حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۸۰۹
ازین ورطه بیرون شوی نیستم اوحدالدین کرمانی : الباب الرابع: فی الطهارة و تهذیب النفس و معارفها و ما یلیق بها عن ترک الشهوات
شمارهٔ ۶۹
بوی دم مقبلان چو گل خوش باشد حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۵۱۶
پای هر کس که در آن سلسله‌ء مشکین شد صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۸۵۹
موج سراب، سلسله‌جنبان تشنگی است اسیر شهرستانی : غزلیات ناتمام
شمارهٔ ۳۰۲
رفته ام از خود ندانم بیقرار کیستم حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۶۴۲
کاروان بربست بار و ره دراز واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۵۵۲
نخل شمع، از چشم گریان سربلندی یافته، طغرل احراری : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۹
شبی در خاطرم زلف تو آمد انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۸۳
گلها چو به باغ جلوه را ساز کنند آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۹۱۳
حدیث عشق از مستان شنو ایدل نه هوشیاران قائم مقام فراهانی : نامه‌های فارسی
شمارهٔ ۳۸ - کاغذی است که قائم مقام در فتح قوچان به وقایع نگار نوشته
مخدوم بنده، عالم الغیب خداست. نه شما، از کجا آوردی این علم را و چه شد که تا قصیده فتحنامه رسید، حاصل شد. فحمداله ثم حمداله. خواهش کرده بودید که هر وقت فتح قوچان شود، ابتدا کاغذ فتحنامه را بشما بنویسم؛ با آن اعجاز که دیدم و ایمان که آوردم، قدرت تخلف کجا بود؟ سمعنا و اطعنا بلی. بحمدالله فتح قوچان حاصل و ایلخانی، باردو داخل و فضل خدا شما بمقصود واصل شدید. قائم مقام فراهانی : نامه‌های فارسی
شمارهٔ ۷۵ - این نامة را قائم مقام از خراسان به آصف الدوله نوشته است
خداوندگارا، مرحمت شعارا: چون سابقا مصحوب آدم نواب بهمن میرزا عرض کرده بودم که حضرت ولیعهد روحی فداه خود یا معدودی سوار متعاقب ترکمانان غارتگر تشریف بردند؛ لهذا حامل عریضه را بچاپاری روانه حضور عالی ساخته واجب دانستم که خاطر عالی رااز دو رهگذر آسوده سازم: اسیر شهرستانی : غزلیات ناتمام
شمارهٔ ۲۳۸
نیاز عشق پیش از آشتی رنجیدنی دارد ملا مسیح پانی پتی : رام و سیتا
بخش ۱۱۰ - اخراج کردن رام سیتا را و رها کردن لچمن او را در بیابان
به سیتا گفت لچمن با دل تنگ عسجدی : اشعار باقیمانده
شمارهٔ ۲۴ - از قصیده ای
زهی بزرگ عطائی که در مضیق نیاز صفای اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۹۲
یار می آید مرا همواره از هر سو بچشم انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۸۲
سلطان غمت بنده‌نوازی نکند سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۵۴۳
از فروغ چهره، گلخن را چو گلشن می کند اسیر شهرستانی : غزلیات ناتمام
شمارهٔ ۳۱۰
دانه ای نمی کارم اشک آتشین دارم آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۹۲۲
ساقیا منکه خرابم زنو آبادم کن
شمارهٔ ۸۰۹
ازین ورطه بیرون شوی نیستم اوحدالدین کرمانی : الباب الرابع: فی الطهارة و تهذیب النفس و معارفها و ما یلیق بها عن ترک الشهوات
شمارهٔ ۶۹
بوی دم مقبلان چو گل خوش باشد حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۵۱۶
پای هر کس که در آن سلسله‌ء مشکین شد صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۸۵۹
موج سراب، سلسله‌جنبان تشنگی است اسیر شهرستانی : غزلیات ناتمام
شمارهٔ ۳۰۲
رفته ام از خود ندانم بیقرار کیستم حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۶۴۲
کاروان بربست بار و ره دراز واعظ قزوینی : غزلیات
شمارهٔ ۵۵۲
نخل شمع، از چشم گریان سربلندی یافته، طغرل احراری : غزلیات
شمارهٔ ۱۲۹
شبی در خاطرم زلف تو آمد انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۸۳
گلها چو به باغ جلوه را ساز کنند آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۹۱۳
حدیث عشق از مستان شنو ایدل نه هوشیاران قائم مقام فراهانی : نامه‌های فارسی
شمارهٔ ۳۸ - کاغذی است که قائم مقام در فتح قوچان به وقایع نگار نوشته
مخدوم بنده، عالم الغیب خداست. نه شما، از کجا آوردی این علم را و چه شد که تا قصیده فتحنامه رسید، حاصل شد. فحمداله ثم حمداله. خواهش کرده بودید که هر وقت فتح قوچان شود، ابتدا کاغذ فتحنامه را بشما بنویسم؛ با آن اعجاز که دیدم و ایمان که آوردم، قدرت تخلف کجا بود؟ سمعنا و اطعنا بلی. بحمدالله فتح قوچان حاصل و ایلخانی، باردو داخل و فضل خدا شما بمقصود واصل شدید. قائم مقام فراهانی : نامه‌های فارسی
شمارهٔ ۷۵ - این نامة را قائم مقام از خراسان به آصف الدوله نوشته است
خداوندگارا، مرحمت شعارا: چون سابقا مصحوب آدم نواب بهمن میرزا عرض کرده بودم که حضرت ولیعهد روحی فداه خود یا معدودی سوار متعاقب ترکمانان غارتگر تشریف بردند؛ لهذا حامل عریضه را بچاپاری روانه حضور عالی ساخته واجب دانستم که خاطر عالی رااز دو رهگذر آسوده سازم: اسیر شهرستانی : غزلیات ناتمام
شمارهٔ ۲۳۸
نیاز عشق پیش از آشتی رنجیدنی دارد ملا مسیح پانی پتی : رام و سیتا
بخش ۱۱۰ - اخراج کردن رام سیتا را و رها کردن لچمن او را در بیابان
به سیتا گفت لچمن با دل تنگ عسجدی : اشعار باقیمانده
شمارهٔ ۲۴ - از قصیده ای
زهی بزرگ عطائی که در مضیق نیاز صفای اصفهانی : غزلیات
شمارهٔ ۹۲
یار می آید مرا همواره از هر سو بچشم انوری : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۸۲
سلطان غمت بنده‌نوازی نکند سلیم تهرانی : غزلیات
شمارهٔ ۵۴۳
از فروغ چهره، گلخن را چو گلشن می کند اسیر شهرستانی : غزلیات ناتمام
شمارهٔ ۳۱۰
دانه ای نمی کارم اشک آتشین دارم آشفتهٔ شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۹۲۲
ساقیا منکه خرابم زنو آبادم کن
