کلیم کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۱۶
زاهد ازتر دامنی دامن چو بر اخگر زند صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۰۰۴
چها تا با هوسناکان کند رخسار گلرنگش سعدی : باب دوم در اخلاق درویشان
حکایت شمارهٔ ۱۵
پادشاهی پارسایی را دید گفت هیچت از ما یاد آید گفت بلی وقتی که خدا را فراموش می‌کنم امیر معزی : رباعیات
شمارهٔ ۱۶۵
ای باخته عشق در جهان با دگری صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۱۱۲
آه مظلوم است در بالا دوی ادراک من صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۰۵
گذاشتیم به اغیار زلف پر خم را صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۰۲۵
اگرچه شمع کافوری خرد در خانه می سوزد صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۳۸
یک نفس گر دور سازی از کنار آیینه را محمود شبستری : کنز الحقایق
در تحقیق مراتب نفس
چو می‌خواهی بدانی نفس و شیطان سنایی غزنوی : قصاید و قطعات
شمارهٔ ۴۴
یک نیمه عمر خویش به بیهودگی به باد مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۰۹۱
جانی دارم لجوج و سرمست و فضول ملک‌الشعرای بهار : مسمطات
خمریه
انگور شد آبستن هان ای بچهٔ حور جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۹۶
چون حباب از بیخودی شد کام دل حاصل مرا شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۲۹
نور او در جمله اشیاء ظاهر است اسیر شهرستانی : غزلیات
شمارهٔ ۱۶۵
گل صد برگ ز درهم شده کارم پیداست حافظ : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۸۳
چندان که گفتم غم با طبیبان امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۷۷
ای شمع، رخ تو مطلع نور جویای تبریزی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۴۷
چند دل را به جهان گذران شاد کنی؟ صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۰۴
ز گریه سرکشی افزود آن پریوش را مولوی : دفتر چهارم
بخش ۹۳ - بیان آنک تن خاکی آدمی هم‌چون آهن نیکو جوهر قابل آینه شدن است تا درو هم در دنیا بهشت و دوزخ و قیامت و غیر آن معاینه بنماید نه بر طریق خیال
پس چو آهن گرچه تیره‌هیکلی