عبارات مورد جستجو در ۵۹۵۱۸ گوهر پیدا شد:
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۵۶
اَمْرُو دل‌بری آواز بییامُو مه گُوشْ
بی‌بنگُ و شرابْ، دَرْدَمْ بویمِهْ بی‌هوشْ
ته شَرْبِتِ لُورِهْ هرکی هٰاکنی نُوشْ
مِجی خِضْرآسٰا وُ مرگْ بَوّهْ فرامُوشْ
اونْ مِحالْ که ته غمْ بییّه مه هم آغوشْ
مه نالِهْ به عَرْشْ شییهْ مِلائِکْ گُوشْ
رِوا نِدارْمِهْ (نه آرمه) غَمْ‌رِهْ کَسْ‌ها کِنی گُوشْ
ته بارِ غَمْ سی مِنْ بُو، کَشِمْ (کشمّه) منْ شه دوُشْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۵۸
حیاتِه تِنِه نُومُ و نباته ته خِشْ
ویهارِهْ تنه دیم وُ پَئیزهْ ته کَشْ
ته دیمْ نقره‌یِ پاکه، طلای بیغَشْ
ماهیمِه، تِنِهْ دُومْ دَکِتِمِهْ، کنارْکَشْ
منْ بمردِه روزُ تختْ‌رِهْ شِنِهْ سِراکَشْ
شه مَعْجَر رِهْ کَفِنْ، سَر تا پا کَشْ
دِگارْدِنْ کَفِنْ لٰاره، هٰادِهْ دِتاخِشْ
گَرْوَرِنْ دوزخْ، بَلْ نَنِمایِهْ آتَشْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۷۹
اِما به بغدادْ سَختْ دکتیم چَل وُ وَلْ
مییُون گِردابْ، سختْ بَسُوتمی تَشِ بَلْ
به عربْ «تعال» گنهْ، تُرک «بوریه» گَلْ
فلک وَلهْ بازو، وَلْ بگٰاردنهْ چَلْ
سوایی بنه، بشوردی دیم ره چونْ گلْ
بییار خشْ هادمْ که دَرْدْ دارنه منه دلْ
ای بیرحمه یارْ، رَحمْ دنییه تنه دلْ
فردا قیامتْ، دامنْ گیرمهْ سَرِ پلْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۸۱
امیر گنه: مه سُورهْ قدْ، دال بییِهْ دالْ
رستمْ عشقِ خنهْ دَکتْ زالْ بَییِه زالْ
مَجنونْ صفتْ صحرا مَجمّه سالْ در سالْ
لمالم دلْ دارمه وُ زبُونْ بییِه لالْ
حَمْزه‌یِ ریکٰا سُورهْ قَدْ، نارنجِ خالْ
تَسْبهْ دَستْ هائیتْ، دارنه هَمٰالِنّی بالْ
اگر‌ای دَنی، دُونی تُو عاشقِ حالْ
شُو تا بِه صوٰاحْ، گردنْ دگٰاردنّه بٰالْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۸۵
امروز تو منه شاه و من ته درویشم
خارْ بُو دَکِفهْ آتشْ، ته ور بَورْیشِمْ
اتّا آرزو منزلْ هاکرد به هُوشِمْ
روزی وِنهْ ته چیرهْ‌رِهْ تاشُواشِمْ
کَمُونْ برفهْ، نَرگسهْ چِشْ، مه دِلِ شَمْ
اُویِ زندگی که بَوِتِنِهْ به عالِمْ
ته بُوِرْهْ کَمِنْ، مه درد وُ غَمْ کِنِهْ کَمْ
نئیرِهْ تنه چالِهْ جنافهْ‌رِهْ نَمْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۸۶
هادَه دَمْ‌رِهْ مه دَمْ که نَمونِسْ مه دَمْ
یکدم خُودهٰا پِرْسْ که بَدِنْ دارمه بیٰ دَمْ
عیسی دَمِهْ ته دَمْ گَرْ به خاکْ دَمی دَمْ
بِدَمْ مِرْدِهْ‌رِهْ دَمْ، که دَمْ آورِهْ دَمْ
دَرْمِهْ کِشتی آسٰا به گردابِ ته غَمْ
اَیْ وایِ مِرادْ! کی بئیتی به مه چَمْ
