محمد بن منور : فصل سیم - در کرامات وی در حیات و وفات
حکایت شمارهٔ ۱۷
امام ابوبکر محمدبن احمد الواعظ السرخسی گفت کی از خواجه احمد محمد صوفی شنودم کی گفت درویشی از اصحاب خانقاه من بعد از وفات شیخ ما قدس اللّه روحه العزیز او را بخواب دید کی شیخ را گفتی ای شیخ تودر دنیا بر سماع و لوعی تمام داشی اکنون حال تو با سماع چیست؟ شیخ او را گفتی: ابوعلی عثمانی : باب ۴ تا ۵۲
باب چهل و پنجم - در صُحْبَت
قالَ اللّهُ تَعالی ثانِیَ اثْنَیْنِ اِذْهُما فِی الْغَارِ اِذْ یَقُولُ لِصَاحِبِهِ لاتَحْزَنْ اِنَّ اللّهَ مَعَنا. جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۱۸۳
عنوان:تیره باطنها پهلوی دل افسرده است بلند اقبال : بخش سوم
بخش ۳۴ - درباره ریاکاران زاهدنما
گذارند داغی به ران ستور خاقانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۰۱
دهان شیشه گشا صبح شد شراب بریز ترکی شیرازی : فصل پنجم - قطعه‌ها و تک‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۴۶ - نرم خویی
هر که با تو بدی کند روزی نهج البلاغه : حکمت ها
ويژگى هاى دوستان خدا
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> إِنَّ أَوْلِيَاءَ اَللَّهِ هُمُ اَلَّذِينَ نَظَرُوا إِلَى بَاطِنِ اَلدُّنْيَا إِذَا نَظَرَ اَلنَّاسُ إِلَى ظَاهِرِهَا وَ اِشْتَغَلُوا بِآجِلِهَا إِذَا اِشْتَغَلَ اَلنَّاسُ بِعَاجِلِهَا سوزنی سمرقندی : قصاید
شمارهٔ ۲ - در مدح علاء الدین محمد بن سلیمان
آورد گرد فتح و ظفر پیش چشم ما حاجب شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۵
تا پریشان به رخ آن زلف سمن ساست ترا وفایی مهابادی : غزلیات
شمارهٔ ۱۸
طره از باد وزان لرزان به روی دلبر است صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۹۵۶
عرق رخسار آن خورشید طلعت بر نمی دارد جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۶۶۱
جهان را دولت و بختی جوان بود امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۴۱۷
با تو چه روز بود که من آشنا شدم؟ هجویری : بابُ أحکامِ السَّماعِ
فصل
و مشایخ را رضی اللّه عنهم اندر این معنی کلمات لطیف است بیش از آن که جملگی آن را این کتاب حمل تواند کرد، اما آن‌چه ممکن شود من اندر این فصل اثبات کنم تا فایده تمام‌تر باشد واللّه اعلم. صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۵۳۳
جان غریب ازین جهان میل وطن نمی کند ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۶۶
چون ذات تو منفی بود ای صاحب هش مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۶۳۱
در فروبند که ما عاشق این میکده‌ایم سعدی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۵
دل می‌رود و دیده نمی‌شاید دوخت فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۱۹
جامی لبا لب بایدت لب بر لب ساقی بده قصاب کاشانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۵۹
ای خرم آن زمان که بود یار در کنار
حکایت شمارهٔ ۱۷
امام ابوبکر محمدبن احمد الواعظ السرخسی گفت کی از خواجه احمد محمد صوفی شنودم کی گفت درویشی از اصحاب خانقاه من بعد از وفات شیخ ما قدس اللّه روحه العزیز او را بخواب دید کی شیخ را گفتی ای شیخ تودر دنیا بر سماع و لوعی تمام داشی اکنون حال تو با سماع چیست؟ شیخ او را گفتی: ابوعلی عثمانی : باب ۴ تا ۵۲
باب چهل و پنجم - در صُحْبَت
قالَ اللّهُ تَعالی ثانِیَ اثْنَیْنِ اِذْهُما فِی الْغَارِ اِذْ یَقُولُ لِصَاحِبِهِ لاتَحْزَنْ اِنَّ اللّهَ مَعَنا. جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۱۸۳
عنوان:تیره باطنها پهلوی دل افسرده است بلند اقبال : بخش سوم
بخش ۳۴ - درباره ریاکاران زاهدنما
گذارند داغی به ران ستور خاقانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۰۱
دهان شیشه گشا صبح شد شراب بریز ترکی شیرازی : فصل پنجم - قطعه‌ها و تک‌بیتی‌ها
شمارهٔ ۴۶ - نرم خویی
هر که با تو بدی کند روزی نهج البلاغه : حکمت ها
ويژگى هاى دوستان خدا
<strong> وَ قَالَ عليه‌السلام </strong> إِنَّ أَوْلِيَاءَ اَللَّهِ هُمُ اَلَّذِينَ نَظَرُوا إِلَى بَاطِنِ اَلدُّنْيَا إِذَا نَظَرَ اَلنَّاسُ إِلَى ظَاهِرِهَا وَ اِشْتَغَلُوا بِآجِلِهَا إِذَا اِشْتَغَلَ اَلنَّاسُ بِعَاجِلِهَا سوزنی سمرقندی : قصاید
شمارهٔ ۲ - در مدح علاء الدین محمد بن سلیمان
آورد گرد فتح و ظفر پیش چشم ما حاجب شیرازی : غزلیات
شمارهٔ ۱۵
تا پریشان به رخ آن زلف سمن ساست ترا وفایی مهابادی : غزلیات
شمارهٔ ۱۸
طره از باد وزان لرزان به روی دلبر است صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۹۵۶
عرق رخسار آن خورشید طلعت بر نمی دارد جهان ملک خاتون : غزلیات
شمارهٔ ۶۶۱
جهان را دولت و بختی جوان بود امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۴۱۷
با تو چه روز بود که من آشنا شدم؟ هجویری : بابُ أحکامِ السَّماعِ
فصل
و مشایخ را رضی اللّه عنهم اندر این معنی کلمات لطیف است بیش از آن که جملگی آن را این کتاب حمل تواند کرد، اما آن‌چه ممکن شود من اندر این فصل اثبات کنم تا فایده تمام‌تر باشد واللّه اعلم. صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۵۳۳
جان غریب ازین جهان میل وطن نمی کند ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۳۶۶
چون ذات تو منفی بود ای صاحب هش مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۶۳۱
در فروبند که ما عاشق این میکده‌ایم سعدی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۵
دل می‌رود و دیده نمی‌شاید دوخت فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۸۱۹
جامی لبا لب بایدت لب بر لب ساقی بده قصاب کاشانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۵۹
ای خرم آن زمان که بود یار در کنار
