کلیم کاشانی : رباعیات
شمارهٔ ۴۲
شد تنگ ز کم ظرفی ما مشرب جام سلمان ساوجی : جمشید و خورشید
بخش ۴۸ - باز گفتن خورشید از احوال جمشید به کتایون
گل زرد افق را دور بی باک عنصری بلخی : رباعیات
شمارهٔ ۷۷
از حور بتی چون تو نزاید پسری سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۷۱۵
نیست همچون گل مرا از باده بیهوشی غرض حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۲۹۶
به خاطر چون خیال لعل آن رنگین عتاب آید خواجوی کرمانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۶۸
مدام آن نرگس سرمست را در خواب میبینم ناصرخسرو : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۵۳
گر مستمند و با دل غمگینم سرایندهٔ فرامرزنامه : فرامرزنامه
بخش ۱۸۵ - فرستادن بهمن،سیه مرد را بر سر راه فرامرز
چو بر زهره،تیره شب الماس کرد عطار نیشابوری : باب اول: در توحیدِ باری عزّ شأنه
شمارهٔ ۷۴
ای عقل شده در صفت ذات تو پست ابوعلی عثمانی : باب ۵۳ تا آخر
بخش ۱۱ - باب پنجاه و پنجم دَر وصیّت مریدان
چون طرفی از سیر این قوم اثبات کردیم و بابی چند از مقامات با او پیوسته کردیم خواستیم که این رسالت را ختم کنیم بوصیّت مریدان و امیدواریم بخدای عَزَّوَجَلَّ که توفیق دهد ایشانرا باستعمال آن و محروم نگذارد ما را از قیام بدان و بر ما حجّتی نکند. ابوعلی عثمانی : باب ۵۳ تا آخر
بخش ۱۲ - فصل
و هر مرید که اندر دل او چیزی را از دنیا قدر بود و خطر، اسم ارادت برو مجاز بود و اگر اختیاری ماند بازو، در آنچه از آن بیرون آمده بود، از معلوم، که خواهد که یکی را بدان مخصوص کند یا نوعی را از انواع بِرّ در آن اندیشه کند یا شخصی را دون شخصی اختیار کند، او متکلّف بود در حال خویش و بر خطر بود که زود باز سر عادت خویش گردد زیرا که قصد مرید باید که در آن بود تا از علاقتها بیرون آید نه بدان اعمال بِرّ کند و زشت بود مرید را که از معلوم، جمله، بیرون آید پس اسیر خرقه بود، باید که بودن و نابودن آن چیز نزدیک وی، هر دو یکی بود تا با درویشی بدان سبب نقار نکند و با کسی مضایقه نکند بدان، اگر همه گبری باشد. سلمان ساوجی : جمشید و خورشید
بخش ۶ - در معراج پیامبر (ص)
در آن شب در سرای ام هانی غروی اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۳
از هر گل شور نروید گل مسعود سعد سلمان : رباعیات
شمارهٔ ۳۰۷
از چشم من ار سرشک بتوان رفتن قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۰
ای ساقی جان بخش، که در جام تو جانست بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۴۲۴
هوس جنونزدهٔ نفس به کدام جلوه کمین کند صفایی جندقی : غزلیات
شمارهٔ ۲۳۸
ای دوست سرگذشت من از اهل راز پرس الهامی کرمانشاهی : خیابان دوم
بخش ۶۸ - آوردن ح – ابو الفضل علیه السلام برادران خود را به سوی امام علیه السلام
بگفت ای خداوند دنیا ودین سلمان ساوجی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۶۹
ای خواجه دوای درد ما کی باشد؟ عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۵۵
اگر از نسیم زلفت اثری به جان فرستی
شمارهٔ ۴۲
شد تنگ ز کم ظرفی ما مشرب جام سلمان ساوجی : جمشید و خورشید
بخش ۴۸ - باز گفتن خورشید از احوال جمشید به کتایون
گل زرد افق را دور بی باک عنصری بلخی : رباعیات
شمارهٔ ۷۷
از حور بتی چون تو نزاید پسری سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۷۱۵
نیست همچون گل مرا از باده بیهوشی غرض حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۲۹۶
به خاطر چون خیال لعل آن رنگین عتاب آید خواجوی کرمانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۶۸
مدام آن نرگس سرمست را در خواب میبینم ناصرخسرو : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۱۵۳
گر مستمند و با دل غمگینم سرایندهٔ فرامرزنامه : فرامرزنامه
بخش ۱۸۵ - فرستادن بهمن،سیه مرد را بر سر راه فرامرز
چو بر زهره،تیره شب الماس کرد عطار نیشابوری : باب اول: در توحیدِ باری عزّ شأنه
شمارهٔ ۷۴
ای عقل شده در صفت ذات تو پست ابوعلی عثمانی : باب ۵۳ تا آخر
بخش ۱۱ - باب پنجاه و پنجم دَر وصیّت مریدان
چون طرفی از سیر این قوم اثبات کردیم و بابی چند از مقامات با او پیوسته کردیم خواستیم که این رسالت را ختم کنیم بوصیّت مریدان و امیدواریم بخدای عَزَّوَجَلَّ که توفیق دهد ایشانرا باستعمال آن و محروم نگذارد ما را از قیام بدان و بر ما حجّتی نکند. ابوعلی عثمانی : باب ۵۳ تا آخر
بخش ۱۲ - فصل
و هر مرید که اندر دل او چیزی را از دنیا قدر بود و خطر، اسم ارادت برو مجاز بود و اگر اختیاری ماند بازو، در آنچه از آن بیرون آمده بود، از معلوم، که خواهد که یکی را بدان مخصوص کند یا نوعی را از انواع بِرّ در آن اندیشه کند یا شخصی را دون شخصی اختیار کند، او متکلّف بود در حال خویش و بر خطر بود که زود باز سر عادت خویش گردد زیرا که قصد مرید باید که در آن بود تا از علاقتها بیرون آید نه بدان اعمال بِرّ کند و زشت بود مرید را که از معلوم، جمله، بیرون آید پس اسیر خرقه بود، باید که بودن و نابودن آن چیز نزدیک وی، هر دو یکی بود تا با درویشی بدان سبب نقار نکند و با کسی مضایقه نکند بدان، اگر همه گبری باشد. سلمان ساوجی : جمشید و خورشید
بخش ۶ - در معراج پیامبر (ص)
در آن شب در سرای ام هانی غروی اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۳
از هر گل شور نروید گل مسعود سعد سلمان : رباعیات
شمارهٔ ۳۰۷
از چشم من ار سرشک بتوان رفتن قاسم انوار : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۰
ای ساقی جان بخش، که در جام تو جانست بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۴۲۴
هوس جنونزدهٔ نفس به کدام جلوه کمین کند صفایی جندقی : غزلیات
شمارهٔ ۲۳۸
ای دوست سرگذشت من از اهل راز پرس الهامی کرمانشاهی : خیابان دوم
بخش ۶۸ - آوردن ح – ابو الفضل علیه السلام برادران خود را به سوی امام علیه السلام
بگفت ای خداوند دنیا ودین سلمان ساوجی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۶۹
ای خواجه دوای درد ما کی باشد؟ عطار نیشابوری : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۵۵
اگر از نسیم زلفت اثری به جان فرستی