بِهِشْتْ جِهْ جِدابَیْمِهْ به سونِ آدِمْ
مالّمِهْ‌رُو به خاکْ، دَرْدَ نُووُنه مه کَمْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۸۷
رامْ بَوییهْ آهو که مه جٰا کِرْدِهْ رَمْ
رَمْ خردِهْ آهورِهْ، چُونْ بَئیرهْ آدِمْ؟
اگر که فلک یاری کِنِهْ یکی دَمْ،
اَزخِمِّ کَمِنْ، دوُست‌رِهْ بیُورمْ شه چَمْ
تا که سِخِنِ آدِمْ بَشْنُؤئه آدِمْ
نَبٰادٰا مِرِهْ شه نظرْ هٰا کِنی کَمْ
تا که قطره‌یِ اُو به دریو نُوزنّه نَمْ
حَیفْ بُو که تنه نظرْ مه جا بَوِّهْ کَمْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۰۵
یک حرفْ چلْ سوا، عالمْ ره نور بتاون
هشتْ دَرِ بهشتْ ره به حوری بداون
سه چلْ آسمونْ ره بی ستونْ بناون
چاهارْ انزوا با بلبلُونْ سراون
یک اَلفْ کلیدِ چله یا هزارن؟
سه چلْ سد و بیستْ، چه باقی بو به ته تن؟
هَشْتْ درِ بهشتْ دوستِ مزاجْ (معراج) بوئه من
اگر سرّ حقّ جویی، چهارْ در کارْ کنْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۰۶
دوستْ ره دیمه حَمّوم بَزه خنهْ آینْ
زلفْره دیمه که شه تکْ هائیته دارن
روجایِ شوآهنگْ که شه جا دیارن
اونها همه ته کوشْ ره دستْ هائیتْ دارن
مویِ سَرْ به ته چاه هارُوته تا بنْ
کافوری شَمعْ، وایِ ویهارْ، هاخنْ هٰاخنْ
مه دل راه دونشْ، خرد بَییِه پا بَنْ
پنج شصتْ‌ره بئیرْ، بیست و یک بونه، هاچنْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۰۷
امیر گنه: آسونْ نییه مَهرْ اَندوتنْ
تن ونهْ گرُو کردن وُ جانْ بَرُوتنْ
به آتشْ‌دلونْ ساتنْ، اندی که سوُتنْ
چاک نییه منه جُومه که بَشهْ دوتنْ
چاکِ سینه با رشته‌یِ جانْ بَدُوتنْ
ونهْ بَسُوتنْ، سر به کسی نَئوتنْ
درد نیه منه دلْ رهْ بَشهْ بَئوُتنْ
(قلندر) وارْ تَشْ دَکتْ ونه بَسُوتنْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۱۰
اُونوَختْ کٰاسْمون ره بیستونْ بساتن،
تا این خورِ نُورْ ره به دنیا انداتنْ،
اونْ بنا که آدمْ و حوّا بسٰاتنْ،
اُونْمار د خبنِ چشْ وٰاکردْ به منه تَنْ
اونْ مَحَلْ مره با خویشتن بَسوتنْ،
با چارْ عناصرْ، مرهْ به دورْ اندوتنْ
اندی کَسْ که ته نازکه تَنْ ره گُوتنْ،
چییِه ته خوبی که من خامّه بُئوُتنْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۱۵
اونْ، مار (محل) که عین ره زیر دال کشیین،
ماه و مشتری ره به خیال کشیین،
تا صورتگرون نقشِ خیال کشیین،
ایی به سر قمر، هلال کشیین،
دوست یک الف ره به دال کشیین،
د جیم و یکی میم ره خیال کشیین،
دوست مییون خط ره به دال کشیین،
ایزد بکت کی تونه این حال کشیین.
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۲۴
خُور طَبْعِش‌وُ بدر رَوّشُ و کیمیا خو!
