قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۳۴۶
آن کو به جهان رضای حق می‌خواهد اوحدالدین کرمانی : الباب السابع: فی خصال الحمیده عن العقل و العلم و ما یحذو جذو هذا النمط
شمارهٔ ۲۷
در دهر هر آنک تخم خدمت پاشد ابن حسام خوسفی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۷
غمی دارم که وا گفتن نشاید رشیدالدین میبدی : ۲- سورة البقره
۴۲ - النوبة الاولى
قوله تعالى: الطَّلاقُ مَرَّتانِ آن طلاق که از آن آشتى توان گرفت دواست، فَإِمْساکٌ بِمَعْرُوفٍ و پس از آن دو طلاق نگاه داشتن است بچم. رضی‌الدین آرتیمانی : قصاید
قصیده
چون نام لب تو بر زبان رانم ابن یمین فَرومَدی : قطعات
شمارهٔ ١٨٩
هر که موجود حقیقی را شناخت بلند اقبال : غزلیات
شمارهٔ ۴۸۹
چون پریشانی به زلف یار دارد عالمی غروی اصفهانی : مدایح و مراثی سید الشهداء علیه السلام
شمارهٔ ۱۸ - فی لسان حال المظلومه زینب الکبری علیهاالسلام
ای بقربان تو خواهر تو بابافغانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۱۵
نظاره ی روی تو بسی خانه سیه کرد حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۶۸۸
مسکین دلِ بی چاره کز دست بشد کارش نهج البلاغه : خطبه ها
روزگار فتنه و آزمایش و نقش تقوی در آن
<strong> و من كلام له عليه‌السلام لما بويع في المدينة </strong> <strong> و فيها يخبر الناس بعلمه بما تؤول إليه أحوالهم و فيها يقسمهم إلى أقسام </strong> فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۲۵
جدا شد از بر من آن انسی روحانی مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۳۲۱
انگار که راز دل نهان دانم کرد ملک‌الشعرای بهار : قطعات
شمارهٔ ۶۳ - تاریخ بنای دبیرستان پهلوی در شهر بابل
در زمان پهلوی شاهنشه ایران، کزو صامت بروجردی : کتاب نوحه‌های سینه زنی (به اقسام مختلفه و لحنهای متنوع و مخصوصه)
شمارهٔ ۳۲ - نوحه دیگر
الظلمیه الظلمیه امت بیدادگر رضاقلی خان هدایت : روضهٔ دوم در ذکر فضلا و محقّقین حکما
بخش ۷۰ - فردوسی طوسی علیه الرّحمه
و هُوَ حکیم ابوالقاسم حسن بن اسحق بن شرف شاه از مشاهیر حکما و شعراست و کتاب شاهنامهٔ وی بر حکمتش گواست. همگی فصحا به استادی وی اقرار دارند و قول او را حجت می‌شمارند. از غایت اشتهار کالشّمس فی وسط النّهار محتاج به توضیح حال نیست اگرچه سخن سرایی معروف ولیکن به صفت زهد و تقوی موصوف است. در محبت و خلوص حضرت شاه ولایت و اهل بیت هدایت جد بلیغ فرموده. چنانکه سلطان محمود بیشتر به همین سبب از حکیم رنجید و ازوفای عهد دامن درکشید و تا دامان قیامت زهر ملامت چشید و به حکیم نسبت رفض داد ودرِ تحدید و سیاست گشاد. شرح این معنی در تواریخ مسطور و در السنه و افواه مذکور است. گویند که چون جناب حکیم وفات یافت شیخ ابوالقاسم کُرَّکانی فرمود که حکیم تمامت عمر خود را صرف مدحت مجوسیّه نمود، من بر وی نماز نگزارم و در همان شب حکیم را به خواب دید در مقام موقنان مقیم و در روح و ریحان جنت نعیم. ازوی پرسید که این منزلت به چه یافتی؟ حکیم گفت: به این بیت که در توحید حق سبحانه و تعالی گفته‌ام: سعدی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۱
چون ما و شما مقارب یکدگریم ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۶۷
اول رخ خود به ما نبایست نمود مجیرالدین بیلقانی : قطعات
شمارهٔ ۶
ای فرشته صفتی کز سر تعظیم و جلال شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰۶۰
