شاه نعمتالله ولی : دوبیتیها
دوبیتی شمارهٔ ۱۶۹
ما به غیر از یار اول کس نمی گیریم یار حزین لاهیجی : غزلیات ناتمام
شمارهٔ ۲۱
به داغ عشق پروردم، بهار خاطر خود را کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۹۴۵
زیر پا از زلف مشکین گه گهی میکن نگاه ابن یمین فَرومَدی : غزلیات
شمارهٔ ۳۶
بنده ی سروم به آزادی که چون بالای تست ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۱۸۷
در عشق تو کر سر بنهم باکی نیست مجیرالدین بیلقانی : قصاید
شمارهٔ ۴۹
عمر به پای شد ز غم چون که نشد غمم به سر کمالالدین اسماعیل : قطعات
شمارهٔ ۲۰۶ - وله ایضا
ایا صدری که بی عون سخایت عرفی شیرازی : رباعیها
رباعی شمارهٔ ۲
ای کرده زبون، ناز شجاع تو، مرا عطار نیشابوری : بخش بیست و ششم
الحكایة و التمثیل
آن شنودی تو که مردی از رجال ابن یمین فَرومَدی : قطعات
شمارهٔ ۵۶۵
مرو ای ابن یمین گر دهد ایام ترا امیر معزی : رباعیات
شمارهٔ ۸۱
خصمان تو لاف سپر زرد زدند سیدای نسفی : غزلیات
شمارهٔ ۳۴۹
با پریشان روزگاران یار دارد اختلاط کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۹۴۴
زاد راه عاشقان اشک است و روی زرد و آه ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۳۲
آنها که درین رباط بی بنیادند صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۳۳۰
من به آب و نان اگر چون بیغمان می زیستم امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۵۶
دل که برد از ما اگر چه مبتلا می داردش فخرالدین عراقی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۱
بیا، که عمر من خاکسار میگذرد کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۹۴۱
دلم به زخم زبانها نگردد آزرده یغمای جندقی : بخش اول
شمارهٔ ۱۷۲ - عیادت نامه ای که یغما و فرزندانش و میرزا محمدجعفر ریاض برای حاجی اسمعیل طهرانی فرستاده اند
مخدوم مهربان روزی دو پیش از این اخبار تیمار خیز تکسر آقازاده به من رسید، بسیار پراکنده شدم. چون خویش نیز رنجور و بستری بودم، رقعه مشعر بر پرسش به فرزندی میرزا جعفر سپرده که از جانب من و خود هر دو کار اندیش عیادت گردد. او هم انباز بستر و بالش است و دمساز تاب و تب. امروز اسمعیل، احمد، ابراهیم، به رسم پرسش به منزل میرزا جعفر که بیمارستان ماست آمده به هیات اجتماعی خواستیم از سلامت احوال او آگاه آئیم لاجرم هر یک بر این رقعه خط پژوهش کشیده دستان را که از همه تواناتر بود فرستادیم. اینک رجعت او واصفای نوید صحت وی و آسودگی شما را مستعد ایستاده ایم و دیده چشمداشت بر راه نهاده، هر چه بیش نویسی کم است و آنچه زود آید دیر. حرره یغما. صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۳۲۷
از فروغ حسن گل درآشیان می سوختم
دوبیتی شمارهٔ ۱۶۹
ما به غیر از یار اول کس نمی گیریم یار حزین لاهیجی : غزلیات ناتمام
شمارهٔ ۲۱
به داغ عشق پروردم، بهار خاطر خود را کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۹۴۵
زیر پا از زلف مشکین گه گهی میکن نگاه ابن یمین فَرومَدی : غزلیات
شمارهٔ ۳۶
بنده ی سروم به آزادی که چون بالای تست ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۱۸۷
در عشق تو کر سر بنهم باکی نیست مجیرالدین بیلقانی : قصاید
شمارهٔ ۴۹
عمر به پای شد ز غم چون که نشد غمم به سر کمالالدین اسماعیل : قطعات
شمارهٔ ۲۰۶ - وله ایضا
ایا صدری که بی عون سخایت عرفی شیرازی : رباعیها
رباعی شمارهٔ ۲
ای کرده زبون، ناز شجاع تو، مرا عطار نیشابوری : بخش بیست و ششم
الحكایة و التمثیل
آن شنودی تو که مردی از رجال ابن یمین فَرومَدی : قطعات
شمارهٔ ۵۶۵
مرو ای ابن یمین گر دهد ایام ترا امیر معزی : رباعیات
شمارهٔ ۸۱
خصمان تو لاف سپر زرد زدند سیدای نسفی : غزلیات
شمارهٔ ۳۴۹
با پریشان روزگاران یار دارد اختلاط کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۹۴۴
زاد راه عاشقان اشک است و روی زرد و آه ابن یمین فَرومَدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۳۲
آنها که درین رباط بی بنیادند صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۳۳۰
من به آب و نان اگر چون بیغمان می زیستم امیرخسرو دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۱۱۵۶
دل که برد از ما اگر چه مبتلا می داردش فخرالدین عراقی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۷۱
بیا، که عمر من خاکسار میگذرد کمال خجندی : غزلیات
شمارهٔ ۹۴۱
دلم به زخم زبانها نگردد آزرده یغمای جندقی : بخش اول
شمارهٔ ۱۷۲ - عیادت نامه ای که یغما و فرزندانش و میرزا محمدجعفر ریاض برای حاجی اسمعیل طهرانی فرستاده اند
مخدوم مهربان روزی دو پیش از این اخبار تیمار خیز تکسر آقازاده به من رسید، بسیار پراکنده شدم. چون خویش نیز رنجور و بستری بودم، رقعه مشعر بر پرسش به فرزندی میرزا جعفر سپرده که از جانب من و خود هر دو کار اندیش عیادت گردد. او هم انباز بستر و بالش است و دمساز تاب و تب. امروز اسمعیل، احمد، ابراهیم، به رسم پرسش به منزل میرزا جعفر که بیمارستان ماست آمده به هیات اجتماعی خواستیم از سلامت احوال او آگاه آئیم لاجرم هر یک بر این رقعه خط پژوهش کشیده دستان را که از همه تواناتر بود فرستادیم. اینک رجعت او واصفای نوید صحت وی و آسودگی شما را مستعد ایستاده ایم و دیده چشمداشت بر راه نهاده، هر چه بیش نویسی کم است و آنچه زود آید دیر. حرره یغما. صائب تبریزی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۵۳۲۷
از فروغ حسن گل درآشیان می سوختم
