صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۷۳۳
مرا که گفت که دست از عنان یار کشم مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۶۰۵
تا در دل من عشق تو اندوخته شد عطار نیشابوری : باب سی و دوم: در شكایت كردن از معشوق
شمارهٔ ۲۵
تا چند من سوخته را رنجانی رشیدالدین میبدی : ۴- سورة النساء- مدنیة
۶ - النوبة الثالثة
قوله تعالى: وَ مَنْ لَمْ یَسْتَطِعْ مِنْکُمْ طَوْلًا الآیة... جلیل است و جبّار خداى جهانیان، کریم و غفّار، نامدار، رهىدار، مهربان، واحد و احد در نام و نشان، بکرم خویش نوازنده بندگان، بفضل خویش سازنده کار ایشان، پیدا کننده نور عنایت خویش بر دوستان، و آراینده دوستان خویش بلباس احسان. خداوندى بخشاینده، و بر بخشودن پاینده، و هر کس را بر خویش نماینده، هر کس را چنان که سزاى اوست، و بقدر و اندازه و روش اوست، و از هر کس آن درخواهد که در وسع و توان اوست. نهبینى که مستضعفان راه شریعت را چون رخصت نمود بنکاح کنیزک، گفت: اگر از طول حرّه درمانید، و آرزوى نکاح پدید آید، کنیزک را بزنى کنید، و شهوت خویش را مدافعت مکنید، چون نمیتوانید و سنّت ایشان را مدد میدهد که: «الدّنیا متاع، و خیر متاع الدّنیا المرأة الصّالحة»، و «تزوّجوا الودود الولود، فانّى مکاثر بکم الأمم»، «وعلیکم بالأبکار فانّهنّ اعذب افواها، و انتق ارحاما، و ارضى بالیسیر.» صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۱۴۴
خال ترا ز دیده تر سبز کرده اند واعظ قزوینی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۲۵۱
برد از من تاب، تاب سنبل گیسوی او مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۲۴
به روحهای مقدس ز من سلام برید مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱
آن دل که شد او قابل انوار خدا صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۸۸۳
چمن پیرا نه گل را دسته در گلزار می بندد سلمان ساوجی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۹۳
سنبلت را صبا بر گل مشوش میکند صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۷۴۵
زینهمه لالهٔ بیداغ که در گلزار است طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۲۰۱
شمع دیدار نمایان شد و پروانه نیافت ملکالشعرای بهار : کارنامهٔ زندان
گفتار دوم در خلقت جهان
آن مهندس که این بنا پرداخت فردوسی : پادشاهی یزدگرد بزهگر
بخش ۱۶
گذشت آن شب و بامداد پگاه نهج البلاغه : حکمت ها
اهمیت خودشناسى
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> هَلَكَ اِمْرُؤٌ لَمْ يَعْرِفْ قَدْرَهُ عطار نیشابوری : باب چهل و هفتم: در معانیی كه تعلق به شمع دارد
شمارهٔ ۲۴
دل در غم عشقِ دلفروزم همه شب صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۰۳۹
نشد از دل غبار از شیشه و پیمانه برخیزد صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۰۹۲
آه گرمی هست دایم در دل بی تاب من عطار نیشابوری : باب سی و پنجم: در صفت روی و زلف معشوق
شمارهٔ ۶۳
گه لعلِ تو از قند دلم خواهد تافت نهج البلاغه : حکمت ها
برخى از ارزش هاى اخلاقى
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> بِكَثْرَةِ اَلصَّمْتِ تَكُونُ اَلْهَيْبَةُ
غزل شمارهٔ ۵۷۳۳
مرا که گفت که دست از عنان یار کشم مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۶۰۵
تا در دل من عشق تو اندوخته شد عطار نیشابوری : باب سی و دوم: در شكایت كردن از معشوق
شمارهٔ ۲۵
تا چند من سوخته را رنجانی رشیدالدین میبدی : ۴- سورة النساء- مدنیة
۶ - النوبة الثالثة
قوله تعالى: وَ مَنْ لَمْ یَسْتَطِعْ مِنْکُمْ طَوْلًا الآیة... جلیل است و جبّار خداى جهانیان، کریم و غفّار، نامدار، رهىدار، مهربان، واحد و احد در نام و نشان، بکرم خویش نوازنده بندگان، بفضل خویش سازنده کار ایشان، پیدا کننده نور عنایت خویش بر دوستان، و آراینده دوستان خویش بلباس احسان. خداوندى بخشاینده، و بر بخشودن پاینده، و هر کس را بر خویش نماینده، هر کس را چنان که سزاى اوست، و بقدر و اندازه و روش اوست، و از هر کس آن درخواهد که در وسع و توان اوست. نهبینى که مستضعفان راه شریعت را چون رخصت نمود بنکاح کنیزک، گفت: اگر از طول حرّه درمانید، و آرزوى نکاح پدید آید، کنیزک را بزنى کنید، و شهوت خویش را مدافعت مکنید، چون نمیتوانید و سنّت ایشان را مدد میدهد که: «الدّنیا متاع، و خیر متاع الدّنیا المرأة الصّالحة»، و «تزوّجوا الودود الولود، فانّى مکاثر بکم الأمم»، «وعلیکم بالأبکار فانّهنّ اعذب افواها، و انتق ارحاما، و ارضى بالیسیر.» صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۴۱۴۴
خال ترا ز دیده تر سبز کرده اند واعظ قزوینی : ابیات پراکنده
شمارهٔ ۲۵۱
برد از من تاب، تاب سنبل گیسوی او مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۹۲۴
به روحهای مقدس ز من سلام برید مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱
آن دل که شد او قابل انوار خدا صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۸۸۳
چمن پیرا نه گل را دسته در گلزار می بندد سلمان ساوجی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۱۹۳
سنبلت را صبا بر گل مشوش میکند صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تکبیت شمارهٔ ۷۴۵
زینهمه لالهٔ بیداغ که در گلزار است طغرای مشهدی : ابیات برگزیده از غزلیات
شمارهٔ ۲۰۱
شمع دیدار نمایان شد و پروانه نیافت ملکالشعرای بهار : کارنامهٔ زندان
گفتار دوم در خلقت جهان
آن مهندس که این بنا پرداخت فردوسی : پادشاهی یزدگرد بزهگر
بخش ۱۶
گذشت آن شب و بامداد پگاه نهج البلاغه : حکمت ها
اهمیت خودشناسى
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> هَلَكَ اِمْرُؤٌ لَمْ يَعْرِفْ قَدْرَهُ عطار نیشابوری : باب چهل و هفتم: در معانیی كه تعلق به شمع دارد
شمارهٔ ۲۴
دل در غم عشقِ دلفروزم همه شب صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۳۰۳۹
نشد از دل غبار از شیشه و پیمانه برخیزد صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۶۰۹۲
آه گرمی هست دایم در دل بی تاب من عطار نیشابوری : باب سی و پنجم: در صفت روی و زلف معشوق
شمارهٔ ۶۳
گه لعلِ تو از قند دلم خواهد تافت نهج البلاغه : حکمت ها
برخى از ارزش هاى اخلاقى
<strong> وَ قَالَ عليهالسلام </strong> بِكَثْرَةِ اَلصَّمْتِ تَكُونُ اَلْهَيْبَةُ
