شاه نعمت‌الله ولی : مفردات
شمارهٔ ۱۲
اگر در خلق حق را در نیابی ابوالحسن فراهانی : رباعیات
شمارهٔ ۲
زلف و رخ یار مبتلا داشت مرا صفایی جندقی : غزلیات
شمارهٔ ۳۰۴
غمت گرفت فضای دلم چنان که در آن ادیب صابر : رباعیات
شمارهٔ ۷۵
آن شب که ز من جدا شدی ای دلخواه حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۵۵۱
ای عشق، خون دیده مرا در ایاغ ریز میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۳۱۱
شد غرفه به خون جگر آواره تو ابن یمین فَرومَدی : غزلیات
شمارهٔ ۲۳۷
جانا بچشم رحمت بنگر به بینوایان ناصرخسرو : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۳
چون در جهان نگه نکنی چون است؟ رشیدالدین میبدی : ۹- سورة التوبة- مدنیة
۳ - النوبة الثانیة
قوله تعالى: یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا آباءَکُمْ این آیت در شأن قومى آمد که بهجرت آمده بودند و موالاة داشتند با برادران به مکه در دار الشرک و ایشان دست مىافکندند و در خبرها ایشان مىگرائیدند، ربّ العالمین ایشان را از آن نهى کرد و ایشان را بیم داد، گفت: وَ مَنْ یَتَوَلَّهُمْ مِنْکُمْ یا معشر المسلمین بعد نزول هذه الایة، فَأُولئِکَ هُمُ الظَّالِمُونَ اى من یتولّى المشرک فهو مشرک لانّه رضى بشرکه. و قومى از مسلمانان در مکه بماندند، از بهر عیال خویش و پیوند که داشتند هجرت نکردند و مىگفتند: اگر ما یکبارگى از فرزندان و خویشان خود ببریم صنایع و اسباب ما خراب شود و مالى که بکسب بدست آوردهایم ضایع شود و فرزندان و کودکان ضعیف و بیکس بمانند، در شأن ایشان این آیت آمد: قُلْ إِنْ کانَ آباؤُکُمْ وَ أَبْناؤُکُمْ وَ إِخْوانُکُمْ وَ أَزْواجُکُمْ وَ عَشِیرَتُکُمْ. قرائت بو بکر از عاصم و عشیراتکم بالف است، و اقتراف اکتساب است: وَ أَمْوالٌ اقْتَرَفْتُمُوها اى اکتسبتموها، به مکه وَ تِجارَةٌ تَخْشَوْنَ کَسادَها ان یبقى علیکم فلا ینفق، و گفتهاند: وَ تِجارَةٌ تَخْشَوْنَ کَسادَها یعنى البنات الایامى اذا کسدن عند آبائهن و لم یخطبن. نیر تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۱۳۸
نکرد از لابه ای بیمهر اگر خوی تو تغییری اثیر اخسیکتی : قطعات
شمارهٔ ۶۱
در رزم بر فلک زنی ار پر دلی کند ابوالحسن فراهانی : رباعیات
شمارهٔ ۳۵
ما را در دل جز آن گل رعنا نیست قطران تبریزی : قصاید
شمارهٔ ۵۲ - در مدح ابوالمظفر فضلون
تا ترا گرد مه از مشگ سیه پرهون بود سلمان ساوجی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۴
ای ابر بهار خانه پرورده تست جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۵۴۳
تا کی از دیده من روی تو پنهان باشد ظهیرالدین فاریابی : رباعیات
شمارهٔ ۱۰
چشمی دارم همیشه بر صورت دوست فایز دشتی : دوبیتی‌ها
دوبیتی شمارهٔ ۱۰۳
نسیم آهسته آهسته سحرگاه جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۱۳۸
تا دلم با غم روی تو به شادی بنشست نیر تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۷۳
اگر بلبل بدل داغی ز جور باغبان دارد اقبال لاهوری : رموز بیخودی
در معنی اینکه توسیع حیات ملیه از تسخیر قوای نظام عالم است
