اوحدالدین کرمانی : الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
شمارهٔ ۱۱۰
ای از تو خرابی سبب آبادی جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۱۳۹۹
بیا جانا که دردم را دوایی مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۴۹
افکند دلم به کوی دلداری رخت بلند اقبال : غزلیات
شمارهٔ ۴۴۹
گشودی زلف مشک افشان جهان رامشکبو کردی جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۳۶
بس روز به عشق تو بریدیم بیابان نیر تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۳۳
بهای قند چه داند که در جهان چند است لبیبی : ابیات پراکنده در لغت نامه اسدی و مجمع الفرس سروری و فرهنگ جهانگیری و رشیدی
شمارهٔ ۲۳ - به شاهد لغت دند، بمعنی ابله و بی باک و خود کامه
اندرین شهر بسی ناکس برخاسته اند صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۴۶۷ - الاخلاص
دگر ضد ریا صدق است و اخلاص بلند اقبال : غزلیات
شمارهٔ ۱۹۰
گفتم که دلا دلبر ما از چه غمین بود صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۲۵۹ - عبدالقوی
بود عبدالقوی در قهر مشهور کمال خجندی : مقطعات
شمارهٔ ۳۴
چو همدمی و مصاحب بجای چنگ ای نی صفایی جندقی : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۳
شب وصلت نخواهم روز از آن رو زلف فتانت مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۲۱
آنم که چو جان بپرورم مردم را کلیم کاشانی : رباعیات
شمارهٔ ۷۷
چون شمع خودم آتش پیراهن خویش واعظ قزوینی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۲۳۲
ما نه از بهر خدا دیده گریان داریم قطران تبریزی : مقطعات
شمارهٔ ۸۱
خزان ببرد بهاء همه بهار ز باغ حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۳۳۷
نخست از عاشقان بی جرمی آن نامهربان رنجد قطران تبریزی : قصاید
شمارهٔ ۱۲۲ - در مدح ابوالحسن علی لشگری
تا جهان از گل خرم شده چون باغ ارم صغیر اصفهانی : ماده تاریخ‌ها و قطعات مناسبتی
شمارهٔ ۱۱۱ - بیان حقیقت
ترا چشم گل بین چو در کار نیست لبیبی : ابیات پراکنده در لغت نامه اسدی و مجمع الفرس سروری و فرهنگ جهانگیری و رشیدی
شمارهٔ ۸۴ - به شاهد لغت فرخو، بمعنی پاک کردن کشت و باغ، پیراستن تاک رز و گزین کردن کشت
گر نیستت ستورچه باشد
شمارهٔ ۱۱۰
ای از تو خرابی سبب آبادی جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۱۳۹۹
بیا جانا که دردم را دوایی مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۴۹
افکند دلم به کوی دلداری رخت بلند اقبال : غزلیات
شمارهٔ ۴۴۹
گشودی زلف مشک افشان جهان رامشکبو کردی جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۳۶
بس روز به عشق تو بریدیم بیابان نیر تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۳۳
بهای قند چه داند که در جهان چند است لبیبی : ابیات پراکنده در لغت نامه اسدی و مجمع الفرس سروری و فرهنگ جهانگیری و رشیدی
شمارهٔ ۲۳ - به شاهد لغت دند، بمعنی ابله و بی باک و خود کامه
اندرین شهر بسی ناکس برخاسته اند صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۴۶۷ - الاخلاص
دگر ضد ریا صدق است و اخلاص بلند اقبال : غزلیات
شمارهٔ ۱۹۰
گفتم که دلا دلبر ما از چه غمین بود صفی علیشاه : بحرالحقایق
بخش ۲۵۹ - عبدالقوی
بود عبدالقوی در قهر مشهور کمال خجندی : مقطعات
شمارهٔ ۳۴
چو همدمی و مصاحب بجای چنگ ای نی صفایی جندقی : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۳
شب وصلت نخواهم روز از آن رو زلف فتانت مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۲۱
آنم که چو جان بپرورم مردم را کلیم کاشانی : رباعیات
شمارهٔ ۷۷
چون شمع خودم آتش پیراهن خویش واعظ قزوینی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۲۳۲
ما نه از بهر خدا دیده گریان داریم قطران تبریزی : مقطعات
شمارهٔ ۸۱
خزان ببرد بهاء همه بهار ز باغ حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۳۳۷
نخست از عاشقان بی جرمی آن نامهربان رنجد قطران تبریزی : قصاید
شمارهٔ ۱۲۲ - در مدح ابوالحسن علی لشگری
تا جهان از گل خرم شده چون باغ ارم صغیر اصفهانی : ماده تاریخ‌ها و قطعات مناسبتی
شمارهٔ ۱۱۱ - بیان حقیقت
ترا چشم گل بین چو در کار نیست لبیبی : ابیات پراکنده در لغت نامه اسدی و مجمع الفرس سروری و فرهنگ جهانگیری و رشیدی
شمارهٔ ۸۴ - به شاهد لغت فرخو، بمعنی پاک کردن کشت و باغ، پیراستن تاک رز و گزین کردن کشت
گر نیستت ستورچه باشد
