قاآنی شیرازی : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۲۴۵ - در مدح امیرالامرا‌‌ء العظام شاهرخ خان قاجار می‌فرماید
انجمن پر انجمست از مهر چهر ماه من
غزالی : عنوان اول - در شناختن نفس خویش
فصل شانزدهم
همانا گوییم به چه معلوم شود که سعادت آدمی در معرفت خدای تعالی است؟ بدان که این بدان معلوم شود که بدانی که سعادت هر چیزی در آن است که لذت و راحت وی در آن بود و لذت هر چیزی در آن است که مقتضی طبع وی بود و مقتضی طبع هر چیزی آن است که وی را برای آن آفریده اند، چنانکه لذت شهوت در آن است که به آرزوی خویش رسد و لذت غضب در آن است که انتقام کشد از دشمن و لذت چشم در صورت های نیکوست و لذت گوش در آوازها و الحان خوش است همچنین لذت دل در آن است که خاصیت وی است و وی را برای آن آفریده اند و آن معرفت حقیقت کارهاست که خاصیت دل آدمی است اما شهوت و غضب و دریافتن محسوسات به پنج حواس، این خود بهایم راست.
نهج البلاغه : حکمت ها
شگفتى هاى خلقت انسان
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> اِعْجَبُوا لِهَذَا اَلْإِنْسَانِ يَنْظُرُ بِشَحْمٍ وَ يَتَكَلَّمُ بِلَحْمٍ وَ يَسْمَعُ بِعَظْمٍ وَ يَتَنَفَّسُ مِنْ خَرْمٍ
رودکی : ابیات به جا مانده از مثنوی بحر متقارب
پاره ۴۱
به خنیاگری نغز آورد روی
وحشی بافقی : غزلیات
غزل ۲۹۶
منفعل گشت بسی دوش چو مستش دیدم
صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۹۹۳
آب حیات ما ز شراب شبانه است
فصیحی هروی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۳۴
شوق دیدار تو چون چشم مرا باز کند
فصیحی هروی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۵۹
با یار به سیر هند آماده شدم
ملا احمد نراقی : مثنوی طاقدیس
بخش ۴۷ - گرد آمدن اطفال به دور فخر کاینات ص
آن شنیدستی که شاهنشاه دین
مشتاق اصفهانی : ماده تاریخ
شمارهٔ ۲
دریغا ز حاجی محمدعلی
صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۳۲۱
در حفظ آن کسی که ز می بی خبر شود
مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۲۱
در تابش خورشیدش رقصم به چه می‌باید؟
سیدای نسفی : غزلیات
شمارهٔ ۳۱۱
رخ تو رونق گل در نقاب خواهد کرد
اهلی شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۳۷
چه حسن است این زهی خوبی مگر خورشید و ماه است این
فریدون مشیری : از خاموشی
توضیحات
۵ ــ از خاموشی ــ ۱۳۵۶
سیف فرغانی : قصاید و قطعات
شمارهٔ ۸
دنیا که من و ترا مکانست
سعدی : غزلیات
غزل ۴۳
در میان صومعه سالوس پر دعوی منم
میرزا قلی میلی مشهدی : متفرقات
شمارهٔ ۴۷
شبم را نیست امید سحر در فرقت ماهی
آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۶۸۰
خاک شیراز اگرچه شده دامن گیرم
مشتاق اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۹۹
چون بیتو ننالم زار در گوشه تنهائی