ایکه با نادیده پیمان بسته ئی
شمارهٔ ۱۲
اگر در خلق حق را در نیابی ابوالحسن فراهانی : رباعیات
شمارهٔ ۲
زلف و رخ یار مبتلا داشت مرا صفایی جندقی : غزلیات
شمارهٔ ۳۰۴
غمت گرفت فضای دلم چنان که در آن ادیب صابر : رباعیات
شمارهٔ ۷۵
آن شب که ز من جدا شدی ای دلخواه حزین لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۵۵۱
ای عشق، خون دیده مرا در ایاغ ریز میرداماد : رباعیات
شمارهٔ ۳۱۱
شد غرفه به خون جگر آواره تو ابن یمین فَرومَدی : غزلیات
شمارهٔ ۲۳۷
جانا بچشم رحمت بنگر به بینوایان ناصرخسرو : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۳۳
چون در جهان نگه نکنی چون است؟ رشیدالدین میبدی : ۹- سورة التوبة- مدنیة
۳ - النوبة الثانیة
قوله تعالى: یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا آباءَکُمْ این آیت در شأن قومى آمد که بهجرت آمده بودند و موالاة داشتند با برادران به مکه در دار الشرک و ایشان دست مىافکندند و در خبرها ایشان مىگرائیدند، ربّ العالمین ایشان را از آن نهى کرد و ایشان را بیم داد، گفت: وَ مَنْ یَتَوَلَّهُمْ مِنْکُمْ یا معشر المسلمین بعد نزول هذه الایة، فَأُولئِکَ هُمُ الظَّالِمُونَ اى من یتولّى المشرک فهو مشرک لانّه رضى بشرکه. و قومى از مسلمانان در مکه بماندند، از بهر عیال خویش و پیوند که داشتند هجرت نکردند و مىگفتند: اگر ما یکبارگى از فرزندان و خویشان خود ببریم صنایع و اسباب ما خراب شود و مالى که بکسب بدست آوردهایم ضایع شود و فرزندان و کودکان ضعیف و بیکس بمانند، در شأن ایشان این آیت آمد: قُلْ إِنْ کانَ آباؤُکُمْ وَ أَبْناؤُکُمْ وَ إِخْوانُکُمْ وَ أَزْواجُکُمْ وَ عَشِیرَتُکُمْ. قرائت بو بکر از عاصم و عشیراتکم بالف است، و اقتراف اکتساب است: وَ أَمْوالٌ اقْتَرَفْتُمُوها اى اکتسبتموها، به مکه وَ تِجارَةٌ تَخْشَوْنَ کَسادَها ان یبقى علیکم فلا ینفق، و گفتهاند: وَ تِجارَةٌ تَخْشَوْنَ کَسادَها یعنى البنات الایامى اذا کسدن عند آبائهن و لم یخطبن. نیر تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۱۳۸
نکرد از لابه ای بیمهر اگر خوی تو تغییری اثیر اخسیکتی : قطعات
شمارهٔ ۶۱
در رزم بر فلک زنی ار پر دلی کند ابوالحسن فراهانی : رباعیات
شمارهٔ ۳۵
ما را در دل جز آن گل رعنا نیست قطران تبریزی : قصاید
شمارهٔ ۵۲ - در مدح ابوالمظفر فضلون
تا ترا گرد مه از مشگ سیه پرهون بود سلمان ساوجی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۴
ای ابر بهار خانه پرورده تست جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۵۴۳
تا کی از دیده من روی تو پنهان باشد ظهیرالدین فاریابی : رباعیات
شمارهٔ ۱۰
چشمی دارم همیشه بر صورت دوست فایز دشتی : دوبیتی‌ها
دوبیتی شمارهٔ ۱۰۳
نسیم آهسته آهسته سحرگاه جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۱۳۸
تا دلم با غم روی تو به شادی بنشست نیر تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۷۳
اگر بلبل بدل داغی ز جور باغبان دارد اقبال لاهوری : رموز بیخودی
در معنی اینکه توسیع حیات ملیه از تسخیر قوای نظام عالم است
ایکه با نادیده پیمان بسته ئی
