عبید زاکانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۲
دلم زین بیش غوغا بر نتابد عبید زاکانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۱
شرم دار ایدل از این دهر رهائی تا چند عبید زاکانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۰
جوقی قلندرانیم بر ما قلم نباشد عبید زاکانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۸
کجا کسی که مرا مژدهٔ چمانه دهد ظهیرالدین فاریابی : قطعات
شمارهٔ ۷۸
شنید بنده که فرمانده جهان می گفت بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۷۲۶
ز نفس اگر دو روزی به بقا رسیده باشی عبید زاکانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۶
لعل نوشینش چو خندان می شود رودکی : قصاید و قطعات
شمارهٔ ۱۸
زمانه ، پندی آزادوار داد مرا عبید زاکانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۵
سعادت روی با دین تو دارد عبید زاکانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۳
ز کوی یار زمانی کرانه نتوان کرد ابن یمین فَرومَدی : قطعات
شمارهٔ ۵٢۵
در وصیت از بزرگان جهان کمال‌الدین اسماعیل : قطعات
شمارهٔ ۲۲۰ - ایضا له
ای بزرگی که ریش قهر ترا عبید زاکانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۰
هرگز کسی به خوبی چون یار ما نباشد بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۳۱۲
منم آن نشئهٔ فطرت که خمستان قدیم رشیدالدین میبدی : ۲- سورة البقره
۴۸ - النوبة الاولى
قوله تعالى: اللَّهُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ خداى اوست که نیست هیچ خدا مگر وى الْحَیُّ الْقَیُّومُ زنده پاینده لا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَ لا نَوْمٌ نگیرد وى را نه نیم خواب و نه خواب لَهُ ما فِی السَّماواتِ وَ ما فِی الْأَرْضِ هر چه در آسمان و زمین چیزست ویراست مَنْ ذَا الَّذِی یَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلَّا بِإِذْنِهِ کیست آنک شفاعة کند بنزدیک وى مگر بدستورى وى یَعْلَمُ ما بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَ ما خَلْفَهُمْ میداند آنچه پیش خلق فاست از بودنى و آنچه پس خلق واست از بوده وَ لا یُحِیطُونَ بِشَیْءٍ مِنْ عِلْمِهِ و نرسند خلق بچیزى از دانش خداى إِلَّا بِما شاءَ مگر بآنچه خواست که دانند وَسِعَ کُرْسِیُّهُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ و رسیده است کرسى وى بهفت آسمان و هفت زمین، وَ لا یَؤُدُهُ حِفْظُهُما و گران نمىآید بر خداى نگاه داشت آسمان و زمین، وَ هُوَ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ و اوست برتر و مهتر. عبید زاکانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۹
دوش اشگم سر به جیحون میکشید جلال عضد : رباعیّات
شمارهٔ ۱۰
چون مهر پری ز خاتم جم برداشت اسیری لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۳۱۵
رندیم و قمارباز بی باک عبید زاکانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۸
گرم عنایت او در بروی بگشاید عبید زاکانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۷
نقش روی توام از پیش نظر می‌نرود
غزل شمارهٔ ۵۲
دلم زین بیش غوغا بر نتابد عبید زاکانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۱
شرم دار ایدل از این دهر رهائی تا چند عبید زاکانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۰
جوقی قلندرانیم بر ما قلم نباشد عبید زاکانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۸
کجا کسی که مرا مژدهٔ چمانه دهد ظهیرالدین فاریابی : قطعات
شمارهٔ ۷۸
شنید بنده که فرمانده جهان می گفت بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۷۲۶
ز نفس اگر دو روزی به بقا رسیده باشی عبید زاکانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۶
لعل نوشینش چو خندان می شود رودکی : قصاید و قطعات
شمارهٔ ۱۸
زمانه ، پندی آزادوار داد مرا عبید زاکانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۵
سعادت روی با دین تو دارد عبید زاکانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۳
ز کوی یار زمانی کرانه نتوان کرد ابن یمین فَرومَدی : قطعات
شمارهٔ ۵٢۵
در وصیت از بزرگان جهان کمال‌الدین اسماعیل : قطعات
شمارهٔ ۲۲۰ - ایضا له
ای بزرگی که ریش قهر ترا عبید زاکانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۰
هرگز کسی به خوبی چون یار ما نباشد بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۳۱۲
منم آن نشئهٔ فطرت که خمستان قدیم رشیدالدین میبدی : ۲- سورة البقره
۴۸ - النوبة الاولى
قوله تعالى: اللَّهُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ خداى اوست که نیست هیچ خدا مگر وى الْحَیُّ الْقَیُّومُ زنده پاینده لا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَ لا نَوْمٌ نگیرد وى را نه نیم خواب و نه خواب لَهُ ما فِی السَّماواتِ وَ ما فِی الْأَرْضِ هر چه در آسمان و زمین چیزست ویراست مَنْ ذَا الَّذِی یَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلَّا بِإِذْنِهِ کیست آنک شفاعة کند بنزدیک وى مگر بدستورى وى یَعْلَمُ ما بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَ ما خَلْفَهُمْ میداند آنچه پیش خلق فاست از بودنى و آنچه پس خلق واست از بوده وَ لا یُحِیطُونَ بِشَیْءٍ مِنْ عِلْمِهِ و نرسند خلق بچیزى از دانش خداى إِلَّا بِما شاءَ مگر بآنچه خواست که دانند وَسِعَ کُرْسِیُّهُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ و رسیده است کرسى وى بهفت آسمان و هفت زمین، وَ لا یَؤُدُهُ حِفْظُهُما و گران نمىآید بر خداى نگاه داشت آسمان و زمین، وَ هُوَ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ و اوست برتر و مهتر. عبید زاکانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۹
دوش اشگم سر به جیحون میکشید جلال عضد : رباعیّات
شمارهٔ ۱۰
چون مهر پری ز خاتم جم برداشت اسیری لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۳۱۵
رندیم و قمارباز بی باک عبید زاکانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۸
گرم عنایت او در بروی بگشاید عبید زاکانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۷
نقش روی توام از پیش نظر می‌نرود
