فریدون مشیری : لحظه ها و احساس
بهارِ خاموش
ندانم این نسیمِ بالْ بسته، صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۲۰۹ - عبدالرحیم
دگر عبدالرحیم آنست در نص اوحدالدین کرمانی : الباب الثالث: فی ما یتعلق باحوال الباطن و المرید
شمارهٔ ۷۴
چون بر سر و پای من نگه کرد او دوش جامی : سلسلةالذهب
بخش ۲ - در نعمت سیدالمرسلین و خاتم‌النبیین (ص)
جامی از گفت و گو ببند زبان! اقبال لاهوری : ارمغان حجاز
چسان احوال او را بر لب آرم
چسان احوال او را بر لب آرم سلطان ولد : ولدنامه
بخش ۶۹ - در بیان آنکه هر کرا در این عالم کار تمام نشد با وجود چندین آلت که حق تعالی بوی داده است بعد از آنکه آلتش نماند از او چه کار خواهد آمدن نه در قرآن میفرماید که و من کان فی هذه اعمی فهو فی الآخرة اعمی. و در تقریر آنکه در افواه است که چون مرید شیخی شدی بعد از او نشاید شیخی دیگر گرفتن این سخن نزد اولیاء و اهل تحقیق خطاست.
گفت یزدان صریح در قرآن اهلی شیرازی : تواریخ
شماره ۲ - در ولادت ملک منصور گوید
بخت ملک قاسم از الطاف حق نهج البلاغه : نامه ها
به معاویه در بیان عوامل هلاکت دین و دنیا
<strong> و من كتاب له عليه‌السلام إلى معاوية </strong> فَإِنَّ اَلْبَغْيَ وَ اَلزُّورَ يُوتِغَانِ اَلْمَرْءَ فِي دِينِهِ وَ دُنْيَاهُ وَ يُبْدِيَانِ خَلَلَهُ عِنْدَ مَنْ يَعِيبُهُ وَ قَدْ عَلِمْتُ أَنَّكَ غَيْرُ مُدْرِكٍ مَا قُضِيَ فَوَاتُهُ وَ قَدْ رَامَ أَقْوَامٌ أَمْراً بِغَيْرِ اَلْحَقِّ فَتَأَلَّوْا عَلَى اَللَّهِ فَأَكْذَبَهُمْ ترانه های کودکانه : بخش اول
رضا رضا رضا رضا
رضا رضا رضا رضا میرزا قلی میلی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۵۵
گشاد مهره دل زین بساط بر طرف است وحشی بافقی : غزلیات
غزل ۲۳۰
دوش پر عربده‌ای بود و نه آنست امروز کمال خجندی : رباعیات
شمارهٔ ۳۵
ما روی تو بینیم نبینیم به ماه سیف فرغانی : غزلیات
شمارهٔ ۴۵
چو حسن روی تو آوازه در جهان انداخت قاآنی شیرازی : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۶ - و‌له ایضاً مدحه
دارد اگرچه بر همه‌کس روزگار دست کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۵۱۰
گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش امیرعلیشیر نوایی : مقطعات
شمارهٔ ۱۰
به نزد عقل ز حیوان کم است انسانی فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۲۷
تا چند بر باطل نهی ایدل مدار خویشتن صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۱۷۳ - صورالاله
صورهای اله انسان کامل فریدون مشیری : بهار را باورکن
خوشه اشک
قفسی باید ساخت کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۶۶۸
خصمم که بگفت و گو درآمد با من
بهارِ خاموش
ندانم این نسیمِ بالْ بسته، صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۲۰۹ - عبدالرحیم
دگر عبدالرحیم آنست در نص اوحدالدین کرمانی : الباب الثالث: فی ما یتعلق باحوال الباطن و المرید
شمارهٔ ۷۴
چون بر سر و پای من نگه کرد او دوش جامی : سلسلةالذهب
بخش ۲ - در نعمت سیدالمرسلین و خاتم‌النبیین (ص)
جامی از گفت و گو ببند زبان! اقبال لاهوری : ارمغان حجاز
چسان احوال او را بر لب آرم
چسان احوال او را بر لب آرم سلطان ولد : ولدنامه
بخش ۶۹ - در بیان آنکه هر کرا در این عالم کار تمام نشد با وجود چندین آلت که حق تعالی بوی داده است بعد از آنکه آلتش نماند از او چه کار خواهد آمدن نه در قرآن میفرماید که و من کان فی هذه اعمی فهو فی الآخرة اعمی. و در تقریر آنکه در افواه است که چون مرید شیخی شدی بعد از او نشاید شیخی دیگر گرفتن این سخن نزد اولیاء و اهل تحقیق خطاست.
گفت یزدان صریح در قرآن اهلی شیرازی : تواریخ
شماره ۲ - در ولادت ملک منصور گوید
بخت ملک قاسم از الطاف حق نهج البلاغه : نامه ها
به معاویه در بیان عوامل هلاکت دین و دنیا
<strong> و من كتاب له عليه‌السلام إلى معاوية </strong> فَإِنَّ اَلْبَغْيَ وَ اَلزُّورَ يُوتِغَانِ اَلْمَرْءَ فِي دِينِهِ وَ دُنْيَاهُ وَ يُبْدِيَانِ خَلَلَهُ عِنْدَ مَنْ يَعِيبُهُ وَ قَدْ عَلِمْتُ أَنَّكَ غَيْرُ مُدْرِكٍ مَا قُضِيَ فَوَاتُهُ وَ قَدْ رَامَ أَقْوَامٌ أَمْراً بِغَيْرِ اَلْحَقِّ فَتَأَلَّوْا عَلَى اَللَّهِ فَأَكْذَبَهُمْ ترانه های کودکانه : بخش اول
رضا رضا رضا رضا
رضا رضا رضا رضا میرزا قلی میلی مشهدی : غزلیات
شمارهٔ ۵۵
گشاد مهره دل زین بساط بر طرف است وحشی بافقی : غزلیات
غزل ۲۳۰
دوش پر عربده‌ای بود و نه آنست امروز کمال خجندی : رباعیات
شمارهٔ ۳۵
ما روی تو بینیم نبینیم به ماه سیف فرغانی : غزلیات
شمارهٔ ۴۵
چو حسن روی تو آوازه در جهان انداخت قاآنی شیرازی : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۶ - و‌له ایضاً مدحه
دارد اگرچه بر همه‌کس روزگار دست کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۵۱۰
گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش امیرعلیشیر نوایی : مقطعات
شمارهٔ ۱۰
به نزد عقل ز حیوان کم است انسانی فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۲۷
تا چند بر باطل نهی ایدل مدار خویشتن صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۱۷۳ - صورالاله
صورهای اله انسان کامل فریدون مشیری : بهار را باورکن
خوشه اشک
قفسی باید ساخت کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۶۶۸
خصمم که بگفت و گو درآمد با من
