قاآنی شیرازی : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۶ - و‌له ایضاً مدحه
دارد اگرچه بر همه‌کس روزگار دست
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۵۱۰
گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش
امیرعلیشیر نوایی : مقطعات
شمارهٔ ۱۰
به نزد عقل ز حیوان کم است انسانی
فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۲۷
تا چند بر باطل نهی ایدل مدار خویشتن
صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۱۷۳ - صورالاله
صورهای اله انسان کامل
فریدون مشیری : بهار را باورکن
خوشه اشک
قفسی باید ساخت
کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۶۶۸
خصمم که بگفت و گو درآمد با من
هلالی جغتایی : شاه و درویش
بخش ۱۲ - حال گدا به وقت شب در جدایی شاه‌زاده
چون شب تیره در میان آمد
ملک‌الشعرای بهار : قطعات
شمارهٔ ۳۶ - گل سرخ‌
دوش زندانبان بگشاد در و با من گفت
عنصری بلخی : بحر متقارب
شمارهٔ ۸۷
گرانمایه کاری به فرّ و شکوه
سیدای نسفی : غزلیات
شمارهٔ ۲۵۱
دم صبحی که در میخانه از بهر شراب آید
شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۱۹
جانم از درد دل دوائی یافت
جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۶۳
بیش از این سر ز من بی دل و بیهوش متاب
ادیب الممالک : مقطعات
شمارهٔ ۱۷
آن شنیدم چو ابوالقاسم مستکفی را
ترانه های کودکانه : بخش اول
بارون (عمو پورنگ)
نم نم و دونه دونه
صفی علیشاه : متفرقات
شمارهٔ ۹
هنگام بهار است و چمن پرگل و سوسن
رفیق اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۵۳
دیدن قاصد خوش و خوشتر از آن پیغام یار
اهلی شیرازی : سحر حلال
بخش ۲۴ - رفتن جم بگوی بازی و افتادن از اسب و هلاک شدن
ساقی ازین چنبر غم داد داد
وفایی مهابادی : غزلیات
شمارهٔ ۴۲
حسنت به فتح کشور دل اهتمام کرد
سعدی : غزلیات
غزل ۶۰۶
کس نگذشت در دلم تا تو به خاطر منی