باز سرمست جام جم شده ام
شمارهٔ ۳۴۶
آن کو به جهان رضای حق می‌خواهد اوحدالدین کرمانی : الباب السابع: فی خصال الحمیده عن العقل و العلم و ما یحذو جذو هذا النمط
شمارهٔ ۲۷
در دهر هر آنک تخم خدمت پاشد ابن حسام خوسفی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۷
غمی دارم که وا گفتن نشاید رشیدالدین میبدی : ۲- سورة البقره
۴۲ - النوبة الاولى
قوله تعالى: الطَّلاقُ مَرَّتانِ آن طلاق که از آن آشتى توان گرفت دواست، فَإِمْساکٌ بِمَعْرُوفٍ و پس از آن دو طلاق نگاه داشتن است بچم. رضی‌الدین آرتیمانی : قصاید
قصیده
چون نام لب تو بر زبان رانم ابن یمین فَرومَدی : قطعات
شمارهٔ ١٨٩
هر که موجود حقیقی را شناخت بلند اقبال : غزلیات
شمارهٔ ۴۸۹
چون پریشانی به زلف یار دارد عالمی غروی اصفهانی : مدایح و مراثی سید الشهداء علیه السلام
شمارهٔ ۱۸ - فی لسان حال المظلومه زینب الکبری علیهاالسلام
ای بقربان تو خواهر تو بابافغانی : غزلیات
شمارهٔ ۲۱۵
نظاره ی روی تو بسی خانه سیه کرد حکیم نزاری : غزلیات
شمارهٔ ۶۸۸
مسکین دلِ بی چاره کز دست بشد کارش نهج البلاغه : خطبه ها
روزگار فتنه و آزمایش و نقش تقوی در آن
<strong> و من كلام له عليه‌السلام لما بويع في المدينة </strong> <strong> و فيها يخبر الناس بعلمه بما تؤول إليه أحوالهم و فيها يقسمهم إلى أقسام </strong> فیض کاشانی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۲۵
جدا شد از بر من آن انسی روحانی مجد همگر : رباعیات
شمارهٔ ۳۲۱
انگار که راز دل نهان دانم کرد ملک‌الشعرای بهار : قطعات
شمارهٔ ۶۳ - تاریخ بنای دبیرستان پهلوی در شهر بابل
در زمان پهلوی شاهنشه ایران، کزو صامت بروجردی : کتاب نوحه‌های سینه زنی (به اقسام مختلفه و لحنهای متنوع و مخصوصه)
شمارهٔ ۳۲ - نوحه دیگر
الظلمیه الظلمیه امت بیدادگر رضاقلی خان هدایت : روضهٔ دوم در ذکر فضلا و محقّقین حکما
بخش ۷۰ - فردوسی طوسی علیه الرّحمه
و هُوَ حکیم ابوالقاسم حسن بن اسحق بن شرف شاه از مشاهیر حکما و شعراست و کتاب شاهنامهٔ وی بر حکمتش گواست. همگی فصحا به استادی وی اقرار دارند و قول او را حجت می‌شمارند. از غایت اشتهار کالشّمس فی وسط النّهار محتاج به توضیح حال نیست اگرچه سخن سرایی معروف ولیکن به صفت زهد و تقوی موصوف است. در محبت و خلوص حضرت شاه ولایت و اهل بیت هدایت جد بلیغ فرموده. چنانکه سلطان محمود بیشتر به همین سبب از حکیم رنجید و ازوفای عهد دامن درکشید و تا دامان قیامت زهر ملامت چشید و به حکیم نسبت رفض داد ودرِ تحدید و سیاست گشاد. شرح این معنی در تواریخ مسطور و در السنه و افواه مذکور است. گویند که چون جناب حکیم وفات یافت شیخ ابوالقاسم کُرَّکانی فرمود که حکیم تمامت عمر خود را صرف مدحت مجوسیّه نمود، من بر وی نماز نگزارم و در همان شب حکیم را به خواب دید در مقام موقنان مقیم و در روح و ریحان جنت نعیم. ازوی پرسید که این منزلت به چه یافتی؟ حکیم گفت: به این بیت که در توحید حق سبحانه و تعالی گفته‌ام: سعدی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۴۱
چون ما و شما مقارب یکدگریم ابوسعید ابوالخیر : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۲۶۷
اول رخ خود به ما نبایست نمود مجیرالدین بیلقانی : قطعات
شمارهٔ ۶
ای فرشته صفتی کز سر تعظیم و جلال شاه نعمت‌الله ولی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۰۶۰
باز سرمست جام جم شده ام