کٰانِ حیا بِهْ چِشْم بفا گیتی سو
اونْته عَرقِهْ، آهویِ نافْ کِنّهْ بو
ز تو اُونْ گِلی که بِلْبِلْ اسیرهْ ته بو
تهْ دیمْ شَمْ نییه که دَشْت‌وُ کوه وَری تو
وِنی رِهْ لَمالَمْ دَکِلٰاسِنّی ته بو
شیرین‌وُ زلیخا، دیگر لَیْلی‌وُ تو
مِنْ میرْمِهْ ته مِهْرْجِهْ، چی دشت‌وُ چی کو
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۲۶
خشْ بساته ته چیره ره داورهو
کم نکرده ته خوبی ره یک سر مو
ملائکْ به سیرْاِننه ته سر کو
ز خشْ سیر و صفا و صلواته ته کو
سَرْمَسّ و سؤالْ مشک و ابرو، مَهِ نو
چشْ نرگس و رُو شمسِ جهانْ تویی تو
ونی الف و هر دِلو کان لؤلؤ
دِهون غنچهْ رهْ مُونّهْ که سَرْ وا کردْ بو
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۲۹
یا رب که تنه دولت بمونّه،‌ای بو
نور محمّد، دایم تنه سر سو بو
ولیّ خدا دایم تره سرور بو
ز ته پشت و پناه، یارب همیشه وی بو
ته دولت اون دولت نییه که کم بَوُو
ته شاهی اون شاهی نییه که غم بُوو
مره به در ایزد همین تما بو
ته پشت و پناه بزرگ‌وار خدا بو
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۳۱
اندی که خُوره، تهْ دلْ به مهْ کنار بو!
اَندی که خُور دَرْ بهْ، ته قلمْ بکار بو!
اشتر به قطار و زر تنه خروٰار بو!
ز انشالّا دولتْ به ته، همیشه یار بو!
چرخ و فلک گردشْ، تنه مدار بو!
ته دولت به بالا، به خرشید هم‌کار بو!
تا پشت ماهی، گو شو و روز سوار بو
تا اون روزْ به ظاهر، تنه گیر و دار بو!
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۳۲
تا گردشِ افلاک و چرخِ دوّار بو،
الهی تره هشت و چهار، به یار بو!
ته نوکر و چاکر، به هزار هزار بو!
ز تره دو هزار باز به وقت شکار بو!
تا سال و مه و مشتری ته هم‌کار بو،
ته دوست و ته رفعتْ به خُورِ قرار بو!
تا هفتمْ زمین، گو سَمَکْ ره سوار بو،
تا اون‌روز به ظاهر، تنه گیر و دار بو!
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۳۸
اونمار (اونبار) که خدا ته چش و چیر بساته
شمس و قمر و زهره، تره نواته
حوری و پری بینه تنه مشاته
خدا هچّی ته چیره دریغ نساته
دوست لو یکی قَنّ و یکی نواته
یا اویی زمزم، یا چشمه‌ی حیاته
ایزد به تنه دیم گله باغ بساته
حوری و پری همه تنه تن ماته
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۴۲
لام و جیم و کاف رهْ مُشتری بسیارهْ
کیجا سَرْگردُونْ بَکردی تهْ اِمارهْ
یعقوب‌صفت دیدْگونْ منهْ خینْ‌وارهْ
مرهْ یُوسفِ پیراهَنْ یادْگارهْ
حسن و حسین، هر دْ عَرْشِ گوش‌وارهْ
اَزْ دَسِّ فلکْ جُومهْ بَکرْدبونْ پارهْ
شاه دریاوار، ته کرم بیشمارهْ
کرم بکنْ که بَندهْ امیدْوٰارهْ
امیر پازواری : چهاربیتی‌ها
شمارهٔ ۱۴۸
امیر گنه که پایِ چنار خجیره
آوازِ قرآنْ، نومِ جبّارْ خجیره
چَهْ چَهِ بلبلْ، خویِ نپار خجیره
آوازِ قرآنْ، شام و نهارْ خجیره
نمازْ بَکردِنْ روزه‌دارْ خجیره
ایمونْ‌دارْ آدمِ کاروبار خجیره
عاشقْ‌ره مدامْ ناله‌ی زار خجیره
میونِ خجیرون، زلفه‌دار خجیره