سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۳۷۸۶۴ گوهر پیدا شد:
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۱۶۷
برو به گوهر
شب بی تو مرا به ناله و سوز گذشت
روزم چو شب ای شمع شب‌افروز گذشت
پیوسته به حیرتم ز زلف چو شبت
کش عمر چو آفتاب در روز گذشت
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۱۸۰
برو به گوهر
خون شد جگر امشبم ز نادیدن صبح
گویا که بریده شد پی توسن صبح
آه سحرم اگر مددکار شود
از پنجه خورشید کشم دامن صبح
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۱۹۰
برو به گوهر
از باده عشق، هرکه بیهوش افتد
تا روز جزا واله و مدهوش افتد
عاشق به ملامت نکند ترک ز عشق
کی بحر به آب سرد از جوش افتد؟
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۱۹۳
برو به گوهر
گه کار به عشق دلبرت می‌افتد
گه راه به فکر دیگرت می‌افتد
دیوار تو بی‌ثبات و سیلاب قوی
بگریز که خانه بر سرت می‌افتد
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۱۹۷
برو به گوهر
مگذار گره به کار ما برگردد
مپسند که روزگار ما برگردد
رفتی تو و روزگار برگشته ز ما
برگرد که روزگار ما برگردد
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۱۹۹
برو به گوهر
هجر تو برآورد ز امیدم گرد
از غیر مپرس، از دلم پرس این درد
زین حادثه، خوش‌نشین ده را چه خبر؟
دهقان داند که سیل با کشت چه کرد
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۰۹
برو به گوهر
چون آب روان نیارمیدن دارد
چون باد به شش جهت دویدن دارد
دل با تو و دیده شوق دیدن دارد
یعنی ز خبر پیش رسیدن دارد
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۱۵
برو به گوهر
هر ذره به مهرت دل گرمی دارد
وز دلگرمی زبان نرمی دارد
برداشته‌ای حجاب، اما ز ادب
کی روی تو بیند آن که شرمی دارد؟
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۲۲
برو به گوهر
غم‌دیده، فریب سور عالم نخورد
بر هم خورد ار جهان، دلش غم نخورد
گر از سر بازار، قیامت خیزد
سودای من و عشق تو بر هم نخورد
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۲۸
برو به گوهر
دل پیش ز دردم از قرار اندازد
کی کار مرا به وقت کار اندازد؟
سودای دلم همیشه طغیان دارد
آن نیست که شورش به بهار اندازد
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۵۴
برو به گوهر
گویند که دستش ز حنا گلگون شد
نی نی ز حنا نیست، بگویم چون شد
چون شانه به زلف خویش دستی می‌زد
ناخن به دلم زد و کفش پرخون شد
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۵۵
برو به گوهر
با آن که ز تو کار به دلخواه نشد
از ما دل غافل تو آگاه نشد
از حسرت بالای تو، بر تار امید
هرچند گره زدیم، کوتاه نشد
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۵۹
برو به گوهر
قدسی دل طاقت‌آفرین تو چه شد؟
مردی ز فغان، صوت حزین تو چه شد؟
رسوا کردی مرا میان مردم
ای دست شکسته آستین تو چه شد؟
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۶۸
برو به گوهر
تا گرد رمد به دیده‌ام بیخته‌اند
چون لاله به خون دو چشمم آمیخته‌اند
نی نی که به نظاره تو مردم چشم
از غایت رشک خون هم ریخته‌اند
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۷۰
برو به گوهر
قدسی شب وصل، دل در امّید ببند
وز دود جگر، روزن خورشید ببند
یک بار ز درد برکش از دل آهی
بر چرخ، طلوع صبح، جاوید ببند
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۳۰۱
برو به گوهر
هر لحظه دو چشمم آرزوی تو کنند
دزدیده ز هم، نظر به روی تو کنند
این است وصیتم دم مردن و بس
کاندر لحدم روی به سوی تو کنند
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۳۱۳
برو به گوهر
عاشق که مدام محو دلدار بود
کی جز به نظاره‌اش سر و کار بود
حیرت‌زده را که دارد از حیرت باز؟
آیینه گرسنه چشم دیدار بود
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۳۱۸
برو به گوهر
شب از تو جدا، کار دلم شیون بود
بر چشم ترم هر مژه صد سوزن بود
ای نور دو دیده، دیده قدسی دوش
بی روی تو چون چراغ بی روغن بود
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۳۲۲
برو به گوهر
وردم همه وقت، ماجرای تو بود
گوشم شب و روز بر نوای تو بود
بیگانه‌ام از خلق که دانم به یقین
بیگانه خلق، آشنای تو بود
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۳۲۶
برو به گوهر
گر بی تو مرا راه به جایی می‌بود
در هر حالم ساز و نوایی می‌بود
بیگانه نمی‌شدم ز ابنای جهان
در صحبت‌شان گر آشنایی می‌بود