سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۱۰۷۶۰ گوهر پیدا شد:
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۲۴۵
برو به گوهر
در خانه عشق تا که من بنشستم
از هر فکری بجز خیالت رستم
آسوده شدم که برد سلطان غمت
در کاخ وجود هر چه بود از دستم
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۲۵۳
برو به گوهر
گفتم روم از عشق تو در معدن غم
یاقوت روان گذارم اندر تن غم
خود خرمن عمر کنون از غم تو
در خوشه همین نهان کند خرمن غم
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۲۵۷
برو به گوهر
مرغ چمن وصلم و چون اهرمنم
دل بتکده غم است و من برهمنم
با این دل تیره بخت آخر چکنم
روزی که سموم هجر سوزد بدنم
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۲۶۵
برو به گوهر
آکنده به آتش دل بی حاصل من
گوئی که ز آتش است آب و گل من
عصیان نکند کس ار بود دوزخ حشر
چون آتش دوزخ درون دل من
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۲۷۰
برو به گوهر
اکنون که شدی مه خرد برده من
از وصل تو زنده شد دل مرده من
سیمرغ غمت کشد به منقار ستم
خاشاک بلا به جان افسرده من
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۲۷۱
برو به گوهر
ای زنگ غمت صیقل آیینه‌ی من
انبار فلک مباش در کینه‌ی من
خود بس باشد گیاه هستی مرا
این شعله که سر کشید از سینه من
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۲۷۶
برو به گوهر
ای وصل تو ناداشته پاس دل من
خون کرده بجای می به کاس دل من
بر دست تو گفتم در وم خوشه غم
خود دست غم تو بود داس دل من
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۲۷۷
برو به گوهر
ای گلخن غم کرده سرای دل من
خون داده بجای می سزای دل من
بر ساقی بزم تو جه تهمت بندم
می خون جگر کند هوای دل من
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۲۸۸
برو به گوهر
تا یافت شود مگر برای دل من
یاری که بسربرد هوای دل من
در کوچه روزگار پر آبله شد
از پویه بیفایده پای دل من
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۲۸۹
برو به گوهر
تا دور شدی ز چشم غمدیده من
افعی بلا شد مژه در دیده من
خود سوختم و همی نمی دارد دست
آتش ز گیاه جان تفتیده من
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۲۹۶
برو به گوهر
گر تیغ غمش ز جان کشد کینه من
ای دل نخوری دریغ بر سینه من
گو صیقل تیغ جان زدای غم دوست
بزدای ز زنگ هستی آئینه من
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۲۹۷
برو به گوهر
می آمد دی بسان اقبال شهان
خندان چو لب بهار در خوزستان
من از غم او چو پیر زاهد گریان
او همچو شباب بر غم من خندان
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۲۹۸
برو به گوهر
هر روز ز بهر دل بیحاصل من
آتش خیزد همی ز آب و گل من
در خاطرم ار خیال جنت گذرد
دوزخ شود آن خیال اندر دل من
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۳۰۱
برو به گوهر
یارب به که گویم اندرین دیر کهن
کز جان چه کشیده ام در این مدت من
بر روی غم دوست در دل بسته
و آنگه چو بلا نشسته در خانه تن
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۳۰۳
برو به گوهر
یک عمر اسیر درد پنهان بودن
زنجیری نامرد به زندان بودن
در حلقه غم سر بگریبان بودن
بتوان نتوان یار به نادان بودن
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۳۰۷
برو به گوهر
ای راحت سینه سینه رنجور از تو
وی قبله دیده دیده مهجور از تو
با دشمن من ساخته ای دوراز من
وزدروی تو سوخته ام دور از تو
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۳۱۸
برو به گوهر
دل در غمت از دو کون برداشته به
در مزرع جان تخم بلا کاشته به
این رخنه غم که دیده اش می خوانند
بی دوست بخاک محنت انباشته به
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۳۲۳
برو به گوهر
من کیستم ای شوخ دل از کف شده ای
آتش به دکان هستی خود زده ای
با غیر تو خوش نشین کز آشوب غمت
خون شد دل ما و سینه آتشکده ای
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۳۲۷
برو به گوهر
ای دل تا کی به هرزه تدبیر کنی
وز خون جگر به جوی غم شیر کنی
تار تو کز آن دام مگس نتوان کرد
خواهی که به آن همای نخجیر کنی
میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۳۲۹
برو به گوهر
ای دیده ز اشک بی متاعم نکنی
در بیعگه غم ابتیاعم نکنی
چون من سخن از وداع دلدار کنم
ای جان عجب است اگر وداعم نکنی