ازرقی هروی : قصاید
شمارهٔ ۲۸
ای دست منت تو بمن بنده در دراز مشتاق اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۳
در چمن مرغ چمن ناله چو بنیاد کند کلیم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۷
گر بقسمت قانعی بیش و کم دنیا یکیست صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۱۲۳
از دعا در صبح کام دل توان آسان گرفت فضولی : غزلیات
شمارهٔ ۹۳
کم التفاتی خوبان به عاشقان ستم است مولوی : دفتر پنجم
بخش ۴۲ - تفسیر انی اری سبع بقرات سمان یاکلهن سبع عجاف آن گاوان لاغر را خدا به صفت شیران گرسنه آفریده بود تا آن هفت گاو فربه را به اشتها می‌خوردند اگر چه آن خیالات صور گاوان در آینهٔ خواب نمودند تو معنی بگیر
آن عزیز مصر می‌دیدی به خواب ملک‌الشعرای بهار : غزلیات
شمارهٔ ۲۷
به کشوری که در آن ذره‌ای معارف نیست رضاقلی خان هدایت : روضهٔ اول در نگارش احوال مشایخ و عارفین
بخش ۳۱ - ابوعبداللّه شیرازی
از اعاظم مشایخ بوده. از غایت شهرت محتاج به شرح نیست و جمعی از کبار به خدمتش ارادت داشته. نام او عبداللّه محمد بن خفیف است و به شیخ کبیر معروف است. صد و بیست و چهار سال عمر داشت و در سنهٔ ۳۹۱ رایت سفر آخرت برافراشت. این بیت را به آن جناب نسبت است: سعدی : در نیایش خداوند
در سبب نظم کتاب
در اقصای گیتی بگشتم بسی نظیری نیشابوری : غزلیات
شمارهٔ ۱۵
نه عدم بود و نی وجود اینجا الهامی کرمانشاهی : غزلیات
شمارهٔ ۶
هر جای که رفتیم و به هر سو که دویدیم صفایی جندقی : ترکیب ۱۱۴بندی عاشورایی
بند ۲۳
کز جد و مادر و پدر ای یادگار ما سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۸۹۴
گلی دارم ز رنگ و بو برهنه صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۴۱۵
تنها نه کار من به نگاه نخست کرد صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۵۳۵
چون گل پی رنگینی دستار نباشم ایرج میرزا : قطعه ها
تاریخ فوت
این جهان پیش راد مردِ حکیم فروغی بسطامی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۸۳
خوشا شبی که به آرامگاه من باشی سعیدا : غزلیات
شمارهٔ ۱۶۷
منظور من جز او چه بود در نظر که نیست مولوی : ترجیعات
شانزدهم
بیار آن می که ما را تو بدان بفریفتی ز اول مشتاق اصفهانی : رباعیات
شمارهٔ ۱۶۴
من شیوه آن بهانه جو می‌دانم
شمارهٔ ۲۸
ای دست منت تو بمن بنده در دراز مشتاق اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۳
در چمن مرغ چمن ناله چو بنیاد کند کلیم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۷
گر بقسمت قانعی بیش و کم دنیا یکیست صائب تبریزی : مطالع
شمارهٔ ۱۲۳
از دعا در صبح کام دل توان آسان گرفت فضولی : غزلیات
شمارهٔ ۹۳
کم التفاتی خوبان به عاشقان ستم است مولوی : دفتر پنجم
بخش ۴۲ - تفسیر انی اری سبع بقرات سمان یاکلهن سبع عجاف آن گاوان لاغر را خدا به صفت شیران گرسنه آفریده بود تا آن هفت گاو فربه را به اشتها می‌خوردند اگر چه آن خیالات صور گاوان در آینهٔ خواب نمودند تو معنی بگیر
آن عزیز مصر می‌دیدی به خواب ملک‌الشعرای بهار : غزلیات
شمارهٔ ۲۷
به کشوری که در آن ذره‌ای معارف نیست رضاقلی خان هدایت : روضهٔ اول در نگارش احوال مشایخ و عارفین
بخش ۳۱ - ابوعبداللّه شیرازی
از اعاظم مشایخ بوده. از غایت شهرت محتاج به شرح نیست و جمعی از کبار به خدمتش ارادت داشته. نام او عبداللّه محمد بن خفیف است و به شیخ کبیر معروف است. صد و بیست و چهار سال عمر داشت و در سنهٔ ۳۹۱ رایت سفر آخرت برافراشت. این بیت را به آن جناب نسبت است: سعدی : در نیایش خداوند
در سبب نظم کتاب
در اقصای گیتی بگشتم بسی نظیری نیشابوری : غزلیات
شمارهٔ ۱۵
نه عدم بود و نی وجود اینجا الهامی کرمانشاهی : غزلیات
شمارهٔ ۶
هر جای که رفتیم و به هر سو که دویدیم صفایی جندقی : ترکیب ۱۱۴بندی عاشورایی
بند ۲۳
کز جد و مادر و پدر ای یادگار ما سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۸۹۴
گلی دارم ز رنگ و بو برهنه صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۴۱۵
تنها نه کار من به نگاه نخست کرد صائب تبریزی : متفرقات
شمارهٔ ۵۳۵
چون گل پی رنگینی دستار نباشم ایرج میرزا : قطعه ها
تاریخ فوت
این جهان پیش راد مردِ حکیم فروغی بسطامی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۸۳
خوشا شبی که به آرامگاه من باشی سعیدا : غزلیات
شمارهٔ ۱۶۷
منظور من جز او چه بود در نظر که نیست مولوی : ترجیعات
شانزدهم
بیار آن می که ما را تو بدان بفریفتی ز اول مشتاق اصفهانی : رباعیات
شمارهٔ ۱۶۴
من شیوه آن بهانه جو می‌دانم
