مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۴۰۶
ای دل چه شدی ز دست دستی میزن ملکالشعرای بهار : ترکیبات
نکیر و منکر
چون فروبردند نعشم را به گور صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۷۹۶
تا رخ از باده گلرنگ برافروخته ای صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۵۰۶
آب در پستی عنان خویش نتواند گرفت خاقانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۴۵
چون تلخ سخن رانی تنگ شکرت خوانم همام تبریزی : مفردات
شمارهٔ ۲۷
ملول شد دل ما در شب دراز فراق نهج البلاغه : حکمت ها
دو عامل ايمنى از عذاب الهی
<strong> وَ حَكَى عَنْهُ أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ اَلْبَاقِرُ عليهماالسلام أَنَّهُ قَالَ </strong> سعدی : غزلیات
غزل ۴۰
چنان به موی تو آشفتهام به بوی تو مست فردوسی : پادشاهی خسرو پرویز
بخش ۶۴
چویک ماه شد نامه پاسخ نوشت رشیدالدین میبدی : ۹۵- سورة التین- مکیة
النوبة الاولى
قوله تعالى: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ بنام خداوند فراخ بخشایش مهربان. رشیدالدین میبدی : ۱۶- سورة النحل- مکیه
۱ - النوبة الثالثة
قوله تعالى: باسم اللَّه ولهت القلوب فتحیرت، و بعزّته انخنست العقول فطاحت، و بکشف جلاله دهشت الارواح فتلاشت، و لیس للخلق الّا الفناء و العدم، و بقى للحقّ الازل و القدم. سعدی : باب ششم در قناعت
حکایت
یکی را تب آمد ز صاحبدلان ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۲۲ - در منقبت امام هشتم(ع)
بگرفت شب ز چهرهٔ انجم نقابها مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۶۴
چو مرا به سوی زندان بکشید، تن ز بالا مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۵۰۶
آن یار که از طبیب دل برباید انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۳۴
گر دست غم تو دامن من گیرد نهج البلاغه : حکمت ها
ارزش عفت و پاكدامنى
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> مَا اَلْمُجَاهِدُ اَلشَّهِيدُ فِي سَبِيلِ اَللَّهِ بِأَعْظَمَ أَجْراً مِمَّنْ قَدَرَ فَعَفَّ مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۰۵۹
چه باک دارد عاشق ز ننگ و بدنامی؟ صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۱۵۱
از نوازش، منّت روی زمین دارد به من خواجوی کرمانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۵۷
ای لاله برگ خویش نظرت گلستان چشم
رباعی شمارهٔ ۱۴۰۶
ای دل چه شدی ز دست دستی میزن ملکالشعرای بهار : ترکیبات
نکیر و منکر
چون فروبردند نعشم را به گور صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۷۹۶
تا رخ از باده گلرنگ برافروخته ای صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۵۰۶
آب در پستی عنان خویش نتواند گرفت خاقانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۴۵
چون تلخ سخن رانی تنگ شکرت خوانم همام تبریزی : مفردات
شمارهٔ ۲۷
ملول شد دل ما در شب دراز فراق نهج البلاغه : حکمت ها
دو عامل ايمنى از عذاب الهی
<strong> وَ حَكَى عَنْهُ أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ اَلْبَاقِرُ عليهماالسلام أَنَّهُ قَالَ </strong> سعدی : غزلیات
غزل ۴۰
چنان به موی تو آشفتهام به بوی تو مست فردوسی : پادشاهی خسرو پرویز
بخش ۶۴
چویک ماه شد نامه پاسخ نوشت رشیدالدین میبدی : ۹۵- سورة التین- مکیة
النوبة الاولى
قوله تعالى: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ بنام خداوند فراخ بخشایش مهربان. رشیدالدین میبدی : ۱۶- سورة النحل- مکیه
۱ - النوبة الثالثة
قوله تعالى: باسم اللَّه ولهت القلوب فتحیرت، و بعزّته انخنست العقول فطاحت، و بکشف جلاله دهشت الارواح فتلاشت، و لیس للخلق الّا الفناء و العدم، و بقى للحقّ الازل و القدم. سعدی : باب ششم در قناعت
حکایت
یکی را تب آمد ز صاحبدلان ملکالشعرای بهار : قصاید
شمارهٔ ۲۲ - در منقبت امام هشتم(ع)
بگرفت شب ز چهرهٔ انجم نقابها مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۶۴
چو مرا به سوی زندان بکشید، تن ز بالا مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۵۰۶
آن یار که از طبیب دل برباید انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۳۴
گر دست غم تو دامن من گیرد نهج البلاغه : حکمت ها
ارزش عفت و پاكدامنى
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> مَا اَلْمُجَاهِدُ اَلشَّهِيدُ فِي سَبِيلِ اَللَّهِ بِأَعْظَمَ أَجْراً مِمَّنْ قَدَرَ فَعَفَّ مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۰۵۹
چه باک دارد عاشق ز ننگ و بدنامی؟ صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۱۵۱
از نوازش، منّت روی زمین دارد به من خواجوی کرمانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۵۷
ای لاله برگ خویش نظرت گلستان چشم
