جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۴۱۱
تا دیده ی من بر رخ همچون قمر افتاد
وحشی بافقی : فرهاد و شیرین
گفتار در ستایش عشق
زبان دان رموز کیمیا کیست
حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۲۳۶
زاهد از ساغر شراب گریخت
شاه نعمت‌الله ولی : مفردات
شمارهٔ ۳۳
آینه روشن است این تمثال
بلند اقبال : غزلیات
شمارهٔ ۴۰۳
دیوانه شد دل در برم زنجیر زلف یار کو
واعظ قزوینی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۱۷۰
به پیش لعل لبت، وصف جان به شیرینی
جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۵۷۷
مرا جز عشق تو کاری نباشد
مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۳۲
گویند شراب کم خور ای پیر خراب
غبار همدانی : غزلیات
شمارهٔ ۶
گر خورم گرداب سان دریای آب
حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱
بنگر به رشحهٔ قلمم سلسبیل را
امیرخسرو دهلوی : غزلیات (گزیدهٔ ناقص)
گزیدهٔ غزل ۱۵۷
سوزش سینهٔ من دید و کنارم نگرفت
خاقانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۶۵
تو را در دوستی رائی نمی‌بینم، نمی‌بینم
قطران تبریزی : مقطعات
شمارهٔ ۸۸
آرزومند روی جانانم
اوحدالدین کرمانی : الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
شمارهٔ ۱۱۰
ای از تو خرابی سبب آبادی
جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۱۳۹۹
بیا جانا که دردم را دوایی
مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۴۹
افکند دلم به کوی دلداری رخت
بلند اقبال : غزلیات
شمارهٔ ۴۴۹
گشودی زلف مشک افشان جهان رامشکبو کردی
جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۳۶
بس روز به عشق تو بریدیم بیابان
نیر تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۳۳
بهای قند چه داند که در جهان چند است
لبیبی : ابیات پراکنده در لغت نامه اسدی و مجمع الفرس سروری و فرهنگ جهانگیری و رشیدی
شمارهٔ ۲۳ - به شاهد لغت دند، بمعنی ابله و بی باک و خود کامه
اندرین شهر بسی ناکس برخاسته اند