ادیب صابر : قطعات
شمارهٔ ۱۶
ز صد هزار محمد که در جهان آید ادیب صابر : قطعات
شمارهٔ ۱۹
زمن به قهر جدا کرد روزگار سه چیز ادیب صابر : قطعات
شمارهٔ ۲۲
خداوندا زدوران زمانه مجیرالدین بیلقانی : قصاید
شمارهٔ ۱۴
شش جهت ملک را کار یکی در ده است ابوعلی عثمانی : باب دوم
بخش ۲ - ابراهیم بن ادهم
و از ایشان بود ابواسحق ابراهیم بن ادهم بن منصور از شهر بلخ بود و از ابناء ملوک بود. روزی بشکار بیرون آمده بود روباهی برانگیخت یا خرگوشی و بر اثر آن همی شد هاتفی آواز داد کی ترا از بهر این آفریده اند یا ترا بدین فرموده اند، پس دگرباره آواز داد از قربوس زین که واللّه ترا از بهر این نیافریده اند و بدین نفرموده اند، از اسب فرود آمد. و شبانی را دید از آن پدرش جُبّۀ شبان فرا ستد جُبّۀ پشمین بود و اندر پوشید و سلاحی کی داشت فرا وی داد و اندر بادیه شد و بمکه رفت و باسفیان ثوری صحبت کرد و با فضیل عیاض بشام شد و آنجا فرمان یافت. و از کسب دست خویش خوردی و دروگری و پالیزوانی یعنی بستانگری و آنچه بدین ماند. و مردی را دید اندر بادیه و نام مهین حق او را بیاموخت و بدان خدایرا بخواند و خضر را دید علیه السلام گفت برادر من داود ترا نام مهین بیاموخت. پروین اعتصامی : مثنویات، تمثیلات و مقطعات
تیرهبخت
دختری خرد، شکایت سر کرد آذر بیگدلی : غزلیات
شمارهٔ ۹۹
مرا، کام دل، ازنگاهی برآید ابوعلی عثمانی : باب دوم
بخش ۱۶ - ابوحامد احمدبن خضرویه البلخی
و ازین طایفه بود ابوحامد احمدبن خضرویه البلخی از پیران بزرگ بود از خراسان و با ابوتراب نخشبی صحبت کرده بود، بنشابور آمد و ابوحفص را دید پس ببسطام شد بزیارة ابویزید و اندر فتوّة بزرگ بود و ابوحفص گفت هیچ کس ندیدم بهمّت بزرگتر و اندر احوال صادق تر از احمد خضرویه. نشاط اصفهانی : مفردات
شمارهٔ ۲۹
ناصح این روی ببین منع من از یار مکن نشاط اصفهانی : مثنویات
شمارهٔ ۱۹
باز صبح است و برآمد آفتاب امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۸۳۱
زین پیشتر چنین دلت از سنگ و رو نبود ابوعلی عثمانی : باب دوم
بخش ۲۷ - ابوعبداللّه احمد بن یحیی الجَـّلا
و از ایشان بود ابوعبداللّه احمدبن یحیی الجَّلاباصل بغدادی بود، برمله مقام داشتی و به دمشق، از بزرگان و پیران شام بود، صحبت ابوتراب و ذاالنّون و ابوعبید بُسْری کرده بود. نشاط اصفهانی : مفردات
شمارهٔ ۲۵
ز بهر کشتن من گر بهانه میجویی نشاط اصفهانی : مفردات
شمارهٔ ۳
بینم ز قفس جانب گلزار چو مرغی ابوعلی عثمانی : باب دوم
بخش ۱۲ - ابومحمّدسهل بن عبداللّه التُسْتَری
و از این طایفه بود ابومحمّدسهل بن عبداللّه التُسْتَری یکی بود از امامان قوم و او را در آن وقت همتا نبود اندر معاملات و ورع و صاحب کرامات بود و ذاالنّون مصری را دیده بود بمکّه، آنگه که بحجّ شد، وفات وی چنانک گویند اندر سنۀ ثلاث و ثمانین و مأتین بود. نشاط اصفهانی : مفردات
شمارهٔ ۱۱
حسرت کشتن من در دل او مردم و ماند ابوعلی عثمانی : باب دوم
بخش ۲۲ - ابوسری منصور بن عمّار
و ازین طایفه بود ابوسری منصوربن عمّار از مرو بود از دیه دندانقان و گویند از بوشنج بود، ببصره مقیم بود و از واعظان بزرگ بود. ابوعلی عثمانی : باب دوم
بخش ۳۷ - ابوسعید احمد بن عیسی الخرّاز
و از ایشان بود ابوسعید احمدبن عیسی الخرّاز از بغداد بود و صحبت ذاالنّون مصری و نِباجی و ابوعبید بُسری و سَرّی و بشر و پیران دیگر کرده بود. وفاة او اندر سنۀ سبع و سبعین و مأتین بود. حافظ : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۷۰
زاهد خلوت نشین دوش به میخانه شد فیاض لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۱۵۸
امشب دگر نگاه کجت جاودانه است
