ابوالحسن فراهانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۷
دوزم شکاف سینه چو دل جلوه گاه کرد
ابوالفضل بیهقی : مجلد دهم
بخش ۲ - حکایت خوارزمشاه ابوالعبّاس
چنین نبشت بو ریحان در مشاهیر خوارزم که «خوارزمشاه بو العبّاس‌ مأمون بن مأمون، رحمة اللّه علیه، بازپسین‌ امیری بود که خاندان پس از گذشتن او برافتاد و دولت مأمونیان بپایان رسید. و او مردی بود فاضل و شهم‌ و کاری و در کارها سخت مثبت‌ . و چنانکه وی را اخلاق ستوده بود ناستوده نیز بود، و این از آن میگویم تا مقرّر گردد که میل و محابا نمیکنم، که گفته‌اند: انّما الحکم فی امثال هذه الأمور علی‌ الاغلب الأکثر، فالأفضل من اذا عدّت فضائله استخفت فی خلال مناقبه مساویه، و لو عدّت محامده تلاشت فیما بینهما مثالبه‌ . و هنر بزرگتر امیر ابو العبّاس را آن بود که زبان او بسته بود از دشنام و فحش و خرافات. من که بو ریحانم و مر او را هفت سال خدمت کردم، نشنودم که بر زبان وی هیچ دشنام رفت، و غایت دشنام‌ او آن بود که چون سخت در خشم شدی گفتی ای سگ.
کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۸۷
ای گله گوشه حسن آمده بر فرق تو راست
وحشی بافقی : غزلیات
غزل ۳۲۱
در بزم وصل اگر چه همین در میان منم
عطار نیشابوری : بخش سی و پنجم
الحكایة و التمثیل
بود درویشی بغایت غم زده
عطار نیشابوری : باب سی و پنجم: در صفت روی و زلف معشوق
شمارهٔ ۳۲
بی لعلِ لبش شکرستان میچکنم
عطار نیشابوری : باب سی و پنجم: در صفت روی و زلف معشوق
شمارهٔ ۶۴
تا زلف ترا به خونِ دل، رای افتاد
کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۸۶
ای ز نوش شکرستان لبت رسته نبات
کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۸۵
ای ز صد گلبرگ نازکتر تنت
حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۹۰۳
گر به قلّاشی و رندی در جهان افسانه‌ایم
کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۸۴
ای روی دردمندان بر خاک آستانت
سهراب سپهری : زندگی خواب‌ها
پرده
پنجره ام به تهی باز شد
کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۸۳
ای به جان عاشقان خریدارت
کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۸۲
ای از تو بانواع مرا چشم رعایت
قرآن کریم : با ترجمه مهدی الهی قمشه‌ای
سورة لقمان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ
سعدی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۲
وه وه که قیامتست این قامت راست
کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۸۰
امشب ز خیالش سر ما خواب دگر داشت
کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۷۹
از گلستان رخت حسن بتان یک ورق است
کلیم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۵
بسان شانه ات سرپنجه گردانم گریبان را
کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۷۸
از گریه مرا خانه چشم آب گرفته است