جامی : سبحةالابرار
بخش ۲۴ - حکایت وارد شدن میهمان بر اعرابی
آن عرابی به شتر قانع و شیر خیام : دم را دریابیم [۱۴۳-۱۰۸]
رباعی ۱۳۸
تا دست به اتفاق بر هم نزنیم، نشاط اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۴۵
نگه مست و چشم هشیارش فرخی یزدی : غزلیات
شمارهٔ ۶۰
آنکه آتش برفروزد آه دل افروز ماست رشیدالدین میبدی : ۳۳- سورة الاحزاب- مدنیه
۳ - النوبة الاولى
قوله تعالى: مِنَ الْمُؤْمِنِینَ رِجالٌ از گرویدگان مردانىاند، صَدَقُوا ما عاهَدُوا اللَّهَ عَلَیْهِ که راست آمدند در آنچه پیمان کردند با خداى بر آن، فَمِنْهُمْ مَنْ قَضى نَحْبَهُ ازیشان هست که بر وفاى خود برفت از دنیا، وَ مِنْهُمْ مَنْ یَنْتَظِرُ و از ایشان هست که چشم میدارد، وَ ما بَدَّلُوا تَبْدِیلًا (۲۳) و پیمان به بیوفایى بدل نکردند. قطران تبریزی : قصاید
شمارهٔ ۴۶ - در مدح عمیدالملک بونصر
بوستان را مهرکانی باد زر آگین کند مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۸۶۵
آن جمع کن جان پراکنده بیار صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۶۸
در دل آهن کند فریاد مظلومان اثر جامی : سبحةالابرار
بخش ۳۹ - مناجات در اشارت به آنکه حقیقت ورع اعراض است از ماسوی الله و طلب تحقیق به مقام زهد
ای به خود خوانده ورع وزران را امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۵۱۷
گیسوی ترا نسبت با شب نتوان کردن محتشم کاشانی : قطعات
شمارهٔ ۷۷ - وله ایضا
چو خواجه میر حسن آن جهان عز و وقار رشیدالدین وطواط : ترکیبات
شمارهٔ ۴ - هم در مدح اتسز
با من آخر، صنما، جنگ چرا باید داشت؟ سیف فرغانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۰۷
آخر ای سرو قد سیب زنخدان تا چند سلمان ساوجی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۱۷
نو بهار است ای صنم، عیش بهار آغاز کن نیر تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۲۲
لوحش الله صنما اینچه دهانست و لبست هاتف اصفهانی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۹
یک لحظه کسی که با تو دمساز آید شاه نعمتالله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۴۰۳
در دو عالم جز یکی دانیم نه جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۵۷۳
زفن خویش نفعی اهل فن هرگز نمی یابد ابن حسام خوسفی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱
روی تو چشم خیره کند آفتاب را اقبال لاهوری : ارمغان حجاز
گناه عشق و مستی عام کردند
گناه عشق و مستی عام کردند
بخش ۲۴ - حکایت وارد شدن میهمان بر اعرابی
آن عرابی به شتر قانع و شیر خیام : دم را دریابیم [۱۴۳-۱۰۸]
رباعی ۱۳۸
تا دست به اتفاق بر هم نزنیم، نشاط اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۴۵
نگه مست و چشم هشیارش فرخی یزدی : غزلیات
شمارهٔ ۶۰
آنکه آتش برفروزد آه دل افروز ماست رشیدالدین میبدی : ۳۳- سورة الاحزاب- مدنیه
۳ - النوبة الاولى
قوله تعالى: مِنَ الْمُؤْمِنِینَ رِجالٌ از گرویدگان مردانىاند، صَدَقُوا ما عاهَدُوا اللَّهَ عَلَیْهِ که راست آمدند در آنچه پیمان کردند با خداى بر آن، فَمِنْهُمْ مَنْ قَضى نَحْبَهُ ازیشان هست که بر وفاى خود برفت از دنیا، وَ مِنْهُمْ مَنْ یَنْتَظِرُ و از ایشان هست که چشم میدارد، وَ ما بَدَّلُوا تَبْدِیلًا (۲۳) و پیمان به بیوفایى بدل نکردند. قطران تبریزی : قصاید
شمارهٔ ۴۶ - در مدح عمیدالملک بونصر
بوستان را مهرکانی باد زر آگین کند مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۸۶۵
آن جمع کن جان پراکنده بیار صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۶۸
در دل آهن کند فریاد مظلومان اثر جامی : سبحةالابرار
بخش ۳۹ - مناجات در اشارت به آنکه حقیقت ورع اعراض است از ماسوی الله و طلب تحقیق به مقام زهد
ای به خود خوانده ورع وزران را امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۵۱۷
گیسوی ترا نسبت با شب نتوان کردن محتشم کاشانی : قطعات
شمارهٔ ۷۷ - وله ایضا
چو خواجه میر حسن آن جهان عز و وقار رشیدالدین وطواط : ترکیبات
شمارهٔ ۴ - هم در مدح اتسز
با من آخر، صنما، جنگ چرا باید داشت؟ سیف فرغانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۰۷
آخر ای سرو قد سیب زنخدان تا چند سلمان ساوجی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۱۷
نو بهار است ای صنم، عیش بهار آغاز کن نیر تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۲۲
لوحش الله صنما اینچه دهانست و لبست هاتف اصفهانی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۹
یک لحظه کسی که با تو دمساز آید شاه نعمتالله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۴۰۳
در دو عالم جز یکی دانیم نه جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۵۷۳
زفن خویش نفعی اهل فن هرگز نمی یابد ابن حسام خوسفی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۱
روی تو چشم خیره کند آفتاب را اقبال لاهوری : ارمغان حجاز
گناه عشق و مستی عام کردند
گناه عشق و مستی عام کردند
