سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۳۷۸۶۴ گوهر پیدا شد:
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۲۵
برو به گوهر
زین گونه که رشک داردم در تب و تاب
در وصل، دلم ز یاد هجرست خراب
از اشک نرفت زنگ غم از دل من
ز آیینه ما غبار ننشست به آب
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۵۰
برو به گوهر
ناچار به هجر یار می‌باید ساخت
گر گل نبود، به خار می‌باید ساخت
دل را به وفای وعده‌اش نتوان بست
از وعده به انتظار می‌باید ساخت
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۵۱
برو به گوهر
آمد گل و برگ باغ می‌باید ساخت
هنگامه بی‌فراغ می‌باید ساخت
یاران همه برگ عیش سازند و مرا
بی‌برگ، دل و دماغ می‌باید ساخت
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۵۴
برو به گوهر
روزی که وداع آتش هجران انگیخت
صبر از دل من، چو دود از آتش، بگریخت
هر می که ز جام آشنایی خوردم
خون کرد جدایی و ز مژگانم ریخت
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۷۷
برو به گوهر
از درد نیافت ضعف بر چشمم دست
وین پرده تار، گریه بر دیده نبست
از آمدن پیک خیالت به دلم
برخاست ز دل غبار و بر دیده نشست
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۷۸
برو به گوهر
این پرده به روی دیده‌ام درد نبست
وین خار به چشمم مژه تر نشکست
بی روی تو از بس که غبارآلودست
تیر نگهم به دیده در خاک نشست
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۸۱
برو به گوهر
بر من ز تمنای دل کام‌پرست
افتاده ز بس شکست بر روی شکست
هرگاه که خون شود دلم شاد شوم
شاید که به خون دل ز خون شویم دست
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۹۰
برو به گوهر
آن دلبر ناپدید خودکام کجاست
آن پرده‌نشین شهره ایام کجاست
باشد همه‌جا و نیست جایش پیدا
گویید که آن جان دلارام کجاست
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۹۲
برو به گوهر
ای گلشن سودا، گل داغ تو کجاست
ای انجمن گرم، چراغ تو کجاست
گر پیدایی، این همه پنهانی چیست
ور پنهانی، بگو سراغ تو کجاست
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۹۷
برو به گوهر
قدسی غم عشق، هم‌نشین تو بس است
داغ ستم دوست، قرین تو بس است
ای داغ، تو هم دگر چه خواهی کردن
ملکی چو دلم زیر نگین تو بس است
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۹۸
برو به گوهر
نوروز رسید و باده ناب خوش است
وز باده و گل، مجلس احباب خوش است
گر یار موافقت کند موسم گل
در باغ، شراب و گشت مهتاب خوش است
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۱۱۶
برو به گوهر
یاد تو مقیم دل آگاه به است
ور سوی تو هر دل نبرد راه، به است
گر قد تو کوتاه بود، عیبی نیست
ای فتنه دهر، فتنه کوتاه به است
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۱۱۷
برو به گوهر
جز درد، دلم هیچ نیندوخته است
از داغ جگر چراغم افروخته است
از بس که پی دوست نمودم تک و دو
چون لاله مرا نفس به دل سوخته است
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۱۲۵
برو به گوهر
با آن که چو مهر، یار تنها گذرست
پیوسته مرا ز رشک، خون در جگرست
کان یار که چشم یاری از او دارم
صد ره از من به خود گرفتارترست
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۱۲۶
برو به گوهر
از گریه و درد دیده را کی خطرست؟
تاریکی چشم من ز جای دگرست
عمری‌ست که عکس یار دور از نظرست
این آینه را غبار ازان رهگذرست
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۱۲۹
برو به گوهر
پیش از خبر آیی نفسی، خوب‌ترست
سبقت نکند بر تو کسی، خوب‌ترست
هرچند که هست خوبِ خوب، آمدنت
زودآمدنت ازان بسی خوب‌ترست
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۱۳۸
برو به گوهر
مغزم ختن از نسیم پیراهن توست
چشمم روشن به عارض روشن توست
از عارضه نیست دیده را گر بستم
آزار به دیده‌ام ز نادیدن توست
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۱۴۲
برو به گوهر
عمری‌ست که یار درد من افزوده‌ست
بر دیده من پای ز غفلت سوده‌ست
شکر قدمش چگونه گویم که هنوز
چون حلقه دام، خاک و خون آلوده‌ست
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۱۶۳
برو به گوهر
چون قافله از وادی مجنون بگذشت
محمل سوی بیستون کشیدیم ز دشت
دیدیم که مرغ روح فرهاد هنوز
بر گرد بنای قصر شیرین می‌گشت
قدسی مشهدی : رباعیات
شمارهٔ ۱۶۴
برو به گوهر
دانی که چرا قضا چو نقش تو نگاشت
سرو چمنت را به بلندی نفراشت؟
هر فتنه که داشت، صرف چشمانت کرد
زین بیش، قضا فتنه و آشوب نداشت