شمارهٔ ۱۶
ز صد هزار محمد که در جهان آید ادیب صابر : قطعات
شمارهٔ ۱۹
زمن به قهر جدا کرد روزگار سه چیز ادیب صابر : قطعات
شمارهٔ ۲۲
خداوندا زدوران زمانه مجیرالدین بیلقانی : قصاید
شمارهٔ ۱۴
شش جهت ملک را کار یکی در ده است ابوعلی عثمانی : باب دوم
بخش ۲ - ابراهیم بن ادهم
و از ایشان بود ابواسحق ابراهیم بن ادهم بن منصور از شهر بلخ بود و از ابناء ملوک بود. روزی بشکار بیرون آمده بود روباهی برانگیخت یا خرگوشی و بر اثر آن همی شد هاتفی آواز داد کی ترا از بهر این آفریده اند یا ترا بدین فرموده اند، پس دگرباره آواز داد از قربوس زین که واللّه ترا از بهر این نیافریده اند و بدین نفرموده اند، از اسب فرود آمد. و شبانی را دید از آن پدرش جُبّۀ شبان فرا ستد جُبّۀ پشمین بود و اندر پوشید و سلاحی کی داشت فرا وی داد و اندر بادیه شد و بمکه رفت و باسفیان ثوری صحبت کرد و با فضیل عیاض بشام شد و آنجا فرمان یافت. و از کسب دست خویش خوردی و دروگری و پالیزوانی یعنی بستانگری و آنچه بدین ماند. و مردی را دید اندر بادیه و نام مهین حق او را بیاموخت و بدان خدایرا بخواند و خضر را دید علیه السلام گفت برادر من داود ترا نام مهین بیاموخت. پروین اعتصامی : مثنویات، تمثیلات و مقطعات
تیرهبخت
دختری خرد، شکایت سر کرد آذر بیگدلی : غزلیات
شمارهٔ ۹۹
مرا، کام دل، ازنگاهی برآید ابوعلی عثمانی : باب دوم
بخش ۱۶ - ابوحامد احمدبن خضرویه البلخی
و ازین طایفه بود ابوحامد احمدبن خضرویه البلخی از پیران بزرگ بود از خراسان و با ابوتراب نخشبی صحبت کرده بود، بنشابور آمد و ابوحفص را دید پس ببسطام شد بزیارة ابویزید و اندر فتوّة بزرگ بود و ابوحفص گفت هیچ کس ندیدم بهمّت بزرگتر و اندر احوال صادق تر از احمد خضرویه. نشاط اصفهانی : مفردات
شمارهٔ ۲۹
ناصح این روی ببین منع من از یار مکن نشاط اصفهانی : مثنویات
شمارهٔ ۱۹
باز صبح است و برآمد آفتاب امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۸۳۱
زین پیشتر چنین دلت از سنگ و رو نبود ابوعلی عثمانی : باب دوم
بخش ۲۷ - ابوعبداللّه احمد بن یحیی الجَـّلا
و از ایشان بود ابوعبداللّه احمدبن یحیی الجَّلاباصل بغدادی بود، برمله مقام داشتی و به دمشق، از بزرگان و پیران شام بود، صحبت ابوتراب و ذاالنّون و ابوعبید بُسْری کرده بود. نشاط اصفهانی : مفردات
شمارهٔ ۲۵
ز بهر کشتن من گر بهانه میجویی نشاط اصفهانی : مفردات
شمارهٔ ۳
بینم ز قفس جانب گلزار چو مرغی ابوعلی عثمانی : باب دوم
بخش ۱۲ - ابومحمّدسهل بن عبداللّه التُسْتَری
و از این طایفه بود ابومحمّدسهل بن عبداللّه التُسْتَری یکی بود از امامان قوم و او را در آن وقت همتا نبود اندر معاملات و ورع و صاحب کرامات بود و ذاالنّون مصری را دیده بود بمکّه، آنگه که بحجّ شد، وفات وی چنانک گویند اندر سنۀ ثلاث و ثمانین و مأتین بود. نشاط اصفهانی : مفردات
شمارهٔ ۱۱
حسرت کشتن من در دل او مردم و ماند ابوعلی عثمانی : باب دوم
بخش ۲۲ - ابوسری منصور بن عمّار
و ازین طایفه بود ابوسری منصوربن عمّار از مرو بود از دیه دندانقان و گویند از بوشنج بود، ببصره مقیم بود و از واعظان بزرگ بود. ابوعلی عثمانی : باب دوم
بخش ۳۷ - ابوسعید احمد بن عیسی الخرّاز
و از ایشان بود ابوسعید احمدبن عیسی الخرّاز از بغداد بود و صحبت ذاالنّون مصری و نِباجی و ابوعبید بُسری و سَرّی و بشر و پیران دیگر کرده بود. وفاة او اندر سنۀ سبع و سبعین و مأتین بود. حافظ : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۷۰
زاهد خلوت نشین دوش به میخانه شد فیاض لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۱۵۸
امشب دگر نگاه کجت جاودانه است
