قاآنی شیرازی : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۰۵ - در ستایش پادشاه رضوان جایگاه محمدشاه طاب الله ثراه و فتح خراسان گوید
چو زآشیانهٔ چرخ این عقاب زرین‌پر صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۱۱۳
(دلم ز سینه به آن زلف تابدار گریخت فلکی شروانی : قصاید
شمارهٔ ۱ - قصیده
ای به جلال تو شرف، قدرت ذوالجلال را قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۶۵۲
تا بکی شیوه تقلید و ره آسانی؟ ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۵۶۴
خواهم در زهد را ازین پس بستن سیف فرغانی : غزلیات
شمارهٔ ۴۱۱
آن دوست که ما ازآن اوییم مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۸۷
صلا جان‌های مشتاقان که نک دلدار خوب آمد امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۵۲
سالها خون خورده ام از بخت بی سامان خویش صفی علیشاه : غزلیات
شمارهٔ ۲۸
ای حسین ابن علی از باطن پاکت مدد عطار نیشابوری : خسرونامه
در صفت چنگ
یکی پیری که او در پشت خم داشت مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۵۰۰
آن وسوسه‌ای که شرمها را ببرد کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۴۴۳
رو مرغ نشاط را بپرواز گذار رضاقلی خان هدایت : روضهٔ اول در نگارش احوال مشایخ و عارفین
بخش ۷۵ - سحابی استرابادی قُدِّسَ سِرُّه
عارفی است کامل و عاشقی است واصل. شهودش مدام و حضورش بر دوام. فکرش خالی ازوسواس و ذکرش عاری از حواس. طبعش عالی و قولش حالی. بعضی او را از اهل شوشتر دانسته. تحقیق آن است که مولدش در شوشتر و اصل از جرجان است. موطنش نجف اشرف علی ساکنها الف التحیّة و التحف. ظهورش در زمان شاه عباس صفوی. چهل سال در نجف، انزوا اختیار کرد و روی توجه به عبادت آورده. هم در آنجا فوت و مدفون شد. علاوه بر غزلیات شش هزار رباعی محققانه فرموده است: سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۷۸۴
خوش آن روزی که می در هر چمن بی باک می خوردم اقبال لاهوری : پیام مشرق
حکیم اینشتین
جلوه ئی میخواست مانند کلیم ناصبور آذر بیگدلی : رباعیات
شمارهٔ ۱۱۲
خوش آنکه ز وصل تو شبی بالم خوش کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۳۸۲
از خواجه مرا اگر نوازش نبود حاجب شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۴
عمر عزم بی‌وفایی می‌کند فصیحی هروی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۶
عشق هر جا دست با غیرت پی پیمان دهد صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۴۹۸
از گل روی تو، غافل که تواند گل چید؟
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۰۵ - در ستایش پادشاه رضوان جایگاه محمدشاه طاب الله ثراه و فتح خراسان گوید
چو زآشیانهٔ چرخ این عقاب زرین‌پر صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۱۱۳
(دلم ز سینه به آن زلف تابدار گریخت فلکی شروانی : قصاید
شمارهٔ ۱ - قصیده
ای به جلال تو شرف، قدرت ذوالجلال را قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۶۵۲
تا بکی شیوه تقلید و ره آسانی؟ ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۵۶۴
خواهم در زهد را ازین پس بستن سیف فرغانی : غزلیات
شمارهٔ ۴۱۱
آن دوست که ما ازآن اوییم مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۸۷
صلا جان‌های مشتاقان که نک دلدار خوب آمد امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۵۲
سالها خون خورده ام از بخت بی سامان خویش صفی علیشاه : غزلیات
شمارهٔ ۲۸
ای حسین ابن علی از باطن پاکت مدد عطار نیشابوری : خسرونامه
در صفت چنگ
یکی پیری که او در پشت خم داشت مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۵۰۰
آن وسوسه‌ای که شرمها را ببرد کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۴۴۳
رو مرغ نشاط را بپرواز گذار رضاقلی خان هدایت : روضهٔ اول در نگارش احوال مشایخ و عارفین
بخش ۷۵ - سحابی استرابادی قُدِّسَ سِرُّه
عارفی است کامل و عاشقی است واصل. شهودش مدام و حضورش بر دوام. فکرش خالی ازوسواس و ذکرش عاری از حواس. طبعش عالی و قولش حالی. بعضی او را از اهل شوشتر دانسته. تحقیق آن است که مولدش در شوشتر و اصل از جرجان است. موطنش نجف اشرف علی ساکنها الف التحیّة و التحف. ظهورش در زمان شاه عباس صفوی. چهل سال در نجف، انزوا اختیار کرد و روی توجه به عبادت آورده. هم در آنجا فوت و مدفون شد. علاوه بر غزلیات شش هزار رباعی محققانه فرموده است: سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۷۸۴
خوش آن روزی که می در هر چمن بی باک می خوردم اقبال لاهوری : پیام مشرق
حکیم اینشتین
جلوه ئی میخواست مانند کلیم ناصبور آذر بیگدلی : رباعیات
شمارهٔ ۱۱۲
خوش آنکه ز وصل تو شبی بالم خوش کمال‌الدین اسماعیل : رباعیات
شمارهٔ ۳۸۲
از خواجه مرا اگر نوازش نبود حاجب شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۴
عمر عزم بی‌وفایی می‌کند فصیحی هروی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۶
عشق هر جا دست با غیرت پی پیمان دهد صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۴۹۸
از گل روی تو، غافل که تواند گل چید؟
