بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۶۳۹
کیسه پرداز خیال شادی و غم رفتهای قاسم انوار : رباعیات
شمارهٔ ۱
من بنده روی توام، ای باده پرست صغیر اصفهانی : رباعیات
شمارهٔ ۲۹
زین نور ولایت که به قم جلوه نماست طغرل احراری : غزلیات
شمارهٔ ۲
ز عارض برقع افکندی، گشودی روی زیبا را اهلی شیرازی : قطعات
شمارهٔ ۷۰
ماه فروین بطبع تریاک است امامی هروی : اشعار دیگر
شمارهٔ ۷
کید حسود اگر به مثل کوه آهنست طغرل احراری : غزلیات
شمارهٔ ۶۵
چند روزی در جهان ای عمر مهمانی بس است صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۳۱۸
هر که را می نگری شکوه ز قسمت دارد سعیدا : مفردات
شمارهٔ ۱۷
با نظر بر لطف و احسانش کجا بد می کنم غروی اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۲
ای خاک درت جام جم ما نهج البلاغه : خطبه ها
شناخت خدا در پاسخ به ذعلب یمانی
<strong> و من كلام له عليهالسلام </strong> و قد سأله ذعلب اليماني فقال هل رأيت ربك يا أمير المؤمنين امیر پازواری : ده و بیشتر از دهبیتیها
شمارهٔ ۱۴
مِنْ مِهْرِ تِرِهْ دٰارْمِهْ دِلِ مییُونْ مَشْتْ بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۰۲۱
هرگه به برگ و ساز معیشت گریستم اهلی شیرازی : ساقینامهٔ رباعی
شمارهٔ ۷۳
ساقی قدحی که عاشق روی توام عینالقضات همدانی : لوایح
فصل ۱۶۷
در ظاهر چنانست که علم موجب لذت کلی بود و حکما گفتهاند که ادراک موجب لذت بود، در عشق آن قاعده منعکس میشود زیرا که نهایت قدم روندگان این راه آنست که قلت استعداد خود از عدم وصول اختیار کنند و حقیقت وجود را و آن موجب الم بی نهایت بود و اگر علم بحد کمال رسد بداند که عاشق را ادراک جمال معشوق عَلی سَبیلِ الْکُلَّیة ممکن نبود زیرا که در راه نامتناهی بقدم تناهی میرود پس وصول اَمْحَلُ الْمُحالاتْ (کذا) بود و علم بدین موجب اَقْوی الْالام بود نه مرده نه زنده لایَمُوتُ فیها وَلایَحْیی. صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۲۷
صیقلی می شود از زخم زبان سینه ما میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۰
ای دو زلفت سپاه بی ترتیب بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۲۸
سرشکم نسخهٔ دیوانهٔ کیست شاه نعمتالله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۴۰
نیست شو تا هست گردی ای پسر شاه نعمتالله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۵۱۶
جان و جانان توئی چه پنداری
غزل شمارهٔ ۲۶۳۹
کیسه پرداز خیال شادی و غم رفتهای قاسم انوار : رباعیات
شمارهٔ ۱
من بنده روی توام، ای باده پرست صغیر اصفهانی : رباعیات
شمارهٔ ۲۹
زین نور ولایت که به قم جلوه نماست طغرل احراری : غزلیات
شمارهٔ ۲
ز عارض برقع افکندی، گشودی روی زیبا را اهلی شیرازی : قطعات
شمارهٔ ۷۰
ماه فروین بطبع تریاک است امامی هروی : اشعار دیگر
شمارهٔ ۷
کید حسود اگر به مثل کوه آهنست طغرل احراری : غزلیات
شمارهٔ ۶۵
چند روزی در جهان ای عمر مهمانی بس است صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۳۱۸
هر که را می نگری شکوه ز قسمت دارد سعیدا : مفردات
شمارهٔ ۱۷
با نظر بر لطف و احسانش کجا بد می کنم غروی اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۲
ای خاک درت جام جم ما نهج البلاغه : خطبه ها
شناخت خدا در پاسخ به ذعلب یمانی
<strong> و من كلام له عليهالسلام </strong> و قد سأله ذعلب اليماني فقال هل رأيت ربك يا أمير المؤمنين امیر پازواری : ده و بیشتر از دهبیتیها
شمارهٔ ۱۴
مِنْ مِهْرِ تِرِهْ دٰارْمِهْ دِلِ مییُونْ مَشْتْ بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۰۲۱
هرگه به برگ و ساز معیشت گریستم اهلی شیرازی : ساقینامهٔ رباعی
شمارهٔ ۷۳
ساقی قدحی که عاشق روی توام عینالقضات همدانی : لوایح
فصل ۱۶۷
در ظاهر چنانست که علم موجب لذت کلی بود و حکما گفتهاند که ادراک موجب لذت بود، در عشق آن قاعده منعکس میشود زیرا که نهایت قدم روندگان این راه آنست که قلت استعداد خود از عدم وصول اختیار کنند و حقیقت وجود را و آن موجب الم بی نهایت بود و اگر علم بحد کمال رسد بداند که عاشق را ادراک جمال معشوق عَلی سَبیلِ الْکُلَّیة ممکن نبود زیرا که در راه نامتناهی بقدم تناهی میرود پس وصول اَمْحَلُ الْمُحالاتْ (کذا) بود و علم بدین موجب اَقْوی الْالام بود نه مرده نه زنده لایَمُوتُ فیها وَلایَحْیی. صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۲۷
صیقلی می شود از زخم زبان سینه ما میرزا حبیب خراسانی : غزلیات
شمارهٔ ۳۰
ای دو زلفت سپاه بی ترتیب بیدل دهلوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۲۸
سرشکم نسخهٔ دیوانهٔ کیست شاه نعمتالله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۴۰
نیست شو تا هست گردی ای پسر شاه نعمتالله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۵۱۶
جان و جانان توئی چه پنداری
