امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۰۸۱
ای از تو خوبان خوردن خون تو از همه خونخواره تر میرزا حبیب خراسانی : مدایح
شمارهٔ ۱۰ - برای دوست مسافری سروده شده است
ای بسته رخت و عزم سفر کرده زین دیار رضاقلی خان هدایت : روضهٔ دوم در ذکر فضلا و محقّقین حکما
بخش ۱۹ - بدیهی سجاوندی
وهُوَ مجدالدین احمد. از فضلا و حکمای زمان سلطان سنجر سلجوقی و تفسیر عین المعانی از اوست. رسالات و تصنیفات پسندیده دارد. این رباعی از اوست: جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۷۸
با درد تو دل چگونه درمان طلبد جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۱۰۲
در باغ بدیدم صنمی سیمین خد ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۴
دل شد سیه از سپیدی برف مرا فردوسی : پادشاهی خسرو پرویز
بخش ۶۱
ازان پس چو گسترده شد دست شاه فلکی شروانی : غزلیات
شمارهٔ ۹
دایم در انتظارم، بی خواب و بی قرارم جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۱۷۷
زردم ز فراق روی دلدار چو شمع ابوالحسن فراهانی : قطعات
شمارهٔ ۳
خسرو ارباب دانش سرور اهل هنر جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۲۹۶
بیچاره دلم کرد فغان از دیده سنایی غزنوی : الباب السّادس فی ذکر نفس الکلّی و احواله
در رنج و زیان جان از تن
فاقه منمای بیش از این جان را کمال‌الدین اسماعیل : قطعات
شمارهٔ ۱۱۶ - وله ایضا فی الشّکایة
دل مرا چو سپهر از غمی بپردازد وحیدالزمان قزوینی : شهرآشوب کوچک
بخش ۳۲ - صفت شیشه گر
بر شیشه گران گذارم افتاد جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۳۱۸
شمع رخ خود در دلم افروخته ای رضاقلی خان هدایت : روضهٔ دوم در ذکر فضلا و محقّقین حکما
بخش ۹۷ - نسیمی شیرازی طابَ ثَراهُ
نام آن جناب سید عمادالدّین. از سادات رفیع الدرّجات شیراز و از محققین زمان خود ممتاز. ارادت به جناب سید شاه فضل متخلص به نعیمی داشته و در سنهٔ ۸۳۷ منصور وار پا بردار شهادت گذاشته. بعضی گویند در حلب شهید شد و بعضی مرقدش را در خارج زرقان شیراز می‌دانند دیوانش دیده شد، سه هزار بیت متجاوز است. از اوست: مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۶۱۲
ای میر ملیحان و مهان شیی الله جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۳۲۱
ای نام تو بر زبان جانم جاری عطار نیشابوری : باب سی و هفتم: در صفت خط و خال معشوق
شمارهٔ ۵
گفتم: ز خط تو بوی خون میآید جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۹۰
ما را غم عشق تو زبون می دارد
شمارهٔ ۱۰۸۱
ای از تو خوبان خوردن خون تو از همه خونخواره تر میرزا حبیب خراسانی : مدایح
شمارهٔ ۱۰ - برای دوست مسافری سروده شده است
ای بسته رخت و عزم سفر کرده زین دیار رضاقلی خان هدایت : روضهٔ دوم در ذکر فضلا و محقّقین حکما
بخش ۱۹ - بدیهی سجاوندی
وهُوَ مجدالدین احمد. از فضلا و حکمای زمان سلطان سنجر سلجوقی و تفسیر عین المعانی از اوست. رسالات و تصنیفات پسندیده دارد. این رباعی از اوست: جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۷۸
با درد تو دل چگونه درمان طلبد جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۱۰۲
در باغ بدیدم صنمی سیمین خد ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۴
دل شد سیه از سپیدی برف مرا فردوسی : پادشاهی خسرو پرویز
بخش ۶۱
ازان پس چو گسترده شد دست شاه فلکی شروانی : غزلیات
شمارهٔ ۹
دایم در انتظارم، بی خواب و بی قرارم جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۱۷۷
زردم ز فراق روی دلدار چو شمع ابوالحسن فراهانی : قطعات
شمارهٔ ۳
خسرو ارباب دانش سرور اهل هنر جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۲۹۶
بیچاره دلم کرد فغان از دیده سنایی غزنوی : الباب السّادس فی ذکر نفس الکلّی و احواله
در رنج و زیان جان از تن
فاقه منمای بیش از این جان را کمال‌الدین اسماعیل : قطعات
شمارهٔ ۱۱۶ - وله ایضا فی الشّکایة
دل مرا چو سپهر از غمی بپردازد وحیدالزمان قزوینی : شهرآشوب کوچک
بخش ۳۲ - صفت شیشه گر
بر شیشه گران گذارم افتاد جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۳۱۸
شمع رخ خود در دلم افروخته ای رضاقلی خان هدایت : روضهٔ دوم در ذکر فضلا و محقّقین حکما
بخش ۹۷ - نسیمی شیرازی طابَ ثَراهُ
نام آن جناب سید عمادالدّین. از سادات رفیع الدرّجات شیراز و از محققین زمان خود ممتاز. ارادت به جناب سید شاه فضل متخلص به نعیمی داشته و در سنهٔ ۸۳۷ منصور وار پا بردار شهادت گذاشته. بعضی گویند در حلب شهید شد و بعضی مرقدش را در خارج زرقان شیراز می‌دانند دیوانش دیده شد، سه هزار بیت متجاوز است. از اوست: مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۶۱۲
ای میر ملیحان و مهان شیی الله جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۳۲۱
ای نام تو بر زبان جانم جاری عطار نیشابوری : باب سی و هفتم: در صفت خط و خال معشوق
شمارهٔ ۵
گفتم: ز خط تو بوی خون میآید جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۹۰
ما را غم عشق تو زبون می دارد
