سلمان ساوجی : جمشید و خورشید
بخش ۳۹ - غزل
چه منزل است که خاکش نسیم جان دارد مهستی گنجوی : رباعیات
رباعی شمارۀ ۱۶۰
ای روی تو از تازه گل بربر به امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۹۶۳
مسلمانان، گرفتارم به دست نامسلمانی سید حسن غزنوی : رباعیات
شمارهٔ ۲۶
در ده پسرا می که چمن را تاب است مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۲۲۷
ای روی تو در جهان نمودار بهشت عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۵۷
هر که در راه حقیقت از حقیقت بی‌نشان شد نورعلیشاه : بخش دوم
شمارهٔ ۳۴
روی تو که آئینه رخسار تجلیست صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۱۳۲
ارباب حیا را لب نانی ز جهان نیست اسیری لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۳۹۴
تا در طریق عشق تو من جان فشان شدم خواجوی کرمانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۳
ای ماه قیچاقی شبست از سر بنه بغطاق را فروغی بسطامی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۷۶
زان فشانم اشک در هر رهگذاری شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۶۹
جان و دل ایثار جانان کرده ایم صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۱۴
اگر چه حوصله وصل یار نیست مرا عین‌القضات همدانی : لوایح
فصل ۳
تا عاشق را در عالم صورت و عالم معنی قبلۀ بود بجز جمال معشوق صادق نبود بلکه اگر باختیار روی بقبله آرد مشرک بود. شیخ ابوسعید ابوالخیر قَدّس اللّهُ روحَهُ بر سر روضۀ پیر خود ابوالفضل حسن سرخسی قُدِّسَ سِرُّه که مقتدای او بود در طریقت بجمال ذوالجلال مکاشف شد روی دل بحضرت بی جهت او آورد گفت: صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۶۲۲
نیست رخساری زخال وخط نگارین اینقدر ترانه های کودکانه : بخش اول
رنگین کمون چند رنگه
رنگین کمون چند رنگه واعظ قزوینی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۳۲
پنبه سان شکستی چوب نرمی پیشه را شمس مغربی : غزلیات
شمارهٔ ۶۱
هر زمان خورشید او از مشرقی سر بر کند ترانه های کودکانه : بخش اول
مادربزرگ خوبم
آی قصه قصه قصه رضاقلی خان هدایت : روضهٔ اول در نگارش احوال مشایخ و عارفین
بخش ۱۳۰ - کاهلی کابلی عَلَیهِ الرَّحْمَةُ
ابوالقاسم نجم الدین محمدش نام بود و در سن شباب کسب علوم در پیش مولانا عبدالرحمن جامی نمود. بنابر علو همت و سُموٌ فطرت به علوم رسمیه قناعت نکرده، روی به علم باطن آورد. به خدمت جمعی رسید و ارادت نگزید. به هندوستان رفت. به خدمت سید محمد هاشم شاه کرمانی الاصل دهلوی الموطن مشهور به شاه جهانگیر رسید و ارادت آن سید والامقام را گزید. از اماجد طریقهٔ سلسلهٔ نعمت اللهیّه محسوب و عارج معارج عالیه شد. وفاتش در سنهٔ ۹۸۸ در اگره هندوستان بود. این چند بیت از او نوشته شد:
بخش ۳۹ - غزل
چه منزل است که خاکش نسیم جان دارد مهستی گنجوی : رباعیات
رباعی شمارۀ ۱۶۰
ای روی تو از تازه گل بربر به امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۹۶۳
مسلمانان، گرفتارم به دست نامسلمانی سید حسن غزنوی : رباعیات
شمارهٔ ۲۶
در ده پسرا می که چمن را تاب است مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۲۲۷
ای روی تو در جهان نمودار بهشت عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۵۷
هر که در راه حقیقت از حقیقت بی‌نشان شد نورعلیشاه : بخش دوم
شمارهٔ ۳۴
روی تو که آئینه رخسار تجلیست صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۱۳۲
ارباب حیا را لب نانی ز جهان نیست اسیری لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۳۹۴
تا در طریق عشق تو من جان فشان شدم خواجوی کرمانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۳
ای ماه قیچاقی شبست از سر بنه بغطاق را فروغی بسطامی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۷۶
زان فشانم اشک در هر رهگذاری شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱۶۹
جان و دل ایثار جانان کرده ایم صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۱۴
اگر چه حوصله وصل یار نیست مرا عین‌القضات همدانی : لوایح
فصل ۳
تا عاشق را در عالم صورت و عالم معنی قبلۀ بود بجز جمال معشوق صادق نبود بلکه اگر باختیار روی بقبله آرد مشرک بود. شیخ ابوسعید ابوالخیر قَدّس اللّهُ روحَهُ بر سر روضۀ پیر خود ابوالفضل حسن سرخسی قُدِّسَ سِرُّه که مقتدای او بود در طریقت بجمال ذوالجلال مکاشف شد روی دل بحضرت بی جهت او آورد گفت: صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۶۲۲
نیست رخساری زخال وخط نگارین اینقدر ترانه های کودکانه : بخش اول
رنگین کمون چند رنگه
رنگین کمون چند رنگه واعظ قزوینی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۳۲
پنبه سان شکستی چوب نرمی پیشه را شمس مغربی : غزلیات
شمارهٔ ۶۱
هر زمان خورشید او از مشرقی سر بر کند ترانه های کودکانه : بخش اول
مادربزرگ خوبم
آی قصه قصه قصه رضاقلی خان هدایت : روضهٔ اول در نگارش احوال مشایخ و عارفین
بخش ۱۳۰ - کاهلی کابلی عَلَیهِ الرَّحْمَةُ
ابوالقاسم نجم الدین محمدش نام بود و در سن شباب کسب علوم در پیش مولانا عبدالرحمن جامی نمود. بنابر علو همت و سُموٌ فطرت به علوم رسمیه قناعت نکرده، روی به علم باطن آورد. به خدمت جمعی رسید و ارادت نگزید. به هندوستان رفت. به خدمت سید محمد هاشم شاه کرمانی الاصل دهلوی الموطن مشهور به شاه جهانگیر رسید و ارادت آن سید والامقام را گزید. از اماجد طریقهٔ سلسلهٔ نعمت اللهیّه محسوب و عارج معارج عالیه شد. وفاتش در سنهٔ ۹۸۸ در اگره هندوستان بود. این چند بیت از او نوشته شد:
