروم دیده بر آن خاک نهم
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۳۵۲
برو به گوهر
من نای توام از لب تو می‌نوشم
تا نخروشی هر آینه نخروشم
این لحظه که خامشم از آن خاموشم
تا نیشکرت بهر خسی نفروشم
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۳۷۸
برو به گوهر
آمد دل من بهر نشانم گفتن
گفتا ز برای او چه دانم گفتن
گفتا که از آن دو چشم یک حرف بگوی
گفتا که دو چشم را چه تانم گفتن
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۴۰۵
برو به گوهر
ای دل تو در این واقعه دمسازی کن
وی جان به موافقت سراندازی کن
ای صبر تو پای غم نداری بگریز
ای عقل تو کودکی برو بازی کن
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۴۱۸
برو به گوهر
ای عالم دل از تو شده قابل جان
حل کرده صفات ذات تو مشکل جان
عقل و دل و فهم از تو شده حاصل جان
جان جانی و عقل جان و دل جان