سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۲۵۹۸۲ گوهر پیدا شد:
فصیحی هروی : رباعیات
شمارهٔ ۷۰
برو به گوهر
چون جان و دل از درش سفر ساز کنند
سر تا پایم ولوله آغاز کنند
همچون سپه شکسته اول منزل
یک یک سوی کوی دوست پرواز کنند
فصیحی هروی : رباعیات
شمارهٔ ۷۲
برو به گوهر
عشقت صنما دل مشوش خواهد
از دیده به جای آب آتش خواهد
گو غم شبخون آر بر آن بوالهوسی
کو روی تو بیند و دل خوش خواهد
فصیحی هروی : رباعیات
شمارهٔ ۷۷
برو به گوهر
هجر تو و دیده آتش و موم بود
چشمی که ترا ندیده آن شوم بود
ای قبله دیده دیده خود کافر نیست
کز قبله خود همیشه محروم بود
فصیحی هروی : رباعیات
شمارهٔ ۸۶
برو به گوهر
چون باده ناز مست جام تو شود
در سینه نفس بسته دام تو شود
هر حرف که در گوش شهیدان آید
خاصیت شوق بین که نام تو شود
فصیحی هروی : رباعیات
شمارهٔ ۹۰
برو به گوهر
دیریست که از سینه‌ام آهی ندمید
زین مزرع غم خشک گیاهی ندمید
هر چند که بی تو دیده را دادم آب
زین شور زمین گل نگاهی ندمید
فصیحی هروی : رباعیات
شمارهٔ ۹۶
برو به گوهر
مویی که سترد از سرم آن مایه نور
از ناز چو مژگان بتان شد معمور
رضوانش به دست عزت از خاک نیاز
برداشت که سازد مژه دیده حور
فصیحی هروی : رباعیات
شمارهٔ ۱۰۷
برو به گوهر
با آن که ز جوش حسن آن دلبر شنگ
بر شاهد آفتاب شد میدان تنگ
بنشسته فسردگان این معرکه را
در آینه دیده نگه همچون رنگ
فصیحی هروی : رباعیات
شمارهٔ ۱۱۱
برو به گوهر
در عشق تو ای غم ز غمت مرهم دل
ما را نه غم جان بود و نی غم دل
ماتمکده‌ایست کوی عشقت کانجا
دل ماتم جان دارد و جان ماتم دل
فصیحی هروی : رباعیات
شمارهٔ ۱۱۶
برو به گوهر
آنم که لوای ناله افراخته‌ام
بر قلب سپاه خویشتن تاخته‌ام
چون طرح قمار عشق انداخته ام
نقشی زده هر دو کون درباخته ام
فصیحی هروی : رباعیات
شمارهٔ ۱۱۹
برو به گوهر
جانا به غم تو زندگانی کردم
غمهای ترا همدم جانی کردم
تا گرد من از کوی تو نتواند رفت
جان در سر کار ناتوانی کردم
فصیحی هروی : رباعیات
شمارهٔ ۱۲۰
برو به گوهر
چندان که ز حسن خودپرستی دیدم
از عشق فروتنی و پستی دیدم
گویند که چشم دوست مست است ولیک
من چشم ندیدم همه مستی دیدم
فصیحی هروی : رباعیات
شمارهٔ ۱۲۳
برو به گوهر
کو دست که دامن حضوری گیرم
وز خلد به عاریت سروری گیرم
چون تاب تماشای گلم نیست ز خار
جانی دهم و جلوه طوری گیرم
فصیحی هروی : رباعیات
شمارهٔ ۱۲۵
برو به گوهر
رفتم که ز زلفت خردی وام کنم
دل را به فسون عافیت رام کنم
زآتشکده واسوزم و خلدش خوانم
وز شعله برنجم و گلشن وام کنم
فصیحی هروی : رباعیات
شمارهٔ ۱۲۸
برو به گوهر
چون باغ شکفته از گیاهی نشوم
چون دیده تسلی به نگاهی نشوم
آن شعله شوقم که ز پا ننشینم
تا در جگری طعمه آهی نشوم
فصیحی هروی : رباعیات
شمارهٔ ۱۳۶
برو به گوهر
در کار تو آه آتشینی داریم
وز ساغر مهر زهر کینی داریم
تو شمع شو و بزم کسان روشن کن
ما نذر تو باید آستینی داریم
فصیحی هروی : رباعیات
شمارهٔ ۱۴۶
برو به گوهر
از بس که به رسم دل بی‌حاصل من
شد دوست گزین غیردشمن دل من
بستم در دل بر رخ یادش که مباد
با غیر قدم نهد به سرمنزل من
فصیحی هروی : رباعیات
شمارهٔ ۱۵۰
برو به گوهر
ماییم و دل شکسته از خود رسته
پیمان وفا به هر دو عالم بسته
در مصر وفای ما دو چیزست که نیست
پیمان شکسته و دل نشکسته
فصیحی هروی : رباعیات
شمارهٔ ۱۵۱
برو به گوهر
دستش گل داغ از جگر ما چیده
یا ماه به دیده دست او مالیده
یا مهر سیاه‌پوش گردیده چو داغ
و آنگه به نیاز دست او بوسیده
فصیحی هروی : رباعیات
شمارهٔ ۱۵۹
برو به گوهر
از عهد شکستن چو هوس نشکیبی
یک دم ز شکست عهد کس نشکیبی
عهد تو دل منست گویی کز ناز
گر نشکنیش نیم نفس نشکیبی
فصیحی هروی : رباعیات
شمارهٔ ۱۶۰
برو به گوهر
ای عشق به تازه مرحمتها کردی
خود را و مرا گرم تمنا کردی
هر جرم که ما سیاهکاران کردیم
در آینه عفو تماشا